1. Ma’naviyat tushunchasi, predmeti, maqsad va vazifalari. «Ma’naviyat»ning kategoriyalari va rivojlanish qonuniyatlari

partiyadan o‘chirilib, ishdan olindi.
Xalq o‘rtasida dahriylikni targ‘ib qilish va dinga qarshi murosasiz kurash niqobi 
ostida o‘rta asr me’morchiligining takrorlanmas namunasi bo‘lgan, milliy naqshlar bilan 
jilolanib turgan minglab masjidlar, yuzlab madrasalar, xalqimizning milliy iftixori bo‘lgan 
muhtasham qasrlar,tarixiy obidalar, xonlar, amirlarning saroylari vahshiylik va yovuzlik 
bilan buzib tashlanib, omborxonalarga, paxta quritiladigan joylarga aylantirildi. Bu kabi 
hunuk ishlar “feodal o‘tmish, eskilik sarqitlaridan tozalash” degan qizil so‘zlar bilan 
niqoblandi.
Shunday qilib xalqimiz boshidan kechirgan sobiq mustabid tuzum davrida milliy 
ma’naviyatni rivojlantirishga mutlaqo yo‘l qo‘yilmagan edi. Aksinchi xalqimizning 
tabiati, yashash tarziga yot bo‘lgan kommunistik mafkuraning g‘oyalarini, sho‘ro turmush 
tarzini har qanday yo‘llar va zo‘ravonlik bilan joriy etishga harakat qilingan.
Qaramlik va tobelik yillari millatimizning qadr-qimmati, sha’ni va nomusi poymol 
qilindi, qo‘hna tarixi va muqaddas qadriyatlarimiz toptaldi.
Prezident I.A.Karimov 1994 yil 22 sentyabrda parlament minbaridan turib yaqin 
tariximizda xalqimiz boshidan kechirgan voqealar, ya’ni, millatimizning qadr-qimmati, 
sha’ni va nomusi poymol qilingani, qo‘hna tariximiz va muqaddas qadriyatlarimiz 
toptalgani haqida dardli-iztirobli fikrlarni bildirib turib, ba’zi bir g‘oyat qiyin, ammo 
tabiiy savollarni o‘rtaga tashlagan edi:
“-O‘zingiz o‘ylab ko‘ring, ...mustabid tuzum, mustamlakachilik davrida biz kim 
edik?
-Taqdirimiz, erkimiz kimlarning qo‘lida edi?
-Ka’ba deb qaerga sig‘inar edik? Har tong “Assalom!..” degan madhiya ohanglari 
ostida kimlarga qulluq qilib uyg‘onardik?
-Tilimiz, dinimiz qay ahvolda edi? Imom Buxoriy, Imom Termiziy, Xoja Bahouddin 
Naqshbandlarning muqaddas xoklariga e’tibor bormidi? Amir Temur, Bobur Mirzo va 
boshqa ulug‘ bobokalonlarimizning buyuk nomlari qaysi tuproqlarda qorishib yotgan edi?
-Milliy g‘ururimiz, insonlik sha’nimiz, urf-odatlarimiz, qanday tushunchalarga 
almashtirilgan edi?
-Xo‘sh, o‘zimiz-chi? O‘zimiz o‘zligimizni bilarmidik? Qanday mo‘tabar zamin, 
ulug‘ ajdodlarimizning o‘lmas meroslari bilan oziqlangan elning farzandlari ekanimizni 
anglarmidik?
-Aytinglar, o‘sha kezlari O‘zbekistonni dunyoda birov bilarmidi? Birov biz bilan 
hisoblasharmidi?
-Yurtimiz qanday va qancha beqiyos boyliklar xazinasi ekanidan qay birimiz 
xabardor edik?

---

-Go‘yo milliy iftixor bo‘lmish paxta, haqiqatda milliy g‘urur o‘rnida bo‘yinturuq 
bo‘lib, xalqimizni yalangoyoq qilishdan, boshimizga azob-uqubat, ta’na-malomatdan 
boshqa nima keltirdi?”2

---

Prezident I.A.Karimov sobiq mustabid tuzum milliy ma’naviyat va madaniyat 
borasida yurgizgan adolatsiz siyosati haqida aytgan yuqoridagi so‘zlarida mazkur 
siyosatning mohiyati va mazmuni to‘liq o‘z ifodasini topgan.
Yaqin tariximizda xalqimiz o‘z boshidan kechirgan bunday milliy-ma’naviy 
kamsitish, azob-uqubatlarni, millatimiz taqdiri jar yoqasida turgan mash’um kunlarni 
unutishga bizning aslo haqqimiz yo‘q.
O‘tgan davr mobaynida eski tuzumdan og‘ir meros bo‘lib qolgan ana shunday 
illatlarga, el-yurtimizga nisbatan kamsitish va milliy manfaatlarimizni mensimaslik 
holatlariga barham berish, qo‘hna qadriyatlarimiz, dinu diyonatimizni tiklash, 
hayotimizda tarixiy adolatni qaror toptirish, yangi jamiyat qurish yo‘lida xalqimizning 
ma’naviy yuksalishini o‘z oldimizga qo‘ygan olijanob maqsadlarga yetishda hal qiluvchi 
mezon deb qarash va shu asosda ish olib borish biz uchun doimo ustivor vazifa bo‘lib 
keldi va bugun ham davlatimiz e’tibori markazida turganini ta’kidlash lozim.
Mustaqillik tufayli milliy ma’naviyatimizga bo‘lgan bunday salbiy munosabatlarga 
butunlay barham berildi. Mustaqil rivojlanish yillarida ma’naviyat sohasida erishgan eng 
muhim yutug‘imiz tarixiy, milliy va ahloqiy qadriyat hamda an’analarning, muqaddas 
dinimizning jamiyatni ma’naviy yuksalishidagi o‘rni va ahamiyati qayta tiklanganligidir.
O‘tmish xalq og‘zaki ijodi ma’naviyatimizning ilk sarchashmasi sanaladi. Totalitar 
tuzum davrida xalqimizning qadimiy qadriyatlari, xalq og‘zaki ijodining yuksak namunasi 
sifatida asrlardan-asrlarga ma’naviy meros bo‘lib o‘tib kelayotgan afsona, rivoyat, ertak, 
maqollarga, 
“Alpomish”, 
“Go‘ro‘g‘li”, 
“Rustam”, 
“Avazxon”, 
“Hasanxon”, 
“Ravshanxon” kabi dostonlarga bir yoqlama munosabatda bo‘lindi, ularga zamonasozlik, 
sinfiylik, partiyaviylik nuqtiai nazaridan turib baho berildi. O‘zbek xalq og‘zaki 
ijodiyotining har bir asariga ikki sinf, ikki madaniyat nazariyasi asosida baho berildi, 
kommunistik mafkura nuqtai nazaridan kelib chiqqan holda yondoshildi. Ulardagi milliy 
va umuminsoniy qadriyat va g‘oyalar nazar-pisand qilinmadi. Chunonchi, “Alpomish” 
dostonida xonlar, beklar maqtaladi, bosqinchilik va zo‘ravonlik targ‘ib qilinadi, islom 
diniga mansub bo‘lmagan boshqa xalqlarga yomon munosabat tasvirlanadi, degan ayblar 
to‘nkaldi.
Dostonning bosh qahramoni Alpomish mehnatkash xalqning olijanob fazilatlarini va 
orzu-umidlarini o‘zida ifoda etmaydi, aksincha, u hokim, qonxo‘r bek, tipik zo‘ravon va 
zolim sifatida harakat qiladi, deb da’vo qilindi. Oxir oqibat o‘tgan asrning 50-yillarida 
“Alpomish” dostoni millatchilik ruhidagi asar sifatida qoralanib, qatag‘onlikka uchradi.
Natijada doston kitob do‘konlari peshtaxtalaridan, kutubxona javonlaridan 
yig‘ishtirib olindi. Sirasini aytganda, bu o‘zbek xalqiga tuhmat, uni boy o‘tmishidan 
ajratib tashlash, milliy qadriyatlarni yerga urishdir. Mustaqillik tufayli ma’naviy 
merosimizning bu sohasiga nisbatan bo‘lgan salbiy munosabatlarga uzil-kesil barham 
berildi. Buning yaqqol isboti 1999 yilda “Alpomish” dostoni yaratilganligining 1000 
yilligi yurtimizda keng nishonlanganligidir. Xalq og‘zaki ijodining noyob durdonasi 
bo‘lmish “Alpomish” dostoni millatimizning o‘zligini namoyon etadigan, avlodlardan-
avlodlarga o‘tib kelayotgan qahramonlik qo‘shig‘idir. Mazkur mumtoz dostonda tarix 
to‘fonlaridan, hayot-mamot sinovlariga bardosh berib omon chiqqan, o‘zligini doimo 
saqlagan xalqimizning bag‘rikenglik, matonat, oliyjanoblik, vafo va sadoqat kabi ezgu 
fazilatlari o‘z ifodasini topgan. “Alpomish” dostoni bizga vatanparvarlik fazilatlaridan 
saboq beradi. Odil va haqgo‘y bo‘lishga, o‘z yurtimizni, oilamiz qo‘rg‘onini qo‘riqlashga, 

---

do‘stu yorimizni, or-nomusimizni, ota-bobolarimizning hoklari yotgan muqaddas 
mozorlarni har qanday tajovuzdan himoya qilishga o‘rgatadi.
“Alpomish” dostoni xalqimiz ijodiy tafakkuri, ma’naviy boyligining yorqin 
namunasi bo‘lib, tarixiy ildizlarimizning qanchalik chuqur ekani, xalqimiz qanday

---

tabiiy-ijtimoiy muhitda shakllanib, rivojlanganini, ajdodlarimizning olis davrlarda 
ham jamoa bo‘lib, bir-biriga yelkadosh bo‘lib, o‘z boshiga tushgan turli qiyinchiliklarni 
birgalikda yengib yashaganini yorqin bo‘yoqlarda tasvirlab berganligi bilan ajralib turadi.
“Bir so‘z bilan aytganda, xalqimizning yengilmas bahodiri – Alpomish timsolida biz 
Vatanimizni yomon ko‘zlardan asrashga qodir, kerak bo‘lsa,bu yo‘lda jonini ham fido 
qilishga tayyor bo‘lgan azamat o‘g‘lonlarimiz – bugungi alpomishlarning ma’naviy 
qiyofasini ko‘ramiz... Bu qahramonlik eposini kuylab, uni qalbiga, shuuriga jo qilgan 
millatni esa hech qanday kuch yenga olmaydi”.1
1 Karimov I.A. Yuksak ma’naviyat-yengilmas kuch. 34-bet.
2 Karimov. I.A.Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. 35-bet.
Dostonda ilgari surilgan bunday bunyodkor g‘oyalarni ko‘ra olmagan sho‘ro 
mafkurasining yalovbardorlari uni qatag‘on qilishga urindilar, ammo o‘sha og‘ir yillarda 
fidoyi ziyolilarimiz jasorat ko‘rsatib, uni yomon ko‘zlardan asrab qolishga muvaffaq 
bo‘ldilar.
Qaramlik va tobelik yillari Markaziy Osiyo va Sharq mamlakatlarida yashovchi 
xalqlarning qadimiy-an’anaviy bayrami Navro‘z XX asrning o‘rtalaridan asossiz ravishda 
diniy bayram va marosimlar qatorida ma’n qilindi. Mustaqillikka erishgach boshqa 
qadriyatlar qatorida Navro‘z bayrami qayta tiklandi, 21 mart dam olish kuni deb e’lon 
qilindi. Xalqimiz doimo orziqib kutadigan va katta xursandchilik, shodiyona bilan 
o‘tkazadigan Navro‘z bayrami yurtimiz ahli uchun hayot abadiyligi, tabiatning ustivor 
qudrati va cheksiz sahovatining, ko‘p ming yillik milliy qiyofamiz, oliyjanob urf-
odatlarimizning betakror ifodasi bo‘lib kelganligi barchamizga ayon.
“Muxtasar qilib aytganda, yangilanish va ezgulik timsoli bo‘lgan Navro‘z falsafasi 
xalqimizga mansub odamiylik, mehr-oqibat, muruvvat va himmat kabi yuksak 
xususiyatlardan oziqlanib kelgani, ajdodlarimiz asrlar davomida qanday buyuk 
umuminsoniy g‘oyalardan bahramand bo‘lib, ma’naviy kamol topganining yana bir 
tasdig‘idir, desak, hech qanday xato bo‘lmaydi”.2
Turkiston o‘lkasi mustamlakachilik davrini boshdan kechirgan davrda, ayniqsa, 
sho‘rolar davrida xalqimiz ma’naviy hayotining uzviy va ajralmas qismi bo‘lgan Islom 
dini va qadriyatlari turli ta’qib va har tomonlama cheklashlarga duch keldi, ulamolarning 
taqdiri ayanchli bo‘ldi. Islomga oid bebaho kitoblar yo‘qotildi, muborak yodgorlik va 
qadamjolar oyoqosti qilindi, din peshvolari eng xavfli yov, muxolif sifatida mahv etildi. 
Sho‘rolar davrida Islomga, asosan, yagona marksistik mafkura nuqtai nazaridan kelib 
chiqib yondoshildi. Dinga nisbatan bunday mafkuraviy yondoshuv tufayli, u necha asrlar 
davomida din negizida shakllangan, xalqimiz hayotining ajralmas qismiga aylanib ketgan 
qadriyatlar – bu yozma yoki og‘zaki,, moddiy yoki ma’naviy meros bo‘ladimi, ahloq yoki 
an’analar bo‘ladimi, milliy dunyoqarash yoki turmush tarzi bo‘ladimi – bularning 
barchasini rad etib keldi.
Kommunistik mafkura avj olgan davrlarda, xususan, o‘tgan asrning 80-yillari 
oxirlaridagi mash’um yillarda ko‘pchilik hatto janoza marosimlariga borish, yaqin 
kishisini yo‘qotgan odamlardan ko‘ngil so‘rashga ham hayiqib qolgan edi. Ba’zi mas’ul 
lavozimda ishlaydigan odamlar mafkura tazyiqidian yurak oldirib, ota-onasi qazo 
qilganida dafn marosimlarida ishtirok etmaslikka ham majbur bo‘lgan edilar. Bu davrda 
musulmonlar nishonlaydigan va muayyan diniy marosimlar bilan o‘tkaziladigan mashhur 
kunlar – Ramazon va Qurbon hayit bayramlari ta’qiqqa duch keldi.

---

Mustaqillikka erishgach umuman dinga, xususan Islomga xalqimiz ma’naviyatining 
yuksalishi mezonlaridan biri sifatida qaraldi. Istiqlol yillarida Islom dini va diniy 
qadriyatlar yo‘lida uzoq yillar davomida o‘rnatilgan sun’iy to‘siqlar, zararli g‘ovlar, 
qilingan tazyiqu ta’qiblar olib tashlandi, fuqarolarning

---

diniy erkinliklariga chek qo‘yish, yo‘l bermasliklar batamom tugatildi. Diniy 
tashkilotlaru dindorlarga, diniy qadriyatlarga nisbatan munosabat keskin o‘zgardi. Chunki, 
din azaldan inson ma’naviyatining tarkibiy qismi sifatida odamzotning yuksak ideallari, 
haq va haqiqat, insof va adolat to‘g‘risidagi orzu-armonlarini o‘zida mujassam etgan, 
ularni barqaror qoidalar shaklida mustahkamlab kelayotgan g‘oya va qarashlarning yaxlit 
bir tizimidir.
Muqaddas Islom dinining mustaqil O‘zbekiston hayotidagi ahamiyati, uning odamlar 
ruhiy-ma’naviy dunyosiga ko‘rsatib kelayotgan ta’siri haqida prezident I.A.Karimov 
quyidagilarni ta’kidlagan edi: “Ayniqsa, ko‘p asrlar mobaynida xalqimiz qalbidan chuqur 
joy olib, hayot ma’nosini anglash, milliy madaniyatimiz va turmush tarzimizni, 
qadriyatlarimiz, urf-odat va an’analarimizni bezavol saqlashda muqaddas dinimiz qudratli 
omil bo‘lib kelayotganini alohida ta’kidlash joiz. Nega deganda, insoniylik, mehr-oqibat, 
halollik, oxiratni o‘ylab yashash, yaxshilik, mehr-shafqat singari xalqimizga mansub 
bo‘lgan fazilatlar aynan shu zaminda ildiz otadi va rivojlanadi... Xalqimizning 
ma’naviyatini rivojlantirishga, har qaysi insonni Alloh marhamat qilgan bu hayotda to‘g‘ri 
yo‘l tanlashi, umrning mazmunini anglashi, avvalambor, ruhiy poklanish, yaxshilik va 
ezgulikka intilib yashashida uning ta’sirini boshqa hech qanday kuch bilan qiyoslab 
bo‘lmaydi...”1
1 Karimov.I.A. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. 36-37 betlar.
2 Qarang: Milliy istiqlol mafkurasi – xalq e’tiqodi va buyuk kelajakka ishonchdir. 
23-bet.
3 Abdulla Avloniy. Turkiy guliston yoxud axloq. 32-bet.
Sho‘rolar davrida dinning, xususan Islomning jamiyat va inson ma’naviy hayotidagi 
ahamiyati ataylab kamsitib kelindi, tazyiq va ta’qiqqa yo‘liqdi.
Lekin har qanday shafqatsiz ta’qiblarga qaramay, xalqimiz baribir o‘z muqaddas 
diniga sodiq qoldi.
Til har bir xalq va millatning milliy o‘zligini namoyon qilishda muhim vositadir. 
Milliy o‘zlikni anglash, milliy ong va tafakkurning ifodasi, avlodlar o‘rtasidagi ruhiy-
ma’naviy bog‘liqlik til orqali namoyon bo‘ladi. Jamiki ezgu fazilatlar inson qalbiga, 
avvalo, ona allasi, ona tilining betakror jozibasi bilan singadi... Ona tili – bu millatning 
ruhi. O‘z tilini yo‘qotgan har qanday millat o‘zligidan judo bo‘lishi muqarrar! Shaxs 
ma’naviy kamolotining zarur shartlaridan biri o‘z ona tilini bilishidir. Til bilmaydigan 
odam xalqning dilini ham bilmaydi. Biron-bir sabab tufayli milliy til yo‘qolsa millat bora-
bora yo‘qolib ketadi, milliy o‘ziga xosligini yo‘qotadi.2 Shunday bo‘lgach, biron-bir 
milliy tilning yo‘qolishi o‘sha xalqning muqarrar ravishda halok bo‘lishiga olib keladi.
Buyuk ma’rifatparvar bobomiz Abdulla Avloniyning so‘zlari bilan aytganda, “Har 
bir millatning dunyoda borlig‘in ko‘rsatadurgon oyinai hayoti til va adabiyotidur. Milliy 
tilni yo‘qotmak millatning ruhini yo‘qotmakdur”.3
Sobiq Sho‘ro hukmronlik qilgan 70 yildan ko‘proq vaqt davomida milliy chekka 
o‘lka xalqlari, jumladan o‘zbeklarning milliy tili, tarixi va madaniyati rivojlanishiga 
to‘sqinlik qilishi uchun ishlatilmagan hiylayu nayrang qolmadi! Shaxsga sig‘inish 
yillarida millatlarning bir-biriga qo‘shilib, yagona Sovet xalqiga aylanishi haqida 
“nazariyalar” paydo bo‘ldi. “Milliy tillar yo‘qoladi, yagona til bo‘ladi”, deb “bashorat” 
qilindi. Bunday soxta nazariya Stalin tomonidan o‘rtaga tashlangan edi. 1930 yildan 
boshlab qariyb oltmish yil davomida sobiq markaz millatlar va milliy tillarni qo‘shib 
yuborish siyosatini zo‘r berib hayotga joriy etishga urindi. Baynalmilallik bayrog‘i ostida 

---

milliy tillar rivojlanishi cheklab qo‘yildi. O‘zbek tiliga nisbatan qilingan ijtimoiy 
adolatsizlik, ayniqsa dahshatli tus oldi. Bu narsa davlat siyosati darajasiga ko‘tarilib 
amalga oshirildi. Uning lug‘at tarkibiga ruscha baynalmilal so‘zlar sun’iy ravishda 
tiqishtirildi. Natijada og‘zaki va yozma nutqimiz ortiq darajada buzildi.

---

Ijtimoiy hayotda o‘zbek tilidan foydalanish kengayib borish o‘rniga asta-sekin 
torayib bordi. Korxonalarda, ilmiy muassasalarda, maishiy xizmat ko‘rsatish sohasida, 
tabobatda, aloqa tashkilotlarida o‘zbek tilidan foydalanishda qo‘pol xatolarga yo‘l 
qo‘yildi. O‘zbek tili fuqaro havo flotida, ichki ishlarda, armiyada surib chiqarildi, undan 
foydalanilmadi. O‘zbek tili dars soatlari yil sayin o‘quv muassasalarida qisqarib bordi.
Ahvol shu darajaga yetib bordiki, barcha yig‘inlar, majlislar, yozishmalar rus tilida 
olib borildi, dissertatsiyalar, kitoblar, risolalar, maqolalar, arizalar, shikoyat va 
iltimosnomalar rus tilida yoziladigan bo‘ldi, aks holda ular mutasaddi tashkilot idoralarida 
qabul qilinmadi.
O‘zbek tili chetga surib tashlandi, uning mavqei benihoya pasayib ketdi. Natijada, 
rus tilini bilmaydigan odam mas’ul idoralarda ishlamaydi, degan tushuncha yuzaga keldi. 
Aslida ham ahvol shunday edi, hayot va ish sharoitimiz faqat rus tilini bilishni talab 
qilardi. 
Natijada 
o‘zbeklar orasida o‘zbek tilini bilmaydiganlar, o‘zbekcha 
yozolmaydiganlar va o‘zbekcha fikrlay olmaydiganlar ko‘payib ketdi. Hatto o‘z ona tilini 
bilmaslik ayb sanalmaydigan bo‘ldi.
Ma’muriy buyruqbozlik ish usullari avjiga mingan, hamma narsa, har bir katta yo 
kichik masala markazning ko‘rsatmasi, roziligi bilan hal qilinadigan yillarda (tobelik va 
qaramlik o‘zining yuqori cho‘qqisiga chiqqan davr) o‘zbek tili o‘rnini rus tili egalladi, 
desak xato qilmaymiz. Ba’zi rahbarlar butunlay yerli aholidan iborat majlislarda ham 
ruscha so‘zlab, buni o‘zlari uchun madaniyatlilik alomati, faxr-iftixor deb bilish darajasiga 
yetdilar. Rus tilini bilish, shu tilda chiroyli so‘zlash ma’naviy kamolotning cho‘qqisi, 
madaniyatlilik belgisi deb qabul qilindi. Natijada o‘z ona tiliga mensimay qaraydigan 
kishilar paydo bo‘ldi. Bu, ayniqsa yoshlar orasida avj ola boshladi. Buni jamiyatning, 
millatning, uning ma’naviyatining eng katta fojiasi deb tushunmoq lozim.
O‘zbek tili Markaziy Osiyodagi eng qadimiy va boy tillardan biridir. “Umuman, 
turkiy tillar yirik ikki oqimda rivojlandi, - deb yozadi I.Qo‘chqortoev, - uning biri turk tili 
bo‘lsa, ikkinchisi o‘zbek tilidir. Roman tillarini rivojlantirishda lotin tili qanday rol 
o‘ynagan bo‘lsa, O‘rta Osiyo va Qozog‘iston mintaqasidagi turkiy tillarni rivojlantirishda 
o‘zbek tili shunday rol o‘ynadi”.1
1 Til millat qalbi. “Muloqot”, 1991 yil, 10-son, 17-bet.
O‘zbek tilining imkoniyatlari shu qadar kengki, bu tilda turli so‘zlar orqali gap 
tuzish, chiroyli so‘zlash, asarlar yaratish mumkin. Bunga adabiyot va san’atimizning boy 
tarixi, hazinasi yorqin guvoh sanaladi.
Millatni himoya qilish uchun uning tilini himoya qilish, asrash, rivojlantirish zarur. 
Buni esa davlat bajaradi. Til davlat himoyasiga olinmas ekan, u rivojlana olmaydi. Til 
hokimiyat bilan tirik. Mustaqillikka erishgunimizga qadar o‘zbek tilini muhofaza qilish 
zarurati yuzaga keldi. O‘zbek tiliga davlat tili maqomi berilishi oson-silliq kechmadi. Uni 
himoya etish va qonuniy mavqeini tiklash uchun bo‘lgan kurashda shoir va yozuvchilar, 
olimlar, muallimlar, huquqshunoslar, hamma-hamma faol ishtirok etdi. Eng muhimi bu 
kurashda xalq uyg‘ondi.
Til muammosi singari nihoyatda nozik, qaltis va jiddiy masalani ijobiy hal etish 
uchun jumhuriyatimizda I.A.Karimov rahbarligida keng miqyosda tashkiliy, g‘oyaviy-
siyosiy va keng ko‘lamli tarbiyaviy ishlar olib borildi.
Uzoq davom etgan bahslar, tortishuvlar munozara va muhokamalardan so‘ng 
avvaloRespublika Oliy Kengashi qoshida davlat tili bo‘yicha taniqli olimlar, ijodkor 
ziyolilar, jurnalistlar va jamoatchilik vakillaridan iborat maxsus komissiya tashkil qilindi. 

---

Komissiya a’zolari aholining turli ijtimoiy qatlamlari, siyosiy guruhlar, barcha millat va 
elat vakillari tomonidan bildirilgan fikr-mulohazalarni atroflicha o‘rganib, respublika 
rahbariyati va keng jamoatchilikka doimiy axborot berib bordi.

---

Ana shunday ishchanlik ruhida Oliy kengash sessiyasiga taqdim etiladigan 
loyihaning har bir moddasi bo‘yicha har taraflama fikr almashuv, bahs-munozaralar bo‘lib 
o‘tdi.
Nihoyat, 1989 yilning 19 oktyabr kuni bu o‘ta muhim masala Oliy Kengash sessiyasi 
muhokamasiga qo‘yildi. Va qariyb bir yarim asrlik qaramlikdan so‘ng 21 oktyabrda 
mamlakatimizda o‘zbek tili davlat tili deb e’lon qilindi. Xalqimizning muqaddas 
qadriyatlaridan biri bo‘lmish ona tilimiz o‘zining qonuniy maqomi va himoyasiga ega 
bo‘ldi. Natijada qaramlik davrida milliy til masalasida yo‘l qo‘yilgan xato va 
kamchiliklarni tuzatish uchun keng yo‘l ochildi.
Qabul qilingan qonunda davlat tili bilan birga yurtimizdagi 130 dan ortiq barcha 
millat va elatlarning tillarini rivojlantirish, davlat yo‘li bilan himoya qilish, tili, dini va 
millatidan qat’iy nazar, har bir fuqaroning o‘z ona tilida ta’lim, axborot, kerakli ma’lumot 
olish kabi huquqlarini kafolatlash masalalari aniq belgilab qo‘yildi.
1992 yil 7 dekabrda qabul qilingan O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasida 
davlat tilining maqomi huquqiy jihatdan aniq belgilanib, mustahkamlab qo‘yildi. Shu 
tariqa o‘zbek tili mustaqil davlatimizning bayrog‘i, gerbi, madhiyasi, konstitutsiyasi 
qatorida turadigan, qonun yo‘li bilan himoya qilinadigan muqaddas timsollardan biriga 
aylandi.
Istiqlol yillari o‘zbek tilining qo‘llanish doirasi amalda nihoyatda kengaydi. O‘zbek 
tilining kompyuter va internet, aniq fanlar, tibbiyot, iqtisodiyot kabi maxsus termin va 
tushunchalarni talab qiladigan sohalarda ham keng qo‘llanila boshlangani uning 
imkoniyatlari nechog‘lik katta ekanini ko‘rsatadi.
Holbuki, qaramlik yillari, ya’ni bundan yigirma yil oldin oddiygina ariza yoki 
ma’lumotnomani ham o‘zbek tilida yozishning imkoni yo‘q edi. Aniqroq aytadigan 
bo‘lsak, o‘zbek tilida yozilgan ariza yoki ma’lumotnoma hukumat idoralarida deyarli 
qabul qilinmas edi. Bunga hozirgi kunda ko‘pchilik yoshlarning ishonishi qiyin, ammo bu 
haqiqat edi. Endilikda oliy hokimiyat idoralaridan tortib mahalliy boshqaruv 
idoralarigacha ish yuritish ona tilimizda amalga oshirilmoqda.1
1 Qarang: Karimov I.A. Yuksak ma’naviyat-yengilmas kuch. 84-87-betlar.
Ammo shuni ham qayd etish lozimki, Mustaqil Respublikamizning dunyoga yuz 
tutishida yoshlarimizning, ayniqsa talabalarning xorijiy mamlakat xalqlari tilini bilishi 
muhim ahamiyat kasb etadi. Davlat tili haqidagi qonunning qabul qilinishi boshqa tillarni 
bilish, o‘rganishni rad etmaydi. Boshqa tillarni bilish – har bir ma’lumotli, ma’naviyatli 
kishining ko‘rkidir. Xalqlar o‘rtasida birlik, ahillik, mehr-oqibat, hurmat, turli aloqalar til 
va madaniyatni bilishdan boshlanadi.
O‘zbekiston Respublikasida hozirgi paytda yoshlar maktablar va oliy o‘quv 
yurtlarida rus, ingliz, nemis, fransuz, ispan tillari bilan bir qatorda Sharq xalqlari tillarini 
ham katta qiziqish bilan o‘rganmoqdalar. Arab, fors, hind, xitoy tillarini o‘rganish 
natijasida aksariyat qismi arab va fors tillarida yozilgan qadimiy qo‘lyozmalarimizni 
bemalol o‘qib o‘rganadigan yetuk mutaxassislarga ega bo‘lamiz. Bu mustaqillik yillarida 
yangi zamonaviy ta’lim tizimini shakllantirish borasida erishilgan eng katta yutug‘imiz 
hisoblanadi.
Mustabid tuzum siyosati talabi va zo‘ravonligi asosida ma’naviyatimizning muhim 
qirrasi imlomiz ketma-ket uch marta o‘zgartirildi. 1929 yilda arab alifbosidan lotin 
alifbosiga o‘tildi. Oradan o‘n ikki yil o‘tgach, kirill alifbosi qabul qilindi. Shu tariqa 
xalqimiz o‘zining 1000-1200 yillik qo‘hna tarixidan, o‘mishidan, ma’naviy merosini to‘la 

---

qonli o‘qib o‘rganish imkonidan mahrum bo‘ldi. Ota-bobolarimizdan qolgan kitoblar, 
asosan arab va fors tillarida yozilgan. Imloning o‘zgartirilishi natijasida o‘sha kitoblarni 
o‘qiy olmaydigan bo‘lib qoldik.Yaqin o‘tmishimizning riyokor siyosati natijasida mo‘g‘ul 
bosqini keltirgan yo‘qotishdan ham ko‘ra kattaroq ma’naviy

---

falokatga uchradik. Bu tariximizni, madaniyatimizni, milliy ma’naviy merosimizni 
yo‘qotishga urinishning yangicha yo‘li edi.
Insofu diyonatni yo‘qotgan kommunistik mafkura yalovbardorlari, arab va lotin 
alifbosini yo‘qotib maqsadlariga erishib bo‘lgach, o‘zbek xalqi inqilobgacha savodsiz, 
yozuvi ham, maktabi ham, kitobi ham, olimu ulamolari ham bo‘lgan emas, tili 
rivojlanmagan degan safsatani butun dunyoga yoydilar.Bu xalqimiz sha’niga ag‘darilgan 
g‘irt tuhmatdir. Bu o‘lkadan yetishib chiqqan ilm-fan, madaniyat, ma’naviyat 
namoyondalarini ilgari ko‘rib o‘tganmiz... O‘lkamiz qadimdan ma’naviyat va ma’rifat 
yuksak darajada rivojlangan hudud bo‘lganligi bilan faxrlanishimiz lozim.
Prezidentimiz ta’kidlaganidek: “...mustaqillikka erishganimizdan so‘ng xalqimiz 
ma’naviy hayotidagi boshqa ko‘plab muammolar qatori til va alifbo masalasi ham biz 
uchun kun tartibidagi dolzarb vazifaga aylandi. Ayniqsa, ona tilimizning xalqaro 
maydondagi 
obro‘-e’tibori 
va 
nufuzini 
yuksaltirish, 
mamlakatimizni 
jahon 
kommunikatsiya tizimiga integratsiyalashuvini ta’minlash, farzandlarimiz uchun chet 
tillar, axborot texnologiyalarini har tomonlama puxta egallash borasida qulay imkoniyatlar 
yaratish kabi bir-biridan muhim vazifalar, bu masalani kechiktirmasdan hal qilishni talab 
etar edi”.1 Bu muhim masalani hal etish maqsadida 1993 yil 2 sentyabrda 
mamlakatimizda “Lotin yozuviga asoslangan o‘zbek alifbosini joriy etish to‘g‘risida”gi 
qonun qabul qilindi. O‘tgan yillar mobaynida qonun ijrosi bo‘yicha juda katta amaliy 
ishlar qilindi. Jumladan, o‘zbek tilining lotin yozuvi asosidagi imlo qoidalari ishlab 
chiqildi va hayotga tatbiq etildi. Bugungi kunda mamlakatimiz barcha ta’lim 
muassasalarida ana shu alifbo asosida bilim berilmoqda. Lotin yozuvida chop etilayotgan 
kitob va darsliklar, o‘quv qo‘llanmalari, gazeta-jurnallar, reklama va e’lonlar, davlat 
hujjatlari hozirgi vaqtda bu imlo madaniy hayotimizning ajralmas qismiga aylanib 
borayotganini ko‘rsatadi.
1 Karimov I.A. Yuksak ma’naviyat-yengilmas kuch. 88-bet.
2 Qarang: Karimov I.A. Yuksak ma’naviyat–engilmas kuch. 44-bet.
Biz yuqorida mustamlakachilik, qaramlik sharoitida o‘zbek xalqining boy ma’naviy 
va ma’rifiy merosiga munosabat va uning ijtimoiy oqibatlarining ba’zi jihatlarinigina 
ko‘rib o‘tdik. O‘tmishda toptalgan, tahqirlangan ma’naviy va ma’rifiy merosimizga 
mustaqillik yillarida munosabat tubdan o‘zgardi. Milliy ma’naviy merosimiz qayta 
tiklanib, xalqimiz qalbida chuqur ildiz otmoqda.
Prezidentimiz aytganidek, kim bo‘lishidan qat’iy nazar, jamiyatning har bir a’zosi 
o‘z o‘tmishini yaxshi bilsa, bunday odamlarni yo‘ldan urish, har xil aqidalar ta’siriga olish 
mumkin emas. Tarix saboqlari insonni xushyorlikka o‘rgatadi, irodasini mustahkamlaydi.
Huddi ana shu ma’noda Ona Vatanimz tarixini, uning taraqqiyot jarayonlarini, noyob 
va bebaho boyligini chuqur o‘rganish, ma’no-mazmunini farzandlarimizga yetkazish o‘ta 
dolzarb vazifalardan hisoblanadi. Bu vazifa barchamiz birinchi galda ziyolilarimiz, butun 
jamoatchiligimiz uchun ham qarz, ham farz bo‘lishi shart. O‘zimiz, bugun shu yurtda 
yashayotgan vatanparvar insonlar bu vazifani o‘z zimmasiga olmasa, Prezidentimiz 
aytganidek chetdan kelib hech kim hech qachon bu ishni qilib bermaydi.2
Uni o‘rganishimiz bugungi mustaqillikning qadr-qimmatini to‘laroq anglashimizga, 
taraqqiyotimizga, yot oqimlarga qarshi kurashishimizda, Vatanimiz va xalqimiz 
manfaatlari yo‘lida chinakam fidoyi bo‘lishimizga yordam beradi.