121
«Ona tarbiyasi»
masala bevosita vazirlikka taalluqli ekanini aytib,
uni tinchitmoqchi bo‘ldi. Lekin juvon ham bo‘sh
kelmadi.
– Bir narsa bo‘lsa, nuqul hukumatni ro‘kach qi
lamiz. Odamzot sut emizuvchilarga kirmaydi, deb
aytib qo‘yish na hukumatning va
na vazirlikning
ishi bo‘lmasa kerak, albatta.
Hammalari birbirini kuldirish uchun ataylab
maynavozchilik qilayotgandek tuyuldi menga. Lekin
vajohatlari g‘oyat jiddiy edi. Sinfimizda Murod degan
bir bola bor. Mabodo o‘qituvchi uni chaqirib qolsa:
– Kimga aytyapsiz? – deb bo‘zrayadi.
– Kimga bo‘lardi, sengada!
– Mengami, afandim?
– Ha, senga aytyapman.
– Rostdan mengami, afandim?
O‘qituvchi uning ismini aytib chaqirsayam yoki
sinfda ikkovidan boshqa odam bo‘lmasayam Mu
rod nuqul anqovsirab turaveradi. Buni ko‘rib
o‘qituvchi jig‘ibiyron bo‘ladi.
– Ro‘paramda turgan senmisan axir?
Senga
bo‘lmay, kimga aytyapman, Murod!
Murod shunda ham orqaoldiga qarab alanglaydi.
Bir kuni orqasiga o‘girilib, qupquruq devorga qarab
shunaqayam tikildiki... O‘ziyam rosa kuldik...
Bir kishi o‘rnidan turdi. Keyin bilsak, u Murod
ning otasi ekan.
– Ruxsat etsangiz, men ham ikki og‘iz gapirsam.
–
Marhamat, afandim, eshitamiz, – dedi raislik
qilayotgan xonim.
– Menga aytyapsizmi? – hayron bo‘lib so‘radi
Murodning otasi.
– Ha, sizga. Gapiraman deyapsizku.
– Kim? Menmi?
122
Aziz Nesin
– Ha, siz.
– Mena?
– Shunday, afandim. Marhamat, so‘z sizga. Mu
rodga o‘xshab u kishiyam qo‘lini ko‘ksiga qo‘ydi:
– Men gapiraymi?
Zaldan turib allakim: «Yo‘q, siz emas, men!» deb
luqma
tashlagan edi, gur etib kulgi ko‘tarildi.
Murodning otasi nutqini boshlab yubordi. U mak
tabda bolalarga koptok o‘ynatmaslik kerak, o‘g‘lim
koptokka berilib darslaridan qolib ketyapti, dedi.
– O‘g‘lingiz qaysi sinfda o‘qiydi? – luqma tashladi
direktor.
– Kim, mening o‘g‘limmi?
– Ha, sizning o‘g‘lingiz.
Murodning otasi picha o‘ylanib turgach:
– Shu maktabda o‘qiydi, – deb javob berdi.
– Xo‘sh, sinfi bormi? Nechanchi?
– Nima nechanchi?
– Kimdir yana: «Oyoq kiyimingizni so‘rayap
tilar. O‘lchamini ayting!» deb
qichqirgan edi, zal
sharaqlab kulib yubordi.
Boyoqish o‘g‘li nechanchi sinfda o‘qishiniyam
bilmas ekan. Murodning ismfamiliyasini aytgan
dan keyingina ma’lum bo‘ldi.
Yana bir notiq so‘zga chiqib, bir quloch va’zxon
lik qildi. Shunaqayam gapni chaynab gapirarkan
ki, o‘tirganlarning toza ensasi qotdi.
– Turkiya faqat asalarichilik hisobiga taraqqiy
etishi mumkin, janoblar, – deb boshladi u nutqini.
Asalarichilik bilan otaonalar majlisi o‘rtasida qan
day aloqa bo‘lishi mumkinligini tushunolmaganimiz
tufayli kulgidan o‘zimizni arang tiyib turibmiz.
U asalarichilikka oid juda ko‘p kitob o‘qib
chiqqanini aytib, asalari qanday bo‘lishini tushun
tirib berdi: