Fanidan barcha bakalavriat ta’lim yo

ko’krak safasi kengaymaydi va kattalashmaydi. Nafaf yo’llarini birmuncha to’lis 
ochib qo’yish uchun shikastlangan kishining pastki jag’ini oldinga tortish zarur. 
Qo’lning bosh barmog’ini og’iz bo’shlig’iga kiritib, engak ko’tariladi yoki ikki qo’l 
bilan jag’ burchaklari ushlanadi, bosh barmoqlar bilan engakni bosib, pastki jag’ 
oldinga tortiladi. Og’iz bo’shlig’i yoki xalsumda biror narsa bo’lsa, uni salfetka, 
ro’molcha bilan barmoqni tiqib olib tashlash kerak. Bunda shikastlangan kishining 
boshi yon tomonga qaratib qo’gashadi va sun’iy nafas oldirishga kirishiladi. 
Puflash yo’li bilan sun’iy nafas oldirishda shikastlangan kishining o’pkasiga qo’l 
usullariga nisbatan havo ko’proq kiradi. Puflangan havo tarkibi atmosfera havosidan 
farslynsa ham (kislorod konsentrasiyasi 21 dan 18% gacha pasayadi, karbonat 
angidrid konsentrasiyasi 0,3 dan 5% gacha oshadi), bunday paytda havo 
konsentrasiyasi yetarli bo’ladi. 
1. Og’izdan-og’izga nafas oldirayotgan kishi shikasglangan kishining yon 
tomonida tiz cho’kib turgan xolda quyidagilarni bajarishi: 1) chuqur nafas olishi; o’z 
og’zini bemor og’ziga (bevosita bemorning og’ziga yoki doka, salfetka, ro’molcha 
orqali) mahkam bosishi; boshni orqaga egib turgan qo’lning bosh va ko’rsatkich 
barmoqlari bilan shikastlangan kishining burnini qisishi; 4) shikastlangan kishining 
ko’krak qafasi harakatini kuzatib, uning o’pkasiga havoni tez va keskin puflashi) 
shikastlangan kishidan o’zini chetga olib, sust nafas chiqarishini kuzatishi lozim 
(shikastlangan, kishining boshi orqaga egilib turishi shart!). Ko’krak. Qafasining 
hajmi kichraygandan so’ng sikl qaytariladi. Puflangan havoning hajmi nafas olish 
tezligiga nisbatan muhimroqdir. Puflangan havoning hajmi 1000-1500 ml.dan kam