Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

Yosh doktorga mehrim tovlandi
Xohlasangiz ikkita misol keltiraman.
Birinchisi yomon bir misol.
Narkotiklar sabab davolanishim kerak edi. Chunki, jigarimda ba’zi o’zgarishlar, og’riqlar 
boshlangandi. Shuning uchun davolanishga qaror qildim. Bir o’qituvchim yordami bilan 
kasalxonaga yotdim. Meni davolagan doktorlardan birining oshkora tahdidiga uchradim. 
Juda nomusli bo’lganim uchun emas. Ammo tibbiyot xodimi og’ir ahvoldagi bemorga 
bunday munosabatda o’lmasligi kerak edi. Kechki xonamga keldi. Eshikni yopdi, keyin 
ma’lum aldovlar: ”Seni sevaman, sen bilan turmush qurishni xohlayman…” Narkotiklar 
ta’sirida jigarini tugatgan bemor bilanmi? Bu yolg’onni ko’p eshitdik. Shunday yolg’onlar 
sababli yoshligimning eng go’zal damlarini zulmatga aylantirdim.
Qichqirdim, baqirdim. Yugurib kelishdi. Qaysidir biri yuzimga shapaloq tushirdi. “Bu qiz 
quturibdi, menga majburan munosabat taklif qilyapti. Qo’lidan qutulolmayapman”, deya 
aybini yashirdi. Tushunyapsizmi? Qaysi kasal ayol zo’rlab, erkak kishiga tajovuz qila 
oladi? Dardingni kimga tushuntirarding? Tajovuzga uchragan men bemor, ikki kundan 
keyin eshikdan haydaldim. Keyin menga o’qituvchim ham qaramdi. Unga men haqimda 
juda yomon gaplar aytishgan shekilli. Sog’liqni saqlash vazirligiga shikoyat yozdim. 
Natijasi nima bo’ldi, bilmayman. Vaqt topib u yerdagilarga uchrashganim yo’q.
Ikkinchisi esa yaxshi bir misol: 
Yana jigarim og’riyapti. Kasalxonadman. Bir mehmonxona boshlig’ining ko’magi bilan 
davolanyapman. Shifohonaning yosh va yoqimtoy assisenti. Unga nisbatan dilimda 
umidsiz bir iliqlik. Har kuni ertalab keladi, men bilan gaplashadi. O’ta ko’ngilchan, 
samimiy. Hamma bemorlarga shundaqa edi. Tasalli berishga harakat qiladi. Tabiiyki, 
men eshitmagan, bizning dunyoga begona so’lzar edi bular.
- Sabr qil. Hastalik bir imtihondir. Inshaalloh, gunohlaringni to’kadi. Eng katta shifo 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
5
kayfiyatdir…va hokazo.
Yangi bir muhabbat hayajoni ichidaman. Kimligimni bilsa yonimga yaqinlashmasdi. 
Chunki men hamma narsasini yo’qotgan bir qizman…O’tkinchi sevgiga yo’l 
bo’lsin…Hovliga chiqaman. Kuz. Assisent xonamga keldi. Qalbimdagi tuyg’ularimni 
oshkora aytdim.
-Sen juda yaxshi qizsan, -dedi u. Bu ish mening falsafamga to’g’ri eklmaydi. Sen 
bemorimsan, men esa sening doktoringman. Keyin nima deyishadi: kuchsiz va hasta 
bemorining tuyg’ularini suiste’mol qildi deyishmaydimi? Sen juda yaxshilarga loyiqsan. 
Inshaalloh, baxtli bo’lasan. Seni duo qilaman.
Ha, bunaqalari ham bor. Ikkisi ham bir insitutni bitirgan, bir xil kioblarni o’qigan. Xo’sh, 
bu farqlilik nimadan? Bilgan izoh bersin, marhamat.
To’htatdim. Qaytganimdan keyin yozishga kirishaman”.
Mudhish bir maktub. Stolimda xotinim bilan birga karaxt bo’layozdik. Shu sahnalarga 
hayolan kirish, bunday hayot bilan hayolan tanishish dahsahtli. Mudhish bir drama, 
ishnilmas hayot hikoyasi edi bu o’qiganlarim. Biz ham chiday olmadik, tanaffus qildik. 
Xotinimning iltifotini kutardim. Qahva ichgach, yana o’qishda davom etdik, bardosh 
berib o’qiy olmasdik… 
“Sziga yangidan salom hojam. Yozgan sari yozgim kelyapti. Meni tinglang… 
Qalbingni tushunadigan bir inson borligini o’ylash ham kishiga madad beradi. Fikrlarim, 
taxminlarim barbod. Umid qiladigan biron narsam yo’q. Zero, bu ham mening istagim 
emasmi? Balki, bu o’lim meni bir zahmatdan qutqarar. O’z qo’lim bilan emas, sog’ 
bo’lgur jigarim yordamida hayotimni tugataman.