Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

Meni olib ketishga onam kelyapti 
-Huzuringga boryapman, Allohim! Meni qabul qil. Senga, buyukligingga ishonaman, 
iymon keltirdim. Sen meni yaratding va yana senga qaytyapman.
Bir necha marotaba “onam kelsin, onam kelsin’, deb takrorladi.
-Kim klesin?- dedim 
-So’rashyapti, -dedi. Seni olib ketishga onang klesinmi, boshqa birovmi? Deya Men 
onam kelishini xohlayapman. Onam keladi…Bir daqiqa jim qoldi. Kelayotgan tovushga 
butun diqqatini qaratgan edi. Va shu asnoda uning yuziga urilayotgan nur bizning ham 
ko’zimizni qamashtira boshladi. Biz hayrat ichida Amina xonim bilan bir-brimizga 
qarardik. Aysel Xonim shu asno baland ovoz bilan hayajonlanib:”Allohu Akbar, Allohu 
Akbar, La ilaha illalloh…” deya takbir keltirdi va ortidan shahodat keltira boshladi. Biz bu 
hodisa qarshisida lol qolgandik. Men karaxt bo’lib qolgandim. O’lim oldidagi bu ishlar 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
49
iymonimni mustahkam qilardi. Soat uchgacha boshida Qur’on va Javshan o’qidik. Aysel 
ham o’qiyotganlarimizni takrorlashga harakat qilardi. Men Yosin surasini o’qirdim. Amina 
xonim esa Ayselning tepasida parvona edi. Qibla tomondagi derazada chaqmoqdek bir 
nur porladi, xonani yoritib yubordi. Bunga ikkimiz ham guvohmiz. Bu nur yog’dusi 
xonadagi oydinlikni bosib yubordi. Juda ajoyib va huzurbaxsh nur edi u…Aysel bu nurni 
ko’rar-ko’rmas o’rnidan turishga harakat qildi. Amina darhol unga yordamlashdi. Aysel 
hayajon ila qo’llarini ochdi.
-Onajon! – deya baqridi. Sen! Sen keldingmi, meni olib ketgani? 
Go’yo onasi bilan quchoqlashayotgandek qo’llarini ochdi, bir-biriga qovushtirdi va bir 
muddatdan keyin Aminaning qo’llariga tushdi.
So’nggi damda yumilish arafasidagi ko’zlarida ham shunday bir yorqin nur, lablarida 
ham bir ajib tabassum bor edi. Bu so’nggi nigoh cheksiz azob va gunohlarga bir vido, 
abadiy huzurga esa bir salom edi. So’nggi nafasi “Allohu Akbar, Allohu Akbar” 
bo’ldi…Joyiga yotqizdik. Azobu iztiroblarga xastalikka ko’milgan bir umr nihoya topgan 
edi. Azroil a. s. unga eng sevimli kishisi bo’lgan onasi qiyofasida ko’ringan edilar. Undagi 
iymon tavbasi shu darajada yuksak va samimiy ediki, Alloh huzuriga pokiza, gunohlari 
kechirilgan holatda ketdi. Iymonli bir o’limning haqiqiy guvohlari bo’ldik.
Biz, biz nima bo’lamiz?
Abrinur Xonim hayajondan titrar edi. Abrinur Xonimning so’nggi jumlasi shunday 
ta’sirchan va o’yli chiqdiki, xonadagilarni qalblarini va ko’zlarini qaytadan yoshlantirdi.
Ertaga o’lim daqiqalarida bizning holimiz nima kechadi? Har bir inson har kuni yuz marta 
o’ziga shu savolni berishi lozim. Aysel Xonimning hayoti bizlarga saboq bo’lsin. Har bir 
aqlli inson bu saboqni yaxshi o’zlashtirishga intiladi. Chunki, iymonni asrash, iymon bilan 
ketishdan-da buyukroq saodat yo’qdir. Buning uchun bugundan harakat qilmasak, 
ertaga kech bo’lishi mumkin.
Turk tilidan Rohila Ro’zmanova tarjimasi. 
Internet uchun Munira xonim tayyorladi. 
www.ziyouz.com
2007