Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
3
Onamni ko’rmaganman. Dadam ko’p ichar edi
O’zimni sizga tanishtirishni bolaligimdan boshlamoqchiman. U kunlarga qaytishni also 
istamayman, hatto xotirlashni ham xohlamas edim. Har kuni, har yili, har sahnasi 
iztirob, nafrat, ko’zyoshlarga to’la edi.
To’rt kishilik bir oila edik. Dadam, onam, mendan bir yosh katta akam va baxtiqaro 
men. Onamning mehriga to’yish baxti nasib qilmadi. Ehtimol, eng katta omadsziligim 
ham onam bilan hamnafas bo’lolmaganimdir. Agar hayot qiyinchiliklarida onam yonimda 
bo’lsaydi, kim biladi, balki bu qiyinchiliklar ozgina kamaygan bo’larmidi. Balki bugun 
kasalxonada yolg’iz qolmagan, oilam, bolalarim, o’rtog’im yonimda bo’larmidi.
Bunday baxtiyorliknii ko’p sog’indim, ko’p hayol qildim, ammo bo’lmadi. Bo’lmadi, chunki 
onam meni dunyoga keltirganida, ko’p qon yo’qotishi sabab olamdan o’tgan edi. Mening 
holim esa ma’lum… Chunki nochor, kambag’al bir uyda yangi tug’ilgan chaqaloq, onasi 
yo’q, kasalmand, aroqxo’r otaning qo’lida…. Buyog’ini o’zingiz tushunib olavering.
Onaga, dardimni to’kadigan bir mehribon, meni tushunadigan, mas’uliyat sezadigan bir 
odamga juda-juda muhtoj yashadim.
Koshki, onam bo’lsaydi, xato qilganimda sochlarimdan sudrasaydi, xonaga qamab 
qo’ysa, dadamga aytib kaltaklatsa edi. Onam meni och bo’rilarning qo’liga topshirib 
qo’ymagan bo’lardi. Balki ba’zan meni tizzalariga olib sochlarimni silar, yanoqlarimni 
o’par, boshimni o’sha qaynoq, mehri to’la quchog’iga bosardi. Men esa biroz oldin yegan 
kaltaklarimni unutar, bolaligimning go’zalligiga berilarmidim… 
Onamning yo’qligi, yetim o’sishim, va dilni yondiruvchi ona sevgisi, sog’inchi meni sh’er 
shaydosi qilib qo’ygandi. Qachon, qayerda ona haqida sh’er uchratsam, onam xotirasi, 
uning omonatidek saqlab qo’yardim yoki yodlab olardim.
To’plagan she’rlarimni qiynalgan, qayg’uga botgan va bir sirdosh do’st qidirgan kezlarim 
o’z-o’zimga pichirlab, ham o’qir, ham yig’lardim.