OJIZ OQQUSHLAR
Emma bilan Robert tezgina Emmaning uyiga aniqrog‘i yonib tul
bo‘layotgan uyiga yetib kelishdi. Emma sho‘k holatda o‘zini bilmay Robert
yelkasidan sirg‘alib yerga o‘tirib qoldi. Robert esa qizni otasini qutqarish
uchun yonayotgan uy ichida otildi. Albatta Sem allaqachon o‘lgan chunki
bo‘mba unga bog‘langan edida. Robert hozir bitta narsani biladi. Olov o‘lmas
vampirni yo‘q qila oladi ekan. Chunki tanasi vampit bo‘lgandan buyon hech
nimani his qilmay qo‘ygandi hozir esa olovda yonib ado bo‘lishini bildi.
Robert Semning jasadini tashqariga olib chiqdi. Jasad ancha kuygan va juda
yomon ahvolda edi, uni tezroq dafin etish kerak. Emma esa o‘tirgan joyida
toshqotgan umuman miyasi ish faoliyatini vaqtincha to‘xtatgandek edi.
Rahmat Emmadan yordam kutib bo‘lmasligini bilgach Semni o‘zi ko‘mib
qo‘ya qoldi. Bu orada uy ham yonib tamom bo‘ldi. Robert Sem uchun bitta
daraxt topip unga Semni ism familyasi va o‘lgan sanasini yozdi. So‘ng
Emmani o‘rnidan ko‘tarib uyiga chopip ketdi, uyiga olib borib o‘zi yasagan
kravatga o‘xshagan narsa uni ustida esa Emma uyidan o‘g‘irlab kelgan
yumshoq narsa va choyshablari o‘ringa yotqizdi.
Emma g‘ujanak bo‘lib oldi atrofga qaradi Robertdan dadam qani? deb
so‘radi, dadasini ko‘milganini eshtib ho‘ngrab yig‘ladi. Yig‘lab-yig‘lab uxlab
qolganini o‘zi ham sezmadi. Endi Emmaga g‘amxo‘rlik qiladigan Vampirdan
boshqa yaqini qolmagandi. Robert uni insonlik fazilatlarini bilardi yani qorni
ochishi, yuvinish uchun joy, kiyim kechak va boshqa balo battarlar. Hullas
ancha narsa kerak. Eng keraklisidan boshlaymiz Emma ochlikdan o‘lmaslogi
kerak, o‘yladi Robert. Keyin ov qilgani ketti bitta kiyikni tishlamasdan o‘ldirib
ko‘tarib olib keldi va tashqarida o‘t yoqib kiyik go‘shini olovda pishirib berdi.
Emma esa buni Robertning qancha iltimoslaridan keyin bazo‘r bir ikki bo‘lak
yedi. Kunlar shu zaylda ancha o‘tdi Emma kundan kunga madordan
qolyotgandi hech nima qilmas hatto gapirmasdi. U uchun endi hayot tamom
bo‘ldi deb o‘ylayotgandi. Ohiri bu narsalarga chiday olmagan Robert Emmani
tashqariga olib chiqdi. Jilg‘a bo‘yiga olib bordi va so‘z boshladi.
- Emma nima sen o‘zingni yolg‘iz his qolyapsanmi? Hayotinga endi hech kim
qolmadi deb o‘ylayapsanmi? Savoliga javob kutmasdan gapini davom etdi.-
Adashasan, sen qattiq adashasan! To‘g‘ri men odam emasman lekin menda
ham his tuyg‘ular mavjut sen yolg‘iz emassan yoningda men borman. Va seni
hech qachon, eshtyapsanmi? Hech qachon qo‘yib yubormayman. Umring
ohirigacha sen bilan qolaman nima bo‘lsa ham. Agar sen bu dunyoni tark
etsang senga qo‘shilib men ham ketaman. Endi Emma iltimos, iltimos qilaman
o‘zingni qo‘lga ol. Va yashashni davom et.
Emma indamadi. Mayus tabassum qildi halos. Bu esa Robert uchun
judayam ortiq darajada quvonch olib keldi.
-Esingdami bu yerdagi suhbatlarimiz? Tinmadi Robert. Uni niyati Emmani
gapirtirish edi. Savolga javob berishga majbur bo‘lgani uchun Emma og‘iz
juftlashga to‘g‘ri keldi.
- Ha, albatta.
- Chizgan rasmning-chi?
- Esimda u ham.
- Meni rasmimni hech chizganmisan? Bila turib so‘radi Robert.
- Ha chizganman.
- Ho‘sh yana chizasanami?
- Ohh Robert! Hozir emas. Qachondir chizishim mumkin lekin hozir emas.
- Mayli qachon desang ham mayli axir menda vaqt ko‘p.
Javoban Emma yana o‘sha tabassumni hadya qildi.
Robertga Emmani yonida bo‘lish bir qancha azoblarni keltirardi. Avvalo
uni qoni yani har qanday inson qoniga bo‘lgan kabi vasvasa. Yana bitta nasra
bor ediki u qonga tashnalikdan ham ancha kuchli bir istak. Emmani yonida
bo‘lganda, unga qaraganda, yana hozirgiga o‘xshash tabassum qilganda ichida
nimadir titroq vujutga keltirardi. Juda kuchli istak Robert bilmasdi buni qilish
to‘g‘rimi yo‘qmi Emmaga ziyon yetkazishdan qo‘rqardi. Hozir esa o‘sha istak
yana avj oldi. Va buni amalga oshirishga shaylandi. Robert senkin Emmaga
qaradi Emma hozirda bu yerdagi yamon va o‘ta yaxshi bo‘lgan hotiralarga
cho‘mgani jilg‘aga qarab beixtiyor jilmaydi, u Robert bilan qilgan
sho‘xliklarini eslab o‘tirgandi.
Robert uni yelkasidan tutib o‘ziga qaratdi va juda yaqin kelib MEN SENI
SEVAMAN dedi va labiga lablarini bosdi. Albatta Emma buni kutmagandi,
shashib qolganidan nima qilishini bilmadi. Bu orada Robert uni juda mahkam
quchib oldi va Emma og‘riqdan ingrab yubordi. Robert ham Emma ham juda
qo‘rqib ketgandi. Emma kechirasan meni... meni yelkam u uruz deganicha
kalovlanib qoldi. Robert ham uzur so‘rab uni uyiga olib bordi. Uyda esa yelka
teshriruvdan o‘tdi, hulasa yaxshiroq sinmagan, chiqmagan. Lekin darrov
siyohrang bo‘lib qolibdi. Ertaga ishib ko‘karib ketishi aniq. Albatta Vamput
bo‘sa olgandan keyin boshqa nimayam bo‘lsin. Emma ham Robertga oshiq edi
lekin bu haqda o‘ylashga madori qolmagan Vampirga oshiq bo‘lganini tan
olish oson emas, har holda.
Robert o‘sha kecha ancha ov qilishga ancha uzoqqa ketdi. Daraxtlarni
ayab o‘tirmay ildizi bilan qopardi. Ancha yovvoyi hayvonni boshiga yetdi
lekin g‘azabini bosa olmasdi, u Emmaga ziyot yetkazishi mumkinligidan
azoblanardi. Ertalab uyga qaytib bir og‘iz ham gap aytmay Emma uchun yana
kiyik pishirdi. Emma ham o‘zini noqulay sezib indamay qo‘ya qoldi.
Kechqurun ovga ketishdan avval Robert savol berdi.
- Yelkang? Yelkang yaxshimi?
- Ha, yaxshi. Qisqa qildi Emma.
- Yaxshi. Dedida tashqariga chiqib ketti Robert.
Emmaga bu yoqmadi bir kunda huddi begonadek gapirmasdan ketishini
chi? Men hech nima qolmadimku. O‘zi kuchi ko‘o bo‘lsa menda nima gunoh,
sal ehtiyotkor bo‘lish kerak edi, ahmoq. Deb o‘ziga o‘zi gaprib o‘tirdi. O‘zidan
o‘zi jahli chiqdi. Ahir yamon emasdiku biroz baqirmay tursam bo‘lar ekan deb
keyib o‘zini koyidi. Jahli chiqib yotoqqa yotmasdan tebranadigan kursiga
o‘tirib uxlab qoldi. Ertalab esa uni Robert o‘rniga ko‘tarub olib boryotganda
cho‘chib uyg‘onib ketti.
- Xoy, qo‘rqma bu menman dedida o‘rniga yotqizib qo‘ydi. Endi uyqu qoldimi
muzdek qo‘llar bolan ushlagandan keyin. Emma o‘rnidan turib yuz qolin yuvib
kelib nima deyishini bilmay biriz turdida so‘ng.
- Meni dadamni yoniga olib bora olasanmi? Dedi
- Albatta oboraman, qachon?
- Bugun, balki hozir.
- Mayli yur.
Ikkalasi Emmani yonib ketgan uyiga qarab yo‘l oldi. Bu safar Emma
sekin borishni hohladi. Qabr yoniga yetib kelgach biroz sukut saqladi. Va shu
yerda cho‘qinib otasi haqiga duo qildi. Uzundan uzoq so‘zlar bilan bu yerga
kelmagani uchun uzr so‘radi endi tez tez kelib turishga vada berdi. Tushlikdan
keyingacha shu yerda turib keyin kulbaga qaytishdi.
Endi Emma ancha yengillashib qolgandi. Qaytayotib Emma oradagi
sovuqchilikni biroz yoqotishga ahd qildi va yerdab sekin qor oladida Robertga
otdi. Albatta Robert bunga chab berib qoldi va hoyron bashara bilan Emmaga
qaradi. So‘ng anchadan buyon ko‘rmagan yuzni ko‘rdi Emma unga lablarida
yoyilgan tabassum bilan boqib turibdi qo‘lida yana qor. Mo‘njalga olib qorni
uloqtirdi yana vampur tezligi, qor nishonga tegmadi.
- Bir joyda tursangchi, deb baqirib ham qo‘ydi. Robert hayron bo’lib, nega?
- Nega bo‘lardi seni qor bilan urmoqchiman dedi Emma tabassun bilan. Shu
zohoti yerdan qor olib yana uloqtirdi. Qorga chap bergan Robert Emmani
kayfiyati Yaxshiligini ko‘rgach u ham hazil qilishga tushdi.
- Nega endi sen mo‘njal ola olmasang men o‘zimni tutib berishim kerak dedi
Robert ham tabassum bilan.
- Voy hali men mo‘njal ololmaymanmi?
Dedi Emma arazlagan bo‘lib yana qor uloqtirib, bu galgisi ham noshonga
tegmadi.
- Ana nima dedim poylay olmaysan. Hozir o‘zim ko‘rsataman nishonlashbi
dedida yerdan qor olib Emmaga otishga shaylandi. Emma buni ko‘rib duch
kelgan tarafga qochdi albatta qor kelib Emmaga tegdi, u qordan qattiq zarba
yegan kabi yerga quladi. Buni ko‘rgan vampir qo‘rqib qizni yoniga yugirib
keldi osomga qarab yotgan qiz Robert kelishi bilan uni oyog‘idan chaldi.
Robert ham qorga quladi uni ustiga qortashlash bilan ovora Emmaga tajublanib
qaradi va bu hazilligini endi angladi. Emma maza qilib kulardi. Voy yaramasee
dediga Robert ham yitgan joyida unga qor sochdi. Ornidan turmoqchi bo‘lgan
Emmani qo‘lidan bitta tortida o‘ziga qulay qilib ushlab oldi. Emma charchab
qolganidan tez nafas olardi Robert esa boshqa narsadan so‘ng u kechagi
qo‘polligini takrorlanaslikka harakat qilib o‘zini yoqotmasdan sekin
avaylabgina bo‘sa oladi Emma ham bunga tayyor edi va u javob qaytardi.
Robert bu gal chegaradan chiqmagan holda buni to‘xtatdi. Astagina erkalab
Emmani ko‘zlaridan mayin o‘pip SENI ROSTAN HAM SEVAMAN dedi.
Ular shunday qilib kulbaga kelishdi. Robert Emma uchun yegulik tayorlaydi.
Va kechqurun ketishdan avval Emmaga bir narsaberadi uni boya qorda tushirib
qoldirganinu aytadi. Emmani yuzidan o‘pib, tong otasdan qaytaman deb chiqib
ketadi. Bu topip olingan narsa fleshka edi. Bu fleshka haqida Emma eslay
olmaydi, menikimidi? Deb o‘ylab qoldi va otasi o‘lgandan buyon bir chetda
ishlatilmay yotgan notebooki esiga keldi, Notebookni ohirgi marta otasi o‘lgan
kuni Robertga dunyoning boshqa shaharlari hozir qanday ekanini ko‘rsatishga
olib kelgan keyin pianino bilan ovora bo‘lib qolishgandi. Notebooki esidan
chiqqanini qaranglar aa? Uni ochi haliyam ishlayapdi Emma quvonib ketdi va
Fleshkani notebookka joyladu ichida bitta video va qandaydir hujjatlar bor u
videoni ochdi. Video boshlanishi bilan Emmaning ota onasi bilan birga
o‘tgazgan tug‘ilgan kuni chiqdi, va onasini qizi uchun aytgan qo‘shig‘i. Keyin
tasvir o‘zgardi, yonib ketgan uyda o‘tirgan dadasi ko‘rindi. Tabassum qilib
so‘z boshladi.
- Qizalog‘im, kayfiyating biroz ko‘tarildimi? Ko‘tarilgan bo‘lsa yaxshi. Sen bu
videoni ko‘ryotganingda men hayot bo‘lsam fleshkani ishonchli joyga yashir,
agar sening yoningda bo‘lmasam, o‘lgan bo‘lsam yaxshisi uni yo‘q qilganing
yaxshi. O‘ylaymanki davlatga sodiq odamlar bizni olib ketishadi. Bu fleshkani
men seni kurtkaningni ichki cho‘ntagingga solib qo‘ygandim chunki bilaman
sen cho‘ntak kavlashni yoqtirmaysan,(videodagi Semni yuzi yana kuldi). Sen
bu yerlarga kelganimizni yoqtirmasding, biz bunga majbur edik sababi esa
hozir shu fleshkadagi hujjatlarda. Davlat amaldorlari mansabidan foydalanib
ancha qing‘ir ishlar qilgan hujjatlarda ism familyalar, to‘lav summalari,
talangan mollar va noqonuniy bitimlar mavjud. Qizim yana qaytaraman agar
men o‘lgan bo‘lsam seni buni yoqot va hayotingni qaytadan boshla. Bu yerda
bitta do‘st topganingni bilaman, lekin u biroz g‘alati, qandaydir sovuq. Men
sen uchun qayg‘uraman va har kim bilan do‘stlashishingni hohlamayman.
Senga esa bir narsa tayorlaganman. Uyni orqa tamonida yerni qazib quti
yashirganman. Unda pasport, haydovchilik guvohnomasi, anchagina pul va har
ehtimolga qarshi 22-kolibrli to‘pponcha bor esingdami seni qurol otish
mashg‘ulotiga olib borgandim 13 yoshdamiding hullas ishlatishni bilasan deb
o‘ylayman, ammo ishlatishga to‘g‘ri kelmasin. Yana bitta masala sen
mamlakattan ketishing kerak, Shvetsariyaga bor u yerda sen tanimaydigan
ammang bor u meni ona boshqa singlim, onasi bizdan ayirgani bilan juda
mehribon edi onang bilan to‘yimizga ham kelgan, qutichani ichida uni manzili
ham bor va to‘y suvrati ham solganman albatta u eski. Qizim men seni va
onangni juda yaxshi ko‘rardim va hozir ham jonimdan ortiq ko‘raman. Har
doim va har on. O‘zingni ehtiyot qil va aytganlarimnu bajar. SHvetsariyada
senga hayot tilayman.
Va tasvirda bolaligida birga tushgan rasmi qotib qoldi asta sekin u ham
o‘chdi. Emma ekranga qarab qotib qoldi, ancha vaqt shu holda o‘tirdi. So‘ng
pasdagi fayllarni ko‘rib chiqdi. Ism familyalar, davlatda qanday lavozimda
ishlashi, o‘zlashyirga summalari, sanalar, hammasi yozilgandi boshdagi uchta
shaxs ajratib ko‘rsatilgan edi. Emma videoni yana ko‘rdi shu bilan tong ham
otdi, Robert keldi. U juda quvnoq kayfiyatda edi.
- Emma qara senga nima olib keldim, quyoncha! bittasiiii tirik va chopqilashga
tayyor va ikinchisi esa tushlik bo‘lishga. Hoy Emma!
Robert ham Emmani bejo o‘tirganini ko‘rib nima bo‘ldi deb so‘radi.
Emma ham video qo‘ydi va unsiz gina "buni ko‘r" dedi. Robert video ko‘rib
bo‘ldi va Emmaga tashvishli qaradi.
- Endi nima qolmoqchisan? SHvetsaryaga ketasanmi? Deb so‘radi. Emma esa
manosiz yuzini Robert qaratib.
- Yo‘q. Men qasos olaman - dedi.
Robert va Emma o‘rmonzor orasidagj shasse bo‘ylab mashinada yelib
ketishardi. Ular Kimbil Choni bir chekkadagi mahfiy uyini topishdi, CHoning
hamma joydagi malumotlarda shahar markazidagi qimmatbaho uyda yashashi
aytilgan, lekin u yerda hizmatkorkardan boshqa hech kim yo‘q edi. Xavfsizlik
nuqtaiy nazaridan Cho o‘rmonda juda sokin joyda yashardi.
Robert Emmani to‘xtatish uchun yana nima qilishi mumkinligi haqida
o‘ylab borardi. Bungacha aytganlari tasir qilmadi.
To‘rt kun avval.
Qorli o‘rmondagi Robertning kulbasi.
- Emma qanaqa qasos? Ahir dadang Shvetsiyaga ketishingni aytgan.
- Dadam endi yo‘q va uni o‘ldirganlar hamon tirik, ozod.
- Ularni o‘ldirib nima topasan?
- Robert gap meni nima topishimda emas, gap adolat qaror topishida.
- Adolat?
- Ha. Ular dadamni o‘ldirganliklari uchun javob berishadi. Biroz sukutdan
keyin Emma qo‘shib qo‘ydi. – Agar senga o‘rmondan chiqish mumkin emas
bo‘lsa tushinaman va men bilan ketishingni so‘ray olmayman. – Robertni bu
so‘zlar biroz achchiqlantirdi va…
- Albatta sen bilan boraman, senga yordam beraman, har doim sening yoningda
bo‘laman. Vada be’raman.
- Rahmat! Bugunoq yo‘lga tushamiz.
Robert Emmaning qattiy qaror qilganiga shubha qilmay uning ortidan
jimgina ergashdi. Ular yonib ketgan uyga borishdi u yerda uyni orqa tarafida
ko‘milgan kichik sandiqcha topishdi u yerda Emma uchun pasport, pullar,
to‘pponcha va ikki enlik xat ham bor edi. "Qizim meni kechir va qolgan
hayotinga baxtli yasha. Ammangga mendan salom ayt"
Emma qo‘li qaltiram hamma narsani jo‘ntagiga joylab shaharcha tamon
yo‘l olishdi. Albatta yo‘lda Robert yelkasida o‘tirdi. SHaharchaga borib ijaraga
mashina olishdi. Vashingtonga yo‘l abadiydek tuyildi. Ancha yo‘l bosib u
yerga yetib borishdi. Ular bir internet kafega kirib Kimbil Cho haqida malumot
to‘plashdi. Ish joyini, yashash manzilini olishdi. Shahar markazidagi uyda
kuzatuv olib borishdi, u yerga hech kim kelmadi, bazi bir kastyum shim kiygan
odamlardan tashqari ular orasida Kimbil yo‘q edi. Emmaning internet titib
aniqlanishicha bu yer Kimbilning rasmiy yashash joyi ekan halos.
Malumotlarda qaraganda uning rafiqasi nomida shahar tashqarisida bitta uy
bor ekan lekin uning aniq manzili ko‘rsatilmagan. Shahar tashqarisida esa
o‘rmon bor. Kimbilni uyiga kelgan odamlarni kuzatib o‘rmonga yo‘l
olishganini ko‘rgach uy o‘sha tarafda ekanligi malum bo‘ldi.
Mashina o‘rmon yo‘lida ketmoqda. Rulda Emma yonida esa Robert bor.
- Emma? Bu narsalar tugagach biror bir rejang bormi? Asta so‘radi Robert
jimjitlikni buzib.
- E-m-m, biroz o‘ylanib javob bermoqchi bo‘ldi Emma. Bilasanmi? Bu borada
u bu narsa o‘ylab ko‘rmadim, balki ikkalamiz biror joyda yasharmiz.
Robert uni Shvetsariyaga ketadi deb o‘ylagan edi bu so‘zlardan so‘ng u
qandaydir o‘zini yengil his etdi- baxt tuyg‘usi bilan.
- Ha. Albatta, biror joyda yashashimiz mumkin. Balki Alfons yashayotgan
joylarga borarmiz. U haqda senga so‘zlab berganman, esingdami? SHirin
hayollarga berilib ketti Robert.
- Ha esimda. Demak lanatlangan maxluqqa aylanadigan odam yoniga
boramizmi? – Biroz vahima ovoz bilan so‘radi Emma. Beixtiyor Robertni
lablari tabassum qildi.
- Nima sen maxluqlardan qo‘rqyapsanmi? Nahotki.
- Haa men... Haligi... Ee nima farqi bor bu sal vahimaliroqda endi. O‘zini
ustidan kulyotgani uchun biroz jahli ham chiqdi lekin.- Mayli keyingi masalani
keyinga qo‘yamiz, - dedi jiddiy ohangda. Robert ham tabassum qilishdan
to‘xtadi.
- Ha muhimi, birga bo‘lar ekanmiz, shundan xursandman. Dedi u ham jiddiy
ohangda. Ular aniqlagan manzilga yaqin qolganini sezishdi Emma asabiy rulni
mahkam ushlab ketmoqda. Borib nima qilish kerakligini ko‘z oldiga keltirish
qiyin kechmoqda. Manzilga ham yetib qolishi. Mashinani uzoqroqda to‘xtatdi
sababi u yo‘qga Robert bilan tez va shovqinsiz yetib borish mumkin. Uyga
ham yetib borishdi unchalik katta bo‘lmagan shinam uy ertakdagiga o‘xshash.
Uy oldida ikkta soqchi bor va ichkarida bitta odam bor u oynali eshikdan
ko‘rinib turibdi.
Soqchilar shamoldek yonida paydo bo‘lganlarni ko‘rib lol qolishdi bir
og‘iz so‘z ayta olishmasdan o‘q yeb ikki yonga yiqilishdi. O‘q ovozidan
orqaga o‘girilgan ichkaridagi soqchi ham shisha siniqlari aralash o‘q yedi.
Ichkari toza va keng. Emmani hayoliga birdaniga Kimbilni farzandlari bor
bo‘lsachi degan fikr keldi, qurolini tushirmay atrofga qaradi hech kim yo‘q.
Birinchi qavat xonalari toza hech kim yo‘q ular ikkinchi qavatga ko‘tarilishdi.
Robert hushyorlikni kuchaytirdi. Sekin Emmani oldiga o‘tdi. Emmani qo‘li
bilan to‘xtatdi. Unga jim ishorasini qilib qulog‘iga zo‘r berdi.... Va daxshat.
Nega Emmani bu yerga boshlab keldi. U endi Emmani qanday olib ketadi bu
yerdan. Ikkinchi qavatni sharqiy tarafidan anchagina yurak urishkari
eshtilyapdi, nafas olishlari ham ular qurollarini shaylashgan. Qancha odam?
Robert hisoblashga kirishdi vampir miyasi yaxshi hisoblaydi. Taxminan uchta
xonada 50 dan oshiq odam bor. Eng ichkaridagi xonada bezovta yurak urishi.
- Emma, tishkari orasidan Emmaga yaqin kelib gapirdi Robert.- Ular bu yerda
ancha 50 ga yaqin odam bor va ular qurollangan. Ketish kerak. Seni bu yerdan
olib ketaman.
- Nima? Yo‘q. Yo‘q me ketmayman. Nima deyapsan? U ham shu yerdami?
- Men bilmaymab Emma sekinroq ular ko‘p. Ketish kerak.
- Yo‘q. Ularni yo‘q qilmiz. Dedida Emma ikkinchi qavatga oshiqdi. Sal
yuqorilashi bilan u tamonga o‘q yo‘llandi Robert chaqqonlik qilib Emmani
pasga tortib qoldi. Ular har yerda har bir eshikni ortoda turibdi. Emma aylanib
o‘q uzishga krishdi. Birinchi o‘qi nishonga tegdi. Robert Emmani himoya
qilish bilan ovora Emma esa ularga o‘q uzishdan to‘xtamayapdi. Robertga
tekkan o‘qlar kiymida qolyapdi halos qisqa vaqtta unga besh- olti oq tegib
ulgurdi. Emmani o‘qi tugadi va u o‘qdonni almashtirishga kirishdi bu orada
uni himaoya qilib turgan Robertga yana allaqancha oq tegdi. U bir harakat
bilan o‘ziga eng yaqin turgan odamni ikkinchisiga qarata uloqtirib yubordi tez
harakatlanib Emmani nishonga olayotganlarni tashqariga oynadan uloqtirishga
kirishdi ancha odam qoni to‘kildi. Miyangda faqat senga eng yaqin insoningni
himoya qilish turganda qon hidiga ahamyat bermas ekansan.
Emma ham o‘q uzib olga yurib bordi. U batamom ohirgi eshikka qarata
yo‘l olgan yo‘lini esa Vampir tozalab boryapdi. Tinmay o‘q uzgandan Emmani
o‘qlari yana tugadi bu orada Robert sal nariroqda bittasini suyaklarini sindirib
tashqariga otayotgan edi. Odamlar ancha kamaygan. Va eng ohirgi xonani
eshigi ochilib, endigina qurolini o‘qlab nishonga qaratib otmoqchi bo‘lgan
Emmaga o‘q kelib tegdi. U yerga yiqilib ulgurmasdan haligi odamga qarata
o‘q uzdi u ham yerga quladi. Robert Emmani yerga yiqlmasdan avval tutib
qoldi. Atrofda deyarli odam qolmagan ikki uchtasi bor hozir ular ham Robert
va Emmaga o‘q yog‘dirmoqchi. Robert Emmani asda boshini yerga qo‘yib,
bordida ikkalasini birdaniga bo‘ynini qayirib pastga uloqtirib yubordi. Ohirgi
xona eshigi oldida chalajon odam yotardi. Xonaga qaragan Robert uchta ayolni
ko‘rdi. Ulardan bittasi chiroyli kiyingan yoshroq ayol ikktasi esa fartuk taqqan
oqsoch qizlar ekan. Kimbilni farzandlari yo‘q yoki ular bu yerda emas. Robert
eshik oldida yotgan Kimbilga etibor bermay Emmaning yoniga bordi. Emma
zo‘rg‘a nafas olardi. U o‘lyapdi. Robert uni boshini asta tizzasiga qo‘ydi.
- Emma? Borlig‘im. O‘lma men seni yashashingni taminlashim mumkin men...
- Robert, - bazo‘r gapira oldi Emma, Robert esa gapirishdan to‘xtab Emmaga
quloq soldi.- Robert. Kerak emas. Gapirish uchun chuqur nasaf oldi. - Kerak
emas. Men onam va otam bilan birga bo‘lishni hohlayman. Ularni yoniga
borishni hohlayman.
- Emma. Yo‘q. Iltimos men olib qolay seni. Robert Emmani tikr qoldirish
uchun o‘ziga o‘xshatmoqchi edi. Lekin Emma buni hohlamadi. U ota onasini
yoniga ketmoqchi.
- Emma. Men seni sevaman. Sensiz yashay olmayman. Emmaga gapirish
tobora qiyinlashib bormoqda.
- Men ham seni sevaman. Zo‘rg‘a gapira oldi. – Men oyimni yo~yo ~yoniga
borishni hohlayman. Iltimos sendan.... Dadamni yoniga olib bor... Iltimos....
Chuqur nafas oldi. – Seni sevaman. O‘zingni...
Do'stlaringiz bilan baham: |