Халцаро бобур фонди

Ш унидлмки, Ж&мшеди фаррухсиришт,
Ва сарчашмае бар саиге нааишт:
,£ а р ин чашма чуи мо басе дам задаид,
Бирафтаид то чашм барҳам задаид.
Гирифтем олам бо мардию эўр,
Ва л еки н набурдем бо х у д ба г ў р я.
(М азмуни:
Эшитгаиим борки, Жамшиддек иомдор
Бир булоц тошига ёздирди едгор:
,£ у булоқ бошига кўплар етдилар,
Кўз юмиб очгуича йитиб кетдилар.
Мардлигу зўрлик-ла оламии олдик,
Лекин қабристонга қуруқ йўл солдик“.)
Б у тоғли м аск а н д а то ш г а ўйиб байт 
ва на р сал ар б итиш одатдир. У ш бу Мас- 
чода э к а н и м и з д а , ш оир М улло Ҳ и ж р и й
Ҳисор тар аф и д а н келиб м у л о зам ат қил- 
ди. Ушбу м а т л а ъ н и ў ш а п а й т л ар и бит- 
ган эдим:
Такаллуф ҳар печа суратта бўлса,
оидип ортуқсев,
Сеии жон дерлар, аммо бетакаллуф
жопдии ортуқсен.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

БОБУРНОМЛ
87
Ш айбоқхон Ў р атепан ин г теварак-ат 
р о ф л ар и г а келиб, бир си ра б у згу н ч и л и к
қ и л и б қай тд и . Ш айбоқхон Ў ратепан ин г 
устида экан ида к и ш и м и зн и н г озлигига ва 
я р о қ си зл и ги га қ а р а м а й , ёв э ш и к олдига 
келганда им ко н н и қўлд ан ч и қ ар м ас л и к
учун Масчодаги хонадонни қўйиб, Оббур- 
дан доионидан ошиб Д а ҳ к а т кен ти га кел- 
дик. Ш айбоқхон дарҳол қайтиб кетди.
Я н я довон о ш и б М а с ч о г а к е л д и к .
В и л о я т и м и з й ў қ , е р и м и з й ў қ , тогдан- 
т о ққ а бундай сарсону саргардон ош моқ, 
турм оқ беҳуда, деган ф и к р г а кел д ик. Хон 
ҳузурига — Тош кандга, ф ақ а т Тошканд- 
га бормоқ к ер ак . Қосим бек бу ю риш га 
рози бўлмади. И лгари битгандик, у Қо- 
р а б у л о қ д а забт ва си ёсат учун уч-тўрт 
м ўгулни ўлдиртирган эди. А фтидан, ана 
ш унга к ў р а у бориш га и к к и л а н д и . Кўп 
т у ш у н т и р и ш г а у р и н д и к , б ўлм ади. Ога 
ини ва тобелари, тан и ш -б и ли ш л ари би- 
лан Ҳисорга йўл олди.
Бил Оббурдан довонидан ошиб, хон 
ҳуэурига Т ош кан дга равона бўлдик. Шу 
п а й т л а р и Т ан бал л а ш к а р тортиб Оҳан- 
гарон тоғи э т а к л а р и г а к е л д и . Л а ш к а р
и ч и д а М у ҳам м ад Ҳ и со р и й ном и билан 
м а ш ҳ у р б ў л ган М у ҳ ам м ад д у ғ л а т , я н а
укаси Султон Ҳусайн дуғлат, Қанбар Али 
саллох кел иш иб олиб Танбалга қасд қила- 
дилар. Бу ҳо л атни Танбал сезгач, улар 
тура олмадилар: хон қотпига қочиб кел- 
дилар.
Қ урбон ҳ а й и т и Ш о ҳ р у х и я д а ў тд и . 
Тўхтовси з юриб, хон ҳ у з у р и га — Тош- 
кандга бордим. Бу рубоийни айтиб эдим. 
Я х ш и қ о ф и я л а ш т и р и ш д а и к к и л а н г а н -
дим. У пайтда ш еъ р истилоҳлари талаб- 
ларига ун ч ал и к қ а т т и қ амал қилм асдим . 
Хон ху ш таб ъ к и ш и эди, ш еъ р битарди, 
гарчи т у зу к р о қ ғазали кам бўлса-да, бу 
рубоийни хонга м анзур этиб, тараддудим- 
ни арз қи л д и м . К ўнгил тингудек қони- 
қ а р л и ж авоб топмадим. А ф ти д ан, ш е ъ р
и с т и л о ҳ л а р и т а л а б л а р и г а к а м р о қ р ио я 
қ и л и б ёзи л га н д и р . Рубоий уш будир: