|
www.ziyouz.com kutubxonasi
39
singari kun kechirardim. Biz o‘sha kuni tunda bir nechta ulfatlar bilan maishat qildik, Jamilani men
shu kecha uchratgandim. Uni menga bir qo‘shmachi tavsiya qilarkan, iffatli, ma’suma qiz, deb qasam
ham ichgandi. Men bu qiz uchun unga yuz ellik rupiya berdim. Keyin Bebi bilan ikkalamiz
qolganimizda u: “Oh, qanday baxti qaro qizman! Nahotki, mening nomusimni himoya qiladigan
bironta ham azamat topilmasa bu dunyoda?” — deb zorlandi. Bilding? U menga shunday dedi,
menga-ya! Shunda men unga: “O’zim sening nomusingni himoya qilaman”, — deb aytdim. Nimagaki,
uning aytishicha, o‘sha kecha uning erkak kishi bilan birinchi marta bo‘lishi ekan, uylarida kun
kechirish uchun hech vaqolari bo‘lmaganidan shunday qilishga rozi bo‘lgan ekan... o‘sha kechasi
birinchi marta.
— Uning har kechasi birinchi marta! — dedi Ishoq jaholat bilan.
— Bekorlarni aytibsan! — deb baqirdi Mo‘ltoniy.
Uning yuziga birdan qon quyildi, butun vujudi dag‘-dag‘ qaltiray boshladi, ko‘zlari esa, Ishoqni
tilka-pora qilib tashlashga shaylanganday qahru g‘azab bilan boqardi.
— Xo‘p, bo‘pti, bo‘pti! Kechir meni, — deb yupatdi uni Ishoq. — Sen haqsan. Jamilaning bokira
qizligiga ishonaman. U subhidam havosidek ma’suma va pokiza. U yog‘ini gapir.
— Bebini yomonlab gapirishganini eshitsam o‘zimni tutib turolmayman! — dedi Mo‘ltoniy boshini
yerga eggancha. — Qonim qaynab ketadi! O’sha yomon so‘z aytgan odamni g‘ajib tashlasam
deyman!
Mo‘ltoniy bu gapini shunday teran va komil ishonch bilan aytdiki, Ishoq unga ishondi.
Men Bebini olti yildan beri bilaman... o‘z iffatini sotish uchun kelgan o‘sha tundan beri. O’sha
paytdan boshlab uni himoyamga olganman va nomusini muhofaza qilib kelaman. Maoshim olti yuz
ellik rupiya bo‘lganida unga har oyda besh yuz rupiyadan yuborib turdim. Keyin ikkinchi mexanik
lavozimiga ko‘tarilib, maoshim bir ming ikki yuz rupiyaga oshganida, Jamilaga to‘qqiz yuz rupiyadan
jo‘natib turdim. Haligacha har oyda muttasil yuborib turaman. Keyin Mujgaon ko‘chasidan unga uy
ham olib berdim. Bebining raqs tushishiga xohishi borligini bilganimda — unga ustoz yolladim. Bebi
yaxshi kiyinishni, yaxshi jihozlangan xonadonda yashashni yoqtirarkan. Buni eshitib unga: “Bebi, —
dedim, — mening qo‘llarim sening amringga muntazir, ko‘ngling tusagan narsani qilaver”. Sen unikida
bo‘lgansan, ko‘rgandirsan Bebiimning qanday huzur-halovatda yashayotganini?
— Bilaman. Uning nimalarni yoqtirishini ham bilaman. Hamma aytgan gaplaring to‘g‘ri, Mo‘ltoniy,
qolaversa, u chindan ham g‘oyat yoqimtoy va latofatli qiz.
— Ha, mening Bebiim eng latifa, eng sohibjamol qiz bu dunyoda! Shuning uchun ham uni hech
unutolmayman! — Mo‘ltoniy uch oyoqli stolchaga gursillatib musht tushirdi. — Men butun dunyoni
kezib chiqdim, hatto Janubiy Amerikada ham bo‘lganman, barcha portlarda bo‘lib, hamma
mamlakatlarning ayollarini ko‘rdim, senga shuni ochiq aytishim mumkinki, mening Bebiimga
o‘xshagan qiz boshqa yo‘q bu dunyoda!
— Shubha yo‘q bunga, — dedi Ishoq istar-istamas uning gapiga qo‘shilib, chunki Mo‘ltoniy endi
uning g‘ashiga tega boshlagan edi.
— Men uni olti yildan beri avaylab-asrab kelyapman. Agar ayol kishi baxtli bo‘lsa, o‘z uyi, o‘z puli
bo‘lsa, turmushi halovatli bo‘lsa, — nega endi fohisha bo‘larkan? To‘g‘rimi gapim?
— Ha, to‘g‘ri, albatta! — bosh egib tasdiqladi Ishoq.
— Butun dunyoni kezib chiqib ham mening Bebiimday oqko‘ngil, pokiza qizni topolmaysan, —
qat’iy ishonch bilan dedi Mo‘ltoniy.
Ishoq indamadi — u o‘z fikrlari og‘ushida edi.
— Qani, menga ayt-chi, — dedi u birozdan so‘ng, — seni Jamila yubordimi oldimga?
— Yo‘q, o‘zim keldim! — deb Mo‘ltoniy yana stolchaga musht tushirdi.
Ishoq stolchadagi grafinni olib, bir chekkaga qo‘ydi, keyin sigareta qutisini olib, bitta sigaretani
Mo‘ltoniyning labiga qistirdi, ikkinchisini o‘ziga oldi-da, Mo‘ltoniyga olov tutarkan, kutilmaganda
so‘radi:
— Sen biron marta bo‘lsa hech o‘ylab ko‘rganmisan — Jamilani qay darajada yaxshi ko‘rishingni?
Musaffo osmon (qissa). Krishan Chandar
Do'stlaringiz bilan baham: |
