С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

тиннқ суви ва дарёнииг зииапоялари ўртасида ажоймб бир дилрабо
манзара ҳосил қилганди.
Ктим, [ўурбон, Никитин, Наврўз ва Наташалар Семён Семёно-
вич бошчилигида шу участкани қўриқлардилар. Ктим ва Наврўз
бир жойда, Қурбон ва Никитин бошқа жойда, Наташанинг якка ўзи
бошқа жойда туриб, ҳам дарё томонни, ҳам дала ва қамиш-
зорни кўздан кечириб турардилар. Улар кўршаналакларни ҳам,
сувдаги балиқларнинг сузишини ҳам, ер остидаги қуртларнинг
гивирлашини ҳам, хуллас, ҳар ерни ва ҳар бир жондорнинг
ҳаракатмни ҳушёрлик билан синчиклаб назардан ўтказар эдилар.
Сеня эса застава томонидан ўзига топпшрилган участкани
ҳар соатда юз бор айланиб чиқар, ҳар сафар ўз одамларини
ҳушёрликка ва ухлаб қолмасликка даъват этарди.
Етим билан наврўз қўриқлаётган жой қамишзорнинг шарқ
томонида бўлиб, бу ердан ҳам кўлнинг бир томони, ҳам дарё
қиргоқлари кўрнниб турарди. Хуфтондан ошган маҳалда кўл чети-
да Ктимнинг кўзига бир нарса кўринди. У кўлнинг лаби билан
қамишзорга қараб келарди.
Етим Наврўзни ҳушёр бўлишга даъват этиб, ўзи қамишлар
орасидан кўл томонга эмаклаб кетди. У қамишзордан кўл лабига
чпқиб боргунча ҳалиги қора кўлнинг қамишзорга туташган қирго-
гнга етиб келиб, дарё сувлогидан пастга тушиб, кўздан гойиб бўлди.
Энди Етим бу қоранинг одам эканлигини аниқ билди, унинг
сувга тушиб ёки қамишзор ичига кириб қочиб кетишидан
хавфсираб, ўрнидан турди-да, нишонга қараб учган ўқ каби
сувлоқ томон югурди.
Етим сувлоққа етиб борганда, одам сув бўйида юз-қўлини
ювмоқда эди. Ёти.м унинг устига ташланди ва ўлжасини ушлаган
лочиндек чаққонлик билан унинг икки қўлини орқасига қайириб
туриб:
— Кнмсан? Пу ерда нима қилиб юрибсан? - деб сўради.