www.ziyouz.com
kutubxonasi
3
Abul Hasan Ali al-Mazin rahmatullohi alayh shunday der edilar: «Bir odamni siddiq, deb
atashingiz mumkin. Biroq dunyo muhabbati uning qalbiga o‘rnashgan bo‘lsa, Alloh taolo
unga aslo nazar etmaydi. Bu tahlikadan panoh so‘rab Allohga iltijo etamiz. Allohga
qasamki, tariqat ahlidan kimki ma’nan halok bo‘lsa, u faqat va faqat nafsining boylikdan
lazzat olishi tufayli halok bo‘ladi. Allohga qasamki, kishi o‘ziga kelgan dunyo molini Alloh
haqlariga ko‘ra taqsimlab, o‘ziga biror narsa qoldirmasa-da, ammo u mollarni yaxshi
ko‘rsa, Alloh bilan uning orasini to‘suvchi parda paydo bo‘ladi».
Ustozim Abul Hasan ash-Shozaliy rahmatullohi alayh bunday der edilar: «Hech bir murid
uning Allohga bo‘lgan sevgisi haqiqiy bo‘lmaguncha taraqqiy etolmaydi, mol-dunyo va
dunyoparastlarni yomon ko‘rmaguncha, dunyo va oxirat ne’matlariga e’tiborsiz
bo‘lmaguncha Alloh taolo uni sevmaydi». Yana bunday deganlar: «Alloh dunyoga
muhabbat qo‘ygan muridni, uning dunyoga muhabbati oz yo ko‘p bo‘lsa-da,
yoqtirmaydi. Bu yo‘lga ilk qadam qo‘ygan murid dunyo (sevgisi)ni qo‘lidan va qalbidan
uzoqlashtirishi lozimdir. Murid dunyoga mayl berib tariqatga kirsa, u kelgan joyidan
qaytishi va tariqatni tashlashi kerak. Chunki tariqat yo‘liga kirishning asosiy
maqsadlaridan biri mol-dunyoga e’tiborni to‘xtatishdir. Mol-dunyoga muhabbatli
kimsaning oxirati uchun biror narsa bino etishi sahih bo‘lmaydi».
Ustozim Abdulqodir al-Jiliy rahmatullohi alayh bunday der edilar: «Oxiratni istagan kishi,
mol-dunyoga muhabbat qilmasligi kerak. Qulning qalbida dunyo shahvatlaridan bir
shahvat yoki lazzatlaridan bir lazzat, yeyish, ichish, uylanish, rahbar, boshliq bo‘lish
yoxud keraksiz ilm sohasida chuqurlashish kabi lazzatlar qalbida davom etar ekan, u
oxiratni sevgan kimsa emasdir. U faqat dunyoga rag‘bat qilgan, havoyi nafsiga tobe
kimsadir». Ilmlar Alloh taolo roziligi uchun o‘rganilmay, maqtanish uchun o‘rganilsa,
nafs havosiga ergashilgan hisoblanadi. Bil’aks, Alloh rizoligi uchun o‘rganilgan ilmlarning
lazzati oxirat lazzatiga erishishning alomatidir. Abu Abdulloh al-Mag‘ribiy rahmatullohi
alayh aytadilarki: «Ortiqcha ibodatlari yo‘q faqir o‘zlarini ibodatga bergan (qalbi boylikka
moyil. — Tarj.) boy-badavlat kimsalardan ustunroqdir».
Ustozim Abul Mavohbish-Shozaliy rahmatullohi alayh shunday der edilar: «Dunyo sevgisi
bilan qilingan ibodat qalbga to‘siq bo‘ladi va a’zolarni charchatadi». Ibodat qancha ko‘p
bo‘lsa ham, aslida ozdir. Biroq bu kishining vahimasiga ko‘ra ko‘p ko‘rinadi. Holbuki, bu
narsa ruhsiz bir sur’at, haqiqatdan xoli bir xayoldir. Shu bois ko‘pgina dunyo arboblari
ko‘p ro‘za tutib, ko‘p namoz o‘qib, ko‘p Haj qilsalar ham, ibodatning ta’mini totmaydilar.
Zuhdning haqiqati - dunyoga maylni tark etishdir. Zuhd dunyodan batamom uzilish,
unga qo‘l siltash emasdir. Axir Alloh va rasuli tijoratni, hunarmandlik ishini ta’qiqlamadi-
ku! Ba’zilar dunyoga sho‘ng‘igach, dunyo sevgisidan chiqib ketish yo‘lini topolmay
qoladilar. Mana shu sabab bilan dunyoga mukkadan ketish ta’qiqlanadi. Shubha yo‘qki,
komil insonlarni dunyo va oxirat bilan bog‘liq hech narsa Allohdan, Uning yodidan
chalg‘itmagay...
Ey birodar, fozil, tabarruk zotlar libosi ila bezangan kishilarga hurmat-ehtirom ko‘rsat!
Biroq ko‘r-ko‘rona unga ergashayotganlarga mana bunday deya olishing mumkin: Libos
go‘zalligi, uylanish va ulovlarga minish borasida menga ergashmang! Shubhasiz, bu ayni
damda sizga taalluqli emas. Bu musomaha (erkinlik, bag‘rikenglik, yengillik, dabdaba.
- Tarj.) halol moldan bezanilganda joizdir. Aslida shayxning (haromga) qarshi
chiqishi vojibdir. Buni shunday bil! Zohidlarning aniq taqsimlanmagan narsalar(ni
Ibodat va zikr ahliga tavsiyalar. Imom Sha’roniy
Do'stlaringiz bilan baham: |