Zbekiston respublikasi milliy gvardiyasi harbiy-texnik instituti

SHaxsning qadriyatlarga bo‗lgan munosabati. 
Mazkur tushuncha ilmiy muomalaga XX 
asrning 20-yillarida sotsiologlar U.Tomas va F.Znanetskiy tomonidan kiritilgan. Ular qadriyatlarga 
munosabatni shaxsning uning xulq-atvorini tartibga soluvchi ijtimoiy mo‗ljali sifatida yondashgan. 
Shu tariqa qadriyatlarga munosabat tadqiqotlar predmetiga aylangan. Bu tushunchaning ko‗p sonli 
turli talqinlari paydo bo‗lgan. Biz quyidagi ta‘rifga qarab mo‗ljal olamiz.
Qadriyatlarga munosabat
– bu shaxsning hayot tajribasi, uning barcha kechinmalari 
majmui bilan mustahkamlangan va shaxs uchun muhim ahamiyatga molik bo‗lgan narsalarni 
ikkinchi darajali, ahamiyatsiz narsalardan ajratuvchi muhim elementlari.
Vujudga kelgan, keng tarqalgan qadriyatlarga munosabatlar majmui ongning shaxsning 
barqarorligini, muayyan turdagi xulq-atvor va faoliyatning vorisiyligini ta‘minlovchi, individning 
ehtiyojlari va manfaatlariga yo‗l ko‗rsatuvchi o‗ziga xos o‗zagini tashkil etadi. Ayni Shu sababli 
qadriyatlarga munosabat shaxs motivatsiyasini tartibga soluvchi, belgilovchi muhim omil 
hisoblanadi.
Rivojlangan qadriyatlarga munosabat – shaxsning etuklik belgisi, uning ijtimoiylik darajasi 
ko‗rsatkichi. Vatanparvarlik, insonparvarlik, ijod shaxsning muhim qadriyatlarga munosabatlari 
hisoblanadi. 
Qadriyatlarga munosabatlarning barqaror va ziddiyatlardan xoli majmui shaxsning muayyan 
tamoyillar va ideallarga sodiqlik, bu ideallar va qadriyatlarga erishish yo‗lida g‗ov-to‗siqlardan 
oshib o‗tishga qodirlik, hayot pozitsiyasining faolligi, maqsadga erishish yo‗lida tirishqoqlik kabi 
fazilatlarini belgilaydi. Qadriyatlarga munosabatlarda ziddiyatlilik xulq-atvorda noizchillikni 
vujudga keltiradi. Qadriyatlarga munosabatlarning norasoligi – infantilizm (bolalik yoshi xossalari), 
shaxsning ichki strukturasidan tashqi stimullarning ustunligi belgisi.