www.ziyouz.com kutubxonasi
4
* Hijriy 935-, milodiy 1528-yilga to‘g‘ri keladi.
* T o l o r — yozlik shiypon.
* Ch a v g o n — ot minib o‘ynaladigan va ba’zi jihatlari chim xokkeyni eslatadigan qadimiy o‘yin.
* * *
Kechki dim havoga o‘yinning tafti qo‘shilib, Hamida bonu bo‘g‘riqib ketgan, qora
qoshlarining ustida ter munchoqlari yiltirar edi. Podsho darajasida mashhur bo‘lgan
Xonzoda begimning oldiga cholvor kiyib, terlab-pishib borish Hamida bonuga joiz
emasdek tuyuldi. U kanizga:
— Bir lahza muhlat bering, kiyimlarimni almashtirib kelay! — dedi.
— Yo‘q, hazrat begim sizni shu kiyimda taklif qildilar! O‘zlari ham yoshliklarida chavgon
o‘ynaganlar. Ko‘p andisha qilmang, yuring!
Hamida kanizga ergashib tolor tomon borar ekan, ipak durra bilan tang‘ib chambar
qilingan ikki o‘rim uzun sochlarini yelkasiga tushirdi. Durraning uchi bilan qoshi ustidagi
ter rezalarini artdi.
U tolor zinapoyasidan ko‘tarilayotganda Xonzoda begim o‘rnidan turib, unga tomon
yurdi. Hamida bonu uch-to‘rt qadam narida to‘xtab kelinlarday egilib ta’zim qildi.
Xonzoda begim unga kulimsirab yaqinlashdi-da, qo‘l berdi. Odatga binoan, Hamida bonu
uning qo‘lini ikki qo‘llab oldi-yu, bir tizzasini yerga tirab, bayroqni o‘pgandek ixlos bilan
o‘pdi. Qiz boshini eggan paytda yo‘g‘on qora socharining biri yelkasidan sirg‘alib
ko‘kragiga tushdi.
Xonzoda begim ikkinchi qo‘li bilan uni belidan quchib sekin tikka turg‘izdi va zarbof
ko‘rpachaga taklif qildi.
Shu orada Sultonim begim ham tolorga chiqib keldi. Begimlar to‘rga o‘tib o‘tirganlaridan
so‘ng Hamida bonu oyoqlarini taqimi ostiga olib, odob bilan cho‘kkaladi. Shunda uzun
sochlarining jingalak qilingan uchlari ko‘rpacha ustiga tushdi. Qiz har qimirlaganda
sochlarining uchi zarbof ko‘rpachani supurayotganday bo‘lar va Xonzoda begimga
alohida bir zavq berar edi. U Hamidani g‘alaba bilan muborakbod qilgandan keyin,
kimning qizi ekanini va Agraga qayerlardan kelganini so‘ray boshladi.
Hamidaning otasi faqih* Mirbobo Do‘st asli toshkentlik edi, Shayboniyxon qirg‘inlarida
Xurosonning Jom shahriga kelib qolgan va shu yerlik qizga uylangan edi. Keyinchalik u
Bobur mirzodan panoh istab Jomdan Kobulga ko‘chib boradi. Boburning suyukli xotini
Mohim begim ham jomlik bo‘lgani uchun Hamidaning onasi hamshahariga orqa qilib
avval uning huzuriga kiradi. Keyin Mohim begimning tavsiyasi bilan Mirbobo Do‘stni
Bobur qabul qiladi. Bobur unga fikh ilmidan savollar berganda, Mirbobo Do‘st arabcha-
forscha bitilgan qonun-qoidalardan tashqari, turkiy tilda yozilgan «Mubayyin»dan ham
ko‘p misollar keltirdi. Boburning bu she’riy kitobini u boshdanoyoq yod bilar edi. Mirbobo
Do‘st bolalarga faqat qonunshunoslikdan emas, tarix, mantiq va adabiyotdan ham
yaxshi dars berishi mumkinligini sezgan Bobur uni kichik o‘g‘li Hindol mirzoga muallim
qilib tayinladi, shundan beri bu oilaning butun taqdiri Hindol mirzoga bog‘liq bo‘lib qoldi.
Hindol Badaxshonga borganda bular ham borishdi, Agraga kelganda bular ham birga
kelishdi. Shu uzoq yo‘llarda Hamida kichikligidan ot minishga o‘rgandi va chavandozlikni
mashq qildi. Hozir Mirbobo Do‘st Hindol mirzoning qonunshunoslik bo‘yicha
maslahatchisi bo‘lib ishlaydi. Maoshi durust bo‘lsa ham, ikki o‘g‘il, bir qizni bekzodalar
kabi kiyintirishga, besh-oltita ot, uch-to‘rtta xizmatkor asrashga yetmaydi. Shuning
uchun Hamidaning onasi Hindol mirzoning haramida qissaxon bo‘lib xizmat qiladi.
Sultonim begimga mashhur dostonlar va hikoyatlardan o‘qib beradi-yu, buning evaziga
durustgina in’om va ulufa oladi. Hamidaning o‘zi ham Sultonim begimning tengdosh
nadimalari qatorida yuradi.
Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov
Do'stlaringiz bilan baham: |