Ahmadjon Meliboyev.
«Chimildiq»da nima gap,
«O’zbekiston adabiyoti va san’ati» gazetasi,
1998-yil, 6-mart, 10-son.
CHIMILDIQ
Ikkinchi ko’rinishdan parcha
K u y o v. Necha yoshga kirdingiz?
K e l i n. O’n oltiga!
K u y o v. Men o’n yettiga kirganimda yer-u ko’kka jar solib dunyoga kelgan ekansiz-
da?
K e l i n. Otam o’zlari kech uylanganlari uchun meni erta kuyovga berdilar.
K u y o v. Shuning uchun ham otangiz meni tushungan ekanlar-da?
K e l i n. Qarang otam ot minib qidirib, o’zlariga o’xshaganini topib, qizlarini o’shanga
beribdilar!
K u y o v (
kelinga qarab
). Mendan nima istaysiz?
K e l i n. Javobimni bering, ketaman.
K u y o v. Mayli, men roziman.
K e l i n (
hayratlanib
). Chindanmi?
K u y o v. Yolg’on so’z aytishni yomon ko’raman!
K e l i n (
qafasdan qutulgan qushday esankirab qoladi
). Kishini ko’nglini
tushunadigan odam ekanligingizni ko’nglim sezgan edi. (
Qo’g’irchoqni olib bag’riga
bosgancha chiqmoqchi bo’ladi
.)
K u y o v. Qorong’idan qo’rqmaysizmi?
K e l i n. Qo’rqmayman.
K u y o v. Balki, tongda ketarsiz?
K e l i n (
shoshilib
). Hoziroq ketaman!
K u y o v. Shoshmang, olib borib qo’yaman.
K e l i n. Yo’q, o’zim ketaman.
M o m o. (
kelinchakning yo’lini to’sadi
). Yo’l bo’lsin, bolam?
K e l i n. Uyga ketaman.
M o m o. Kapalagimni uchirmang!
K e l i n. Javobimni berdilar!
M o m o (
hovliqib
). Taloq qildimi?
K e l i n. Yo’q.
M o m o. Xayriyat-e, taloq aytdimi deb yuragim qinidan chiqib ketay dedi-ya.
K e l i n. Taloqsiz ham ketaveraman.
M o m o. Musulmonchilikda taloqsiz ketib bo’lmaydi.
K e l i n. Ketishimga rozi bo’ldilar-ku.
M o m o. Yomg’ir tomchilayapti, hademay jala quyadi.
K e l i n. Tosh yog’sa ham ketaman.
M o m o. Yarim kechada qishloqni itlari talab tashlaydi.
K e l i n. Mayli, itlar go’shtimni yeb ketsin.
M o m o. Ketsang, yuzing qaro bo’ladi, bilib qo’y!
K e l i n. Bo’lsa bo’lsin!
M o m o. Kuyovning ostonasidan o’tdingmi, er ko’rgan xotin qisoblanasan...
K e l i n. Gapirmang!
K u y o v. Bechoraga azob bermang, momo!
M o m o. Achchiq bo’lsa ham haqiqatni gapiray, ketsang endi sening tenging xotin
qo’ygan, xotini o’lgan, ikki-uch bolalik erkaklar bo’ladi.
K e l i n. Eshitishni istamayman!
M o m o. Hozir ketsang «toza emasligi uchun haydab yuboribdi», — deb odamlar
bokira qaytganingga hech kim ishonmaydi.
K u y o v. Bo’ldi-da, momo!
M o m o. Haq gap achchiq bo’ladi, malomat toshlari boshlaringni yoradi.
K e l i n. Qonimga belanib qolay, ketaman.
M o m o. Hech qayerga qo’ymayman.
K e l i n. Yo’limdan qoching, momojon!
M o m o. Nima desang degin, hozir hech qayerga ketmaysan!
K u y o v. Qo’ying, momo, men rozi bo’ldim-ku, ketsa-ketsin!
M o m o. Men, ikkalangni ham ota-onang oldida javob berishim kerak. Ko’ngillaring-
ko’ngillaringga tushmas ekan, ertalab kelinni ota-onasini chaqirtiramiz, ota-onangiz oldida
uch taloq qilasiz, so’ng kelinni ko’chini ortib, kuzatib yuboramiz. Ikkalangiz ham
ertalabgacha chimildiqda chidab o’tirasizlar. Gap shu! (
Chiqib ketadi
.)
K e l i n. O’lgim kelyapti, onajon!
K u y o v. Kuyunmang!
K e l i n. Nega tug’dingiz, onajon!
K u y o v. O’kinmang!
K e l i n. Qayerdasiz, onajon!? (
Kelin unsiz — o’ksib yig’laydi
.)
K u y o v. Yig’lamang (
Do'stlaringiz bilan baham: |