305
vaziyatlarda, ijtimoiy va kasbiy faoliyatda avtoritarligi, shu soha bo‘yicha
tushuncha hamda bilimlarga egaligi bilan tavsiflanadi. A.K.Markovaning fikricha,
muayyan bir shaxsning kompetentligi uning kasbiy shakllanishiga qaraganda
ko‘proq uchraydigan tavsifnomasidir. Bunga ko‘ra, kasbiy kompetentlikning
xilma-xil turlarini ajratish mumkin: maxsus (mehnat jarayonini amalga oshirishda),
ijtimoiy (hamkorlikdagi faoliyatni amalga oshirishda), shaxsiy (o‘zini-o‘zi
boshqarish va takomillashtirish malakalariga egalik) va boshqalar. Ayrim
mualliflar
kasbiy
muloqotdagi,
mutaxassis
shaxsining
rivojlanishidagi
kompetentlikni ham ajratib ko‘rsatadilar.
Kompetentlikning yuqorida sanab o‘tilgan turlari albatta bir insonni to‘liq
shaklda tavsiflashi shart emas, chunki, shaxs yaxshi mutaxassis bo‘lishi mumkin,
lekin o‘zini-o‘zi boshqarish yoki shaxslararo kasbiy muloqot malakalariga ega
bo‘lmasligi mumkin, qolaversa, yuqori darajada kasbiy kompetentlikka ega bo‘la
turib, shaxsiy va ijtimoiy kompetentligi past bo‘lishi mumkin.
Aytish mumkinki, o‘z navbatida professionalizm darajasi sub’ektning
professionalizatsiyani
yo‘nalganligi,
ko‘rsatgichi
va
mazmuni
hamda
mutaxassisning professionallashuv darajasiga ta’sir etuvchi ijtimoiy, psixologik,
iqtisodiy va boshqa keng doiradagi kompetentliki bilan shartlangandir.
Dj. Raven (2003) tadqiqotlari kompetentlikning tuzilishli-funksional
konsepsiyani asoslashga imkon berdi va u quyidagilarda aks etadi:
Eng avvalo, shaxs qadriyatlari, ijtimoiy-siyosiy ishonchi va fikrini
aniqlovchi shaxs motivatsion-qadriyatlar sohasini tizimli ravishda namoyon
bo‘lishi va shakllanishining ahamiyati;
Shaxsiy qadriyatlarning mehnat jarayonini tashkil qilish va mazmuniga
nisbatan bevosita qiziqish, liderlik, tashkilotchilik kabi xususiyatlarda
aks etishi;
Kompetentlikning
tabiati
kognitiv,
emotsional
va
irodaviy
jarayonlarning, individning maqsadga erishishini ta’minlovchi masalalarni
echishga, hal qilishga tayyorligini baholash mezoni va namoyon bo‘lishiga
asoslangan bo‘ladi;
306
Kompetentlik faqatgina o‘zining faol komponentlari hisobiga emas, balki
yangi hayotiy vaziyatlarda namoyon bo‘lishi mumkin bo‘lgan passiv
komponentlari hisobiga
ham shakllanib boradi;
Kompetentlik o‘zining bir-biridan mutlaqo mustaqil, lekin bir-birini
o‘rnini ahamiyatli darajada samarali xulq-atvor omili sifatida egallab tura oladigan,
ko‘p sonli komponentlari yordamida aniqlanadi.
Kompetentlikning komponentlari qatoriga kognitiv, emotsional, irodaviy
sifatlardan tashqari o‘ziga ishonch (o‘zining kasbiy bilimlariga, liderlik
qobiliyatiga va b); qaror qabul qilish va uning ijrosini boshqarish malakasiga ega
bo‘lish; qiziqarli umumiy maqsadlarni qidirish, anglash va qaytarma aloqani
qo‘llashdagi samarali faoliyat; o‘zini-o‘zi boshqarish, o‘zini-o‘zi takomillashtirish
qobiliyatlariga ega bo‘lish; o‘zini-o‘zi nazorat qilish, moslashganlik, murakkab
muammolarni hal qilishga tayyorlik va tavakkalchilikka moyillik, qat’iyatlilik,
kasbiy ma’suliyatlilik va boshqalarni kiritishimiz mumkin.
E.F.Zeerning
ta’kidlashicha,
kasbiy
kompetentlikning
funksional
taraqqiyotini tadqiq qilish kasbiy kamolotga erishish chog‘ida kompetentlikning
turli ko‘rinishlari integratsiyalashib borishini va ularning kasbiy muhim shaxs
sifatlari bilan aloqasi kuchayib borishini ko‘rsatdi. Aytish joizki, kompetentlikning
asosiy darajalari kasbiy tayyorgarlik va tajriba, o‘z-o‘zini anglash, o‘z kuchiga
ishonish, o‘zga insonlar tomonidan ko‘rsatilgan kamchiliklarni to‘g‘ri qabul qilish
va shu kabi boshqa kasbiy kamolotni belgilab beruvchi shaxs xususiyatlari kiradi.
Taxmin
qilish
mumkinki,
mehnat
sub’ektining
sanab
o‘tilgan
professionallashuv ko‘rsatkichlari, mutaxassis bo‘lish (malaka, kompetentlik) va
sub’ektning kasbiy etukligi orasida o‘zaro aloqa va o‘zaro ta’sir mavjud.
Do'stlaringiz bilan baham: