Microsoft Word ihyo ulimni eslash ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

24

— Ha, men shunga buyurilganman. 

— U xolda ozgina muxlat ber, tahorat olay ibodat qilay. Boshim sajdaga qo‘yilgan 

payti jonimni ol. 

Darxaqiqat shunday bo‘ldi: mo‘min banda boshini sajdaga qo‘ygani zahoti o‘lim 

farishtasi uning jonini oldi». 

Abu Bakr ibn Abdulloh Muzaniy deydi: «Bani isroillik bir kishi ko‘p mol-dunyo to‘pladi. 

Ajali yaqinlashgach, o‘g‘illa-riga dedi: 

— Qani, to‘plagan mol-dunyolarimdan bir qismini menga ko‘rsatnng-chi! 

Otlar, tuyalar, qullar, cho‘rilar va boshqa mulk, boyliklarining xilma-xnlidan keltirib, 

unga ko‘rsatishdi. Shuncha boyliklarining qolib ketayotganiga achinib, hasrat bilan 

yig‘ladi. Uning ko‘z yosh to‘kayotganini ko‘rgan o‘lim farishtasi: 

— Nega yig‘layapsan? Bu boyliklarni senga ato etgan Zotga qasamki, to badaningdan 

joningni sug‘urib olmaguncha, bu uydan chiqmayman!-dedi. 

— Menga muhlat ber, boyliklarimni tarqatay. 

— Zinhor! Muhlating tugab bitdi. Ajaling yetishidan bu-run qaerda eding?! 

Keyin o‘lim farishtasi uning jonini oldi». 

Rivoyat qilinadiki, bitta boy to‘plagan butun mol-dunyosini bitta ham qoldirmasdan 

bekitib qo‘ydi. Qasr kurdirib, unga ikkita mustahkam eshik o‘rnattirdi. Eshikka 

qo‘riqchilar qo‘y-ildi. So‘ngra ahlini to‘plab, ular uchun taom hozirlatdi. Taxtga oyoqlarini 

chalishtirib o‘tirib, ahliga bokdi: ular yoggpasiga taomlanardi. Taomdan so‘ng ularga va 

o‘ziga xitoban dedi: 

— Ey nafs! Ne’matlardan istaganingcha bahramand bo‘l. To‘plagan mol-dunyoyim 

yillar bo‘yi senga kifoya qiladi. 

Xo‘jayin bu so‘zini aytib, tugatar-tugatmas, egnida uvada janda, bo‘yniga 

miskinlarnikidek to‘rva osib olgan kishi eshik qokdi. Tungi sukunatni buzib, shiddat bilan 

qoqilayotgan eshikning ovozida qandaydir vahima bordek. Ko‘rimsiz ahvoliga 

qaramasdan shunchalik salobatga ega, atrofga qutqu solayotgan bu miskin kim o‘zi?! 

Xo‘jayin endi to‘shakka cho‘zilgan edi. Qullar eshik oldiga chopib borib, u miskindan 

so‘rashdi: 

— Nima ishing bor? 

— Xo‘jayiningizni chaqiringlar. 

— Xo‘jayinimiz sendek miskinni qabul qilarmikin? 

— Qabul qiladi! 

Qandaydir bir miskin eshik tagiga kelib, xo‘jayinni chaqirayotganini aytishdi. 

— Nega quvib solmadinglar!-dedi ularga xo‘jayin. Shu payt eshik avvalgidanda 

shiddatliroq taqillay boshladi. Qorovullar yana eshik tomon otilishdi. 

— Xo‘jayiningizga xabar bering, men o‘lim farishtasiman, degan dahshatli tovushdan 

go‘yo qasr titrab ketdi. Soqchilar qo‘rqinchdan qotib qolishdi. Ulkan bir musibatning 

yaqinlashganini his qilgan xo‘jayin ham yuvosh tortib qoldi va dedi; 

— Unga yumshoqlik bilan aytib ko‘ringchi, mening o‘rnimga boshqa birortasining 

jonini olmasmikin? 

Shunda o‘lim farishtasi uning huzurida hozir bo‘lib: 

— Mol-dunyoyingni nima qilsang, o‘zing bilasan. Men sening joningni olish uchun bu 

yerda hozirman. To joningni olmaguncha ketmayman,- dedi. 

Xo‘jayin butun mol-dunyosini shu yerga keltirishlarini buyurdi. So‘ngra boyliklariga 

qarata: 

— Sizga Ollohning la’nati bo‘lsin! Siz emasmi, meni Rabbimning ibodatidan 

chalg‘itgan va Rabbim bilan oramizni to‘sgan?! - deya so‘ka boshladi. 

Shunda Olloh molga nutk, ato etdi: 

---

Ihyou ulumid-din. O’limni eslash kitobi. Imom G’azzoliy