Ишнинг умумий тавсифи

qilinmagan rohat xuddi bir  tadbirdek o’tadi- ketadi. (“Jimjitlik”, 32- bet). 

10. 

 Tolibjon  bu  gaplarni jimgina eshitarkan, ertalabdan beri ko’ziga 

telba  bo’lib ko’ringan  tog’a  endi  adolatsizlik,  shafqatsizlik  qurboni,  iflos. 

jirkanch  qo’llar g’ijimlab tashlagan  ayanchli  bir  kimsa  sifatida  namoyon  

bo’ldi. (“Jimjitlik”, 40- bet). 

11. 

 –  Xudoyo xudovando,  shu odam  xonavayron  bo’lsin! Shu  

eshikdan  lopillab tobutlar  chiqsin! E  xudo,  borliging rost  bo’lsa,  shu  odamni 

baxtiqaro  qil!  Umri  xorlikda,  zorlikda  o’tsin,  omin! (“Jimjitlik”, 46- bet). 

12. 

  Oftob  o’chayotgan  mahal ikki  odam  bir-biriga baqamti  qilib, 

churq etmay  turardi. Birining ichi  to’la   alam, dard. Biri  esa  butun bir  

xonadonni vayron  qilgan, endi  qasos  onlari kelganda taqdirga chap  berib 

bo’lmasligiga  aqli  yetib,  bu  dunyodan umidini uzib, lolu hayron  turardi. 

(“Jimjitlik”, 46- bet). 

13. 

 Nurmat tog’a  o’jar,  qaysar,  jahldor  odam edi. Umuman 

tog’liklarning o’z  o’jar  qonunlari  bo’ladi. (“Jimjitlik”, 48- bet).  

14. 

 Hojimurod o’ylab – o’ylab, bironta  qilgan xayrli ishini  topolmadi. 

Ko’z oldiga  odamlarga qilgan  jabri, nohaqligi  kelaverdi.  (“Jimjitlik”, 49- 

bet).   

15. 

 Bu  xato emasdi. Pastkashlik  ham emasdi. Bu vahshiylik,