Abdulla avloniy pandlar, hikoyalar, kitobidan

AYIQNING DO'STLIG'I 

 

 

Bir  Qishloqi  Ayiq  birla  yo'ldosh  bo'lub,  ikisi  birga  yashar  edilar.  Har  vaqt 

Qishloqi  uxlasa  Ayiq  tepasida,  do'stimga  bir  narsa  zarar  qilmasun,  deb  poylab 

o'ltirar edi. Bir kun Qishloqi uxlab yotkanda bir pashsha kelub peshonasiga qo'ndi. 

Har qancha quvsa ketmadi. Oxirda achchig'i kelub: «Bu zolimni urub o'ldurmasam 

bo'lmas»,  -  deb,  bir  katta  toshni  olib  kelub,  Qishloqining  boshiga  chunon  urdiki, 

pashsha uchib ketub, Qishloqi o'lub qoldi. 

 

Hissa: Do'sti nodondan dushmani ziyrak yaxshi.