o‘ron adashuv (parollashuv)dir. O‘ron leksemasining mo‘g‘ulcha ekanligi qayd etilgan: o‘ran
m. “parol, chaqiriq” (ThTl,202) bundan ma’lum bo‘ladiki, o‘ron adashuv ham dastavval
mo‘g‘ullarda shakllangan. Uran mo‘g‘ul tiliga xos bo‘lib, eski o‘zbek tilining ilk manbalaridan
bo‘lgan «o‘g‘uznoma»da ham qayd etilgan. qadimgi turkiy tilda URAN “jangovar shior, parol”
(dTs,614); 1) “parol”; 2) “chaqiriq”; 3)”shior; 4)”fabrika markasi” (esTy,602) ma’nolarida
kuzatiladi. boshqa manbalarda ham keltirilgan (budagov 1.121, abushka-100). O‘ron adashuv
yashirin ma’lumotlarni yetkazishda, do‘st-dushmanni aniqlashda muhim ahamiyat kasb etgan.
O‘ron har xil narsa-hodisa nomi bilan shartlangan.[3; 204]. “boburnoma”da toponimlar o‘ron(parol
so‘z) so‘z vazifasini bajarganini ko‘rishimiz mumkin. O‘ron ikki xil bo‘ladi: har bir qavmning
o‘roni bor. Chunonchi: ba’zi qavmning o‘roni „durdona“dir va ba’zisiniki „to‘qboy“ yoki
„lulu“; yana boshqasi: butun lashkarga jang payti ikki so‘zni o‘ron qilib qo‘yadiki, zarur
vaqtda har qayerda uchrashganda, biri bir so‘zni aytsa, yana biri o‘sha aytilishi kerak
bo‘lgan ikkinchi so‘zni aytadi. Ana shu yo‘sinda el yovdan ayriladi va o‘z kishisini yotdan
farq qiladi. “…Bu yurishda rasmiy o‘ron “Toshkand” bilan “Sayram” so‘zlari edi. “Toshkand”
desa, “Sayram” deyilgay va “Sayram” desa, “Toshkand”. Bu to‘polonda Xoja Muhammadali
ilgariroq ekan. Mo‘g‘ullar: “Toshkand, Toshkand”, deb kelganda Xoja Muhammadali sarosimada
qolib, javoban u ham “Toshkand, Toshkand” , deydi…”[1; 171] Ushbu matnda asli toponim
hisoblangan toshkand va Sayram kabilar keltiriladi. ammo bu toponimlar matn parchasida o‘z
ma’nosida qo‘llanmagan, balki matnga boshqa ma’noda kelib qo‘shimcha ma’no beryapti. bu esa
metonimiya ko‘chimi asosida konnotativ
ma’no aks etgan.
“…Shohi Kobul tog‘idan bir qoya-tumshuq ayrilib turipti, uni Uqobayn (ikki burgut) deydilar.
Uqobayn qoyasidan boshqa yana bir parchagina tog‘ tushgan bo‘lib, Kobul qal’asining arki bu
tog‘ning ustidadir…”.[1; 199] bu parchada Uqobayn toponimi metafora usulida nomlangan.
Chunki qoya uqob(burgut) qushi shakliga o‘xshagan.
“…Xuddi, arablar arabdan boshqani “Ajam” deganlaridek, hindistonlik hindistonlik
bo‘lmaganlarni “Xuroson” deydi ”. [1; 199] bu tushunchalar tarixiy jihatdan juda muhim.
Chunki o‘sha davrda Xuroson va Ajam nomlari ancha keng ma’noda, katta hududga nisbatan
qo‘llanilgan. Xuroson va Ajam toponimlari metonimiya ko‘chimini hosil qilgan.
“…Suhayl yulduzini sira ko‘rmagan emasdim. Dovonga chiqqan zahotiyoq osmonning janub
tarafi pastida yorug‘ yulduz ko‘rindi. Shu Suhayl emasmikin dedim. Shuhayldir, dedilar. Boqi
Chag‘oniyoniy bu baytni o‘qidi:
Tu Suhayli, to kujo tobi-yu kujo toli’ shavi,
Chashmi tu bar har ki meaftad nishoni davlat ast.
(Mazmuni:
Sen Suhaylsen, qayda balqib, qayda porlaysan ekan,
Ko‘zlaring har kimga tushsa, bo‘ldi davlatdan nishon.)“ [1; 195]
bu nasriy va she‘riy matnda suxayl astronimi keltirilgan. she’riy misrada keltirilgan Suxayl
astronimi, bizningcha, istiora, metafora kabi badiiy hamda lingvistik vositalarni hosil qilgan.
Chunki o‘z ma’nosida yulduz nomi sifatida va ko‘chma ma’noda boburning o‘ziga ham ishora
qilinyapti.
bobur sayfiy buxoriy haqida gapirib, uning dostoni yo‘qligini aytadi va bu holning talili deb
ushbu qit’ani keltiradi:
Garchi doston she’r sunnatidir,
Men g‘azalni farzi ayn deyman.
Dilkashgina besh baytni, rosti
Ikki “Xamsa” dan ustun qo‘yaman. [1; 261]
qit’ada sayfiy buxoriy “Xamsa” biblionimi orqali so‘z o‘yini qilgan. U bu misralarda g‘azal
janrini alohida ko‘rsatib o‘tib, besh baytni o‘sha davrda mashhur bo‘lgan ikki forsiy “xamsa”,
ya’ni dostondan ustun qo‘yadi. bilamizki, xamsa so‘zi ham “beshlik” degan ma’noni bildiradi.
shundan kelib qarasak, “besh bayt”ni “ikki beshlik”dan ustunligini qo‘yaman, deydi.
30
Do'stlaringiz bilan baham: |