Тарихий манбашунослик

4.3. 
Қадимги Юнон ва Рим манбалари 
Ўзбекистоннинг қадимги ва антик даврдаги тарихини ўрганишда 
қадимги Юнонистон ва Рим тарихчилари ҳамда географ олимларининг 
асарлари муҳим манба бўлиб хизмат қилади. Қуйида улардан айримлари 
ҳақида маълумотларни келтирамиз. 
4.3.1. ХЕРАДОТ 
Херадот (милоддан аввалги 490-480 йиллар ўртаси – 425 й.) – йирик 
қомусий олим, тарих фанининг “ота”си, асли Кичик Осиёнинг Галикарнас 
шаҳридан, 455-447 йиллари Европа, Осиё ва Миср бўйлаб саёҳат қилган. 
Херадот Эллада ва Шарқ мамлакатлари (Ливия, Миср, Ассурия, 
Вавилон, Элон ва Скифия)нинг қадим замонлардан то милоддан аввалги 479 
йилгача бўлган ижтимоий-сиёсий ҳаётидан ҳикоя қилувчи 9 уитобдан иборат
“Тарих” номли асари билан шуҳрат топган. Бу асар умумий тарих 
йўналишида ёзилган биринчи китоб ҳисобланади. Шу туфайли ҳам Херадот, 
Цицеронннинг (милоддан аввалги 106-43 йй.) сўзлари билан айтганда, тарих 
фанининг “ота”си ҳисобланади. 
Херадот гарчи ўзи баён этаётган воқеалар устида чуқур мулоҳаза 
юритмаса ҳам, уларни тўғри баён этиши, ўзга халқлар ва мамлакатлар 
тарихига ҳурмат нуқтаи назаридан қараши билан баъзи тарихчилардан 
ажралиб туради. 
Херадотнинг асарида Ўзбекистоннинг қадимий халқлари бўлмиш 
агриппийлар, исседондар, массагетлар, дайлар ва саклар ҳақида, уларнинг 
15
Аҳмедов Б. Ўзбекистон тарихи манбалари.-Т.: “Ўқитувчи”, 2001, 33-34 бетлар.

---

турмуши, урф-одатлари ҳамда қўшни мамлакатлар билан алоқалари ҳақида 
қимматли маълумотларни учратамиз. 
“Тарих”нинг Штейн тарафидан тайёрланган танқидий матни 1869-1871 
йилларда чоп этилган. Асар инглиз (Роулинсон, Лондон, 1856-1860 йй.) 
ҳамда рус (Ф.Г. Мишченко, Москва, 1858-1860 йй.) тилларига таржима 
қилинган. 1982 йилда асарнинг мамлакатимиз тарихига оид қисмлари зарур 
изоҳлар билан А.И.Даватур, Д.П.Каллистов ҳамда И.А.Шишова томонидан 
янгидан нашр этилган. 
4.3.2. ДИОДОР 
Диодор (милоддан аввалги 90-21-йиллар) йирик тарихчи олим, асли 
Сицилияга қарашли Аргирия шаҳридан. У “Тарихий кутубхона” номли 40 
китобдан иборат асар ёзиб қолдирган. Умумий тарих йўналишида ёзилган бу 
асар асосан Юнонистон ва Римнинг қадим замонларидан то милоднинг 1 аср 
ўрталаригача бўлган тарихини ўз ичига олади. Унда Шарқ халқлари, 
шунингдек, Ўзбекистоннинг қадимий халқлари скифлар, саклар, 
массагетлар, бақтрияликлар, юртимизнинг Эрон билан бўлган муносабатлари 
ҳақида қимматли маълумотлар бор.
Диодорнинг мазкур асари кўп жиҳатлари билан кўчирма-компиляция 
ҳисобланади. Муаллиф Эфор, Полибий асарларидан кенг фойдаланган. 
Бундан ташқари, кўп ҳолларда баён этилаётган воқеалар узвий боғланмай 
қолган. Шунга қарамай, бу асар далилларга бой ва катта илмий аҳамиятга 
эгадир. 
Диодорнинг асари тўла ҳолда бизнинг замонамизгача етиб келмаган. 
Унинг фақат 15 китоби - қадимги Шарқ халқларининг тарихи ва афсоналари 
ҳақида ҳикоя қилувчи 1-5- китоблари, Юнонистон ҳамда Римнинг Юнон-
Эрон урушлари(милоддан аввалги 500-449 йй.)да то милоддан аввалги 301 
йилшача бўлган тарихини ўз ичига олган 11-20- китобларигина сақланган, 
халос. 
Бу асар 1774-1775 йиллари И.Алексеев томонидан олти қисмда ва 
1874-1875 йиллари Ф.Г. Мишченко тарафидан икки қисм қилиб нашр 
этилган.