Microsoft Word al azkor ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
62
Ali (r.a.): «Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan eshitganimdan beri ularni aytishni 
tark qilganim yo’q», degan edilar, «Siffin kechasida ham tark qilmadingizmi?» deb 
so’rashdi. «Yo’q», dedilar Ali (r.a.). 
 
219/3. Abu Hurayradan (r.a.) rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: 
«Kishi to’shakka yotayotganida ko’rpa va izorini qoqib tashlasin. Chunki uning orasida 
nima borligini bilmaydi. So’ng:  
 
«Bismika robbiy vazo’tu jambiy va bika arfa’uhu, in amsakta nafsiy farhamha va in 
arsaltaha fahfazha bima tahfazu bihi ‘ibadakas solihiyn», deb aytsin», dedilar. (Ma’nosi: 
Ey Rabbim, Sening isming bilan yotdim va Sening isming bilan turaman. Agar mening 
ruhimni olsang, unga rahm qil. Agar uni qo’yib yuborsang, xuddi solih bandalaringni 
saqlaganingdek, uni ham hifzu himoyangga ol.) Buxoriy va Muslim rivoyatlari 
 
220/4. Oisha (r.a.) aytadilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam to’shaklariga 
yotsalar, qo’llariga suflab, ikkita «Qul a’uzu»ni o’qir, so’ng tanalariga surtar edilar». 
Buxoriy va Muslim rivoyatlari 
 
221/5. Yana Oisha onamiz (r.a.) aytadilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam agar 
ko’rpalariga kirsalar, ikki kaftlarini jamlab turib, unga «Qul huvallohu ahad», «Qul a’uzu 
birobbil falaq», «Qul a’uzu birobbinnas»ni o’qib, qo’llari yetgan joylarigacha surtar 
edilar. U ikki kaftlarini boshlari, yuzlari va jasadlarining old tomonidan boshlab uch 
martadan bajarardilar». Buxoriy va Muslim rivoyatlari 
 
222/6. Abu Mas’ud Ansoriy Badriydan (r.a.) rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi 
vasallam: «Baqara surasining oxirida ikki oyat borki, kim ularni kechasi o’qisa, o’sha 
kecha ofatlardan unga kifoya qiladi», dedilar. Buxoriy va Muslim rivoyatlari 
 
223/7. Barro ibn Ozib (r.a.) aytadilar: «Rasululloh alayhissalom menga: «Agar 
to’shagingga kelsang, namozga tahorat qilganingdek tahorat qil, so’ng o’ng tomoningga 
yonboshlab:  
 
«Allohumma aslamtu nafsiy ilayka va favvaztu amriy ilayka va alja`tu zohriy ilayk, 
rog’batan va rohbatan ilayk, la malja`a va la manja minka illa ilayk, amantu 
bikitabikallaziy anzalta va nabiyyikallaziy arsalta fain mitta mitta ‘alal fitroh», deb ayt. 
Yotishdan oldin oxirgi aytadiganing shu bo’lsin», dedilar. (Ma’nosi: Allohim, nafsimni 
Senga taslim etdim. Ishimni Senga topshirdim. Sening ne’matingga rag’bat qilib, 
g’azabingdan qo’rqib, Senga suyandim. Sendan boshqa qochadiganim ham, najot 
topadiganim ham yo’q. Nozil qilgan kitoblaringga va yuborgan payg’ambarlaringga 
iymon keltirdim. Jonimni oladigan bo’lsang, islom fitratida ol.) Buxoriy va Muslim 
rivoyatlari 
 
224/8. Abu Hurayra (r.a.) rivoyat qiladilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam meni 
ramazon zakotiga qo’riqchi qildilar. Shunda bir kishi kelib, taomdan hovuchlab ola 
boshladi. Men uni ushlab: «Allohga qasamki, seni Rasululloh huzurlariga olib boraman», 
dedim. U : «Bolalarim ko’p, juda muhtojman», deb aytgan edi, qo’yib yubordim. Tong 
ottirganimda, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Ey Abu Hurayra, kechagi asiring 
nima qildi?» dedilar. Men: «Ey Rasululloh, ehtiyoji juda qattiqligini va bolalari ko’pligini 
aytgan edi, unga rahm qilib, qo’yib yubordim», dedim. Rasululloh: «U senga yolg’on 

---

Al-Azkor. Al-Faqih an-Navaviy