Зиѐвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

“(Номаҳрамларга) назар солиш иблиснинг заҳарланган ўқларидан биридир. Ким Аллоҳдан 
қўрқиб уни тарк этса, У Зот азза ва жалла шундай имон беради. (Банда) унинг ҳаловатини 
қалбида ҳис қилади” (Ҳоким ривоят қилган, “Ҳадис санади саҳиҳ”, деган). 
Бир ўйлаб кўрайлик: ибодат чоғида ҳузур-ҳаловат топа олмаѐтганимиз сабаби кўзни тиймаслик 
эмасмикан?! 
Аллоҳ таоло бизга намозни шунчаки ўқиб қўйишни эмас, тўкис адо этишни буюрган. Намозда 
хушуъ топаман, деган одам биринчи навбатда кўзини, тилини, қулоғини – барча аъзоларини ҳаромдан 
сақлайди. Шунда секин-аста хушуъсизлик дардидан қутулади. 
Бир нарсани айтиб ўтиш керак: кўзни ҳаромдан тийиш дегани эркак киши бегона аѐлнинг 
қорасини ҳам кўрмасин, дегани эмас. Балки ҳожатдан ташқари назар ташламасин, номаҳрамга 
беихтиѐр кўзи тушиб қолса, назарини дарҳол бошқа томонга бурсин, узоқ тикилиб қолмасин, 
деганидир. Чунки бегона аѐлга кетма-кет қараш шаҳвоний ҳирсни уйғотади, инсон хаѐлини чалғитади, 
бузуқлик кўчасига бошлайди. 
َةَم َمُأ ِبَِأ ْنَع
ُىْهَع ُللا َيِضَر
ُللا ىَّلَص ِّْبَِّهلا ْنَع
َؿ َق َ َّلَسَس ِىْهَلَع 
: 
ِس ََمُ ََِإ ُرُظْهَػي ٍ ِلْسُم ْنِم َم
َّرَم َؿَّسَأ ٍةَأَرْما ِن
َُّثُ ٍة
َّلِإ ُوَرَصَب ُّضُغَػي
َلَح ُدَِي ًةَد َبِع ُىَل ُللا َثَدْحَأ
َمَػتَس
.اِّد ِج ٌفهِعَض ُوُدَهَسَس ُّ ِنِاَرَػبَّطلاَس ُّيِوَمْػهَػبْلاَس ُدَْحَْأ ُواَسَر .
Абу Умома розияллоҳу анҳу Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Қайси бир 
мусулмон (киши бегона) аѐл гўзаллигига бир бор кўзи тушганида нигоҳини четга қаратса, Аллоҳ 
(ўша инсон) учун бир ибодатни пайдо қилади. Унинг ҳаловатини (қалбида) топади” (Аҳмад, 
Байҳақий, Табароний ривоят қилган. Ҳадис санади жуда заиф). 
Кўзи пок, юзи пок инсоннинг сўзи пок бўлади. Тил пок бўлса, дил ҳам пок бўлади. Кўряпсизми, 
назарни ҳаромдан сақлаш, ножоиз нарсаларга қарамаслик, тилни тийиш қалб ислоҳида, намозни 
хушуъ билан ўқишда қанчалик аҳамиятга эга. 
Юқорида келтирилган ояти каримага, ҳадиси шарифларга эътибор берсак, намозда нима учун 
хушуъ топа олмаѐтганимиз ойдинлашади. Бу хабарлар бизга хушуънинг асоси нимадалигини баѐн 
этади, нуқсон-камчиликларимизни яққол кўрсатади. Чунончи, агар биз Аллоҳ амрига итоат этсак, У 
Зот дилимизга ихлос неъматини солади. Унинг ҳаловатини ибодат қилаѐтганда сезамиз. Дунѐда имон 
ҳаловатидан ҳам лаззатлироқ, кўнгил хотиржамлигидан-да тотлироқ неъмат йўқ. Аллоҳ таоло 
барчамизни мустаҳкам имон, ихлос, хушуъ, офият неъмати билан ярлақасин
117
.