Ўзбекистон республикаси олий ва ўрта махсус таълим вазирлиги тошкент кимѐ-технология институти

девон – вазирлар маҳкамаси 
жамоа ерлари – қишлоқ жамоалари тасарруфида бўлган маълум ҳажмдаги ер 
майдонлари 
жуйбон – сув тақсимловчи мироб 
иликхонлар – Мовароуннаҳрни 999 йилдан 1212 йилгача идора қилган 
қорахонийлар ҳукмдорларининг унвони. 
иқтаъ – Салжуқийлар даврида ер парчаси, чек, уни ҳоким ўз вассалларига 
вақтинча берарди, ер мерос қолмасди. Иқтоънинг бир кўриниши. 
иқтоъ – ўрта асрларда Яқин ва Ўрта Шарқ мамлакатларида ҳукмдор 
томонидан феодалга катта хизматлар эвазига инъом қилинган чек ер. Одатда, 
иқтоъ умрбод берилмай, ҳукмдор уни истаган вақтида қайтариб олиб, бошқа 
кишига тортиқ қилиши мумкин бўлган. 
иқтодор – мулкдор 
кориз – ер ости сув иншооти 
Марв – Ўрта Осиѐнинг энг қадимги шаҳарларидан бири. Туркманистоннинг 
Байрамли шаҳри яқинида, Мурғоб дарѐси қирғоғида жойлашган. 
мироб – сув хўжалиги бошқарувчиси 
музораъа – ижарага бериладиган ерлар 
мулки султоний – давлат тасарруфидаги ерлар 
мулки хос – олий мартабали руҳонийлар ва саидлар қўл остидаги давлат 
солиқларидан қисман ѐки тамомила озод қилинган ерлар. 
муставфий – молия вазири 
мухтасиб – тош-тарозу, нарх-наво ва мафкура назоратчиси 
оталиқ – дастлаб салжуқийлар сулоласи даврида (1038-1194 йй.) хон 
эътиборини қозонган кишиларга берилган мансаб. Оталиқ. -―Ота ўрнига ота‖ 
деган мазмунга эга бўлиб, унинг вазифаси шаҳзода ѐки хонзодаларни 
тарбиялаш ва улар ихтиѐридаги улусни балоғатга етгунларига қадар 
бошқаришдан иборат бўлган. 
пойкор – кичик мироб, қишлоқ мироби 
рабод – мусулмон Шарқидаги ўрта аср шаҳарларининг савдо ва 
ҳунармандчилик дўконлари жойлашган қисми. Рабодлар VII-VIII асрларда 
пайдо бўлиб, шаҳарларнинг арки ѐки шаҳристоннинг атрофига қурилган. 
работ – ғозийларга мўлжалланиб қурилган махсус бинолар. Работ фақат 
қўрғон, истеҳкомгина эмас, шу билан бирга меҳмонхона (карвонсарой) 
маъносида ҳам тушунилган.