Aldangan Ayselning tavbasi

 

BESHINCHI BO’LIM 

 

O’lim to’shagida qayta tirilish 

Bir mo’jiza ro’y bera boshladi. O’limni kutarkanman, tanimda yangidan bir kuch paydo 

bo’la boshladi. Ko’zyoshlarim joynamozni ho’l qilgan…Tirilish, go’yo yangidan tug;ilish… 

Allohning rahmatidan umid uzib bo’ladimi? 

 

Endi avvalgi Aysel emasman 

---

Avvalgi Aysel emasman…Dugonam bilan tanishganimga bir hafta bo’ldi. Shu aniqki, men 

bir hafat oldingiz Aysel emasman. Har holda, o’zgarish va o’nglanish shu bo’lsa kerak. 

Qalbimni, tuyg’ularimni va tushunchalrimni so’roqqa tutyapman. O’tgan hayotimning 

kichik qayg’ulari unutilgan. Faqat katta gunohlarning qayg’usi, iztirobi azoblaydi. Bu 

chirkin ishlarda aybim, ishtirokim yo’q deya olmayman. Albatta, go’zal fursatlarni boy 

berdim va iymon yo’lini tutmay, sarkashlik qildim. Ammo men yetim, tarbiyasiz, hech 

kimi yo’q yolg’iz qiz edim. Atrofimda ezgu niyatli kishilar bor edi. Shunday botqoqlikka, 

gunohlarga va xatolarga botdimki, qutulish umidim qolmagan edi. Xato qilayotganimni 

bilardim. Bu xatolarga vaqti-vaqti bilan qarshi chiqardim, ammo yolg’iz edim, eplay 

olmadim. Endi esa, manzilga yetay deganimda Allohni tanimoqdaman, ammo shuncha 

xato, shuncha og’ir gunohlar bilan…Gunohlardan, qilgan xatolardan titrab ketyapman. 

Alloh iltijoyimni qabul qilmasa, gunohlarimni kechirmasa? Mana, meni o’ylantiradigan, 

tashvishga soladigan narsa…Bir daqiqa bo’lsa ham bu hayoldan qutula olmayapman. 

Bilaman, Allohning mag’firati va marhamati oily. Yagona tasalli shu. Har namozda, har 

soat, har daqiqa va hatto har soniyada Mavloning huzurida ekanimni bilaman. Shu 

sabab ko’zyoshlarimni to’xtatolmayapman. Ko’zlarim yumilsa ham, yuragim va butun 

borlig’im faryod chekadi. Suhbatdoshimning bugungi mavzusi “Allohning avfi va 

marhamati” edi. Abrinur Xonim menga taskin berish uchun bu mavzuni tanlagan. 

Gunoh va mag’firatga oid oyat va hadislarni yozib oldim: