Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

195
қилиб, сен ҳақингда ўйлаганман. Сени кўришни истамайман деганим
ёлғон эди. Гапимга ишоняпсанми? ― деди ранги баттар оқариб. ― Нега
ёлғонга ишонасану, ҳақиқатга ишонмайсан?
— Мени севишингдан ҳеч қандай маъно йўқ, — дедим тутилиб. — Мен
буни доим ҳис қилганман.
Унинг қошлари чимирилди.
— Ухламаётганингни исботлайми?
У икки қўллаб юзимдан тутди. Қаршилик қилсам ҳам қўйиб юбормади.
― Илтимос, қўйиб юбор.
― Нега? — Унинг нафасидан бошим айлана бошлади.
― Майли, ухламаётганимга ишондим ҳам дейлик. Лекин яна кетадиган
бўлсанг, баттар қийналаман...
Эдвард ҳайратланиб ўзини орқага ташлади.
― Сенга яқинлашганим сайин шубҳаларинг ортиб бораётгандек туюлади.
Негалигини билишни истайман. Бунга сабаб кеч қайтганимми? Ёки сенга
кўп озор берганим учунми? Балки бундан кейин ҳамма одамлар қатори
тинчгина яшашни истаганинг учунми... аслида шуниси тўғрироқ бўларди.
Қарорингга қаршилик қилмайман. Илтимос, сенга шунча озор берганимга
қарамай мени яна севасанми?
Сева оласанми? — шивирлади у.
― Шу аҳмоқона саволингга жавоб беришимни истаяпсанми?
― Илтимос, жавобинг мен учун муҳим.
Мен унга тикилиб қолдим.
— Сенга бўлган туйғуларим ҳеч қачон ўзгармайди. Сени севишим аниқ,
бу туйғумни ўзгартира олмайсан!
― Шуни билмоқчи эдим! — шундай дея у юзини сочларимга босди.
Юрагимнинг уриши ўзимга ҳам эшитилгандек бўлди, ҳар қандай
тўсиқларни унутиб ўзимни унинг бағрига ташладим, У тинмай исмимни
такрорлар, юз-кўзларимдан тинмай ўпарди. Агар у яна мени ташлаб
кетса, ҳозирги лаҳзаларим ўзим учун азоб бўлишини билсамда, барибир
уни қўйиб юборгим келмасди.
Унинг оғушида бошим айланиб, бахтли лаҳзаларим чўзилиши учун
кўзимни юмдим. У нафасимни ростлаб олишимни кутиб бир зум жим
турди ва кейин қулоғимга шивирлади: — Айтгандек, сени энди ташлаб
кетмайман.
Тилим айланмай унга тикилиб қолдим. У нигоҳимдан кўзини олиб қочмай
давом этди: Ҳеч қаерга кетмайман! Сенсиз яшай олмайман, — деди у
жиддий. — Сени ташлаб кетганимнинг биринчи сабаби, сенга одамга
ўхшаб яшаш, бахтли бўлиш учун имкон бермоқчи эдим. Доим ёнимда
бўлганинг учун ҳаётинг хавфда қолаётганини кўриб турардим. Сен
яшаётган дунёдан сени тортиб олаётганимни,
ҳар лаҳзада ҳаётингни хавфга қўяётганимни сезиб турардим. Нимадир
қилишим керак эди, шу сабаб сендан воз кечишдан бошқа йўл топа
олмадим. Агар хавф- хатардан буткул ҳоли эканлигингга амин бўлмасам