A k s iy a d o r L ik k o m paniyasi bosh t a h r ir iy a t I t o s h k e n t

/* * * * ■
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

—  Voy!
Anvar  M uqaddam ning  birdan  ch chib  ketganini, 
hurkib  boshini  ichkari  tortganini  ko ‘rdi.  Ikkovi  bir-bir- 
lariga  tikilib  qolishdi.  Anvar  bir  qarashdayoq  uning  rangi 
o ‘chib  ketganini,  eshik  tutqichidan  ushlab  turgan  q o ‘li 
titraganin i  sezdi.  S h u n d an   keyingina  un ing   anch a 
oriqlab,  qorayib  qolganini,  ko ‘zlarida  aw algi  shodlik 
uch q u n lari  y o 'q l  gini  payqadi.  M u q ad d am   boshiga 
kapron  ro ‘m ol  tashlab,  guldor  xalat  kiyib  olibdi.
Cham asi,  u  A nvardan  k o ‘ra  ilgariroq  o ‘ziga  keldi. 
Yuziga  iliq  bir  qizillik  yugurdi-da,  jilm ayib  salom   berdi.
—  Keling.
U  eshikni  lang  ochib,  ikki  qadam   orqaga  chekindi.
—  Keling,  —  dedi  yana  sekingina.
Shu  topda  A nvarning  ko ‘zi  uning  tugm alari  ochiq 
xalatiga  tushdi.  “ Ikkiqat  ekan!”
Qiziq,  A nvar  o ‘zida  hali  hech  sezilm agan  ajib  bir 
yengillik  his  etdi.  Elu  odam  o ‘ziga  butunlay begona ekan- 
ligini,  kerak  ham   cmasligini  butun  vujudi  bilan  birdani- 
ga  tushundi-yu,  qalbida  hozirgina  qayta  lovillagan  o ‘t 
to ‘satdan  s ndi.  U  qandaydir  loqayd,  xotiijam   b o ‘lib 
qoldi.
—  A lim ardon  qayerda?  —  dedi  bosiq  ovoz  bilan.
M uqaddam   ham   uning  ko ‘nglidan  kechganlam ing
ham m asini  birdan  tushundi  shekilli,  yana  jilm aydi.  Bu 
tabassum   sevgili  kishisiga  em as,  k proq  singilning  akasi- 
ga  qarashiday  erkin,  sokin  edi.
—  K onsertda  edilar...
—  Shanba  kun:  to ‘yga  boringlar.
Anvar  M uqaddam ning  chehrasida  b ir  lahza  g‘am 
soyasiga  o ‘xshash  allaqanday  hayrat  paydo  b o ‘la  boshla- 
ganini  payqab  oldi.  A m m o  shu  ondayoq  u  yana jilm ay- 
di.
—  Tabriklaym an...
A nvar  bu  yerda  uzoq  turm asligi  kerakligini  bilib, 
tezgina  xayrlashdi-da,  j o ‘nab  qoldi.  U  M uqaddam  
orqasidan  tikilib  turganini  bilar,  shuning  u ch u n   qayrilib 
qaram as  edi.  A nchadan  keyin  eshikning  taraqlab  yopil- 
ganini  eshitib,  o ‘girilib  qaradi.  O stona  bo ‘m -b o ‘sh  edi.
—  Ikkiqat  ekan...  —  u  yuragining  yarasiga  m alham  
topilganidan  shod  boMgandek,  yana  bir  bor  pichirladi.
Shivalab  yom g  ir  yog‘a  boshladi.  H avoda  tuproq  isi
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

gurkiradi.  U  Q onqus  b yiga  kelganda  yom g‘ir  tezlashib 
ketdi.  Qishloq  o ‘zgacha  tus  olgan  b o ‘lsa  ham   anh or 
o ‘zgarm abdi.  Qirg‘oqda  h am on  o ‘shanday  qam ishzor 
shovullab  yotar,  suv  ham on  jim gina  oqar  edi.  A nhor 
bo ‘yidagi  tollar ham  joyida turibdi.  Faqat  bittasining  kat- 
takon  shoxi  sinib  tushib  bir  uchi  suvga  osilib  qolibdi. 
T o ‘lqinlar  g‘ira-shira  zulm at  q o ‘ynida  tol  shoxlariga 
urilib  shovullaydi,  yom  ir  tom chilari  anhorga  unsiz 
shivillab  tushadi.
A nvar  yom g‘irdan  sirg‘anchiq  boMib  ketgan  yakka- 
c h o ‘p  ustida  anchagacha  suvga  tikilib  tu rd i-d a ,  avaylab 
yurib,  narigi  sohilga  o ‘tib  oldi.  Oxirgi  m arta  anhorga 
qarab  q o ‘ydi-da,  tez-tez  yurib  ketdi.
*  *  *
A lim ardon  ta ’bi  tirriq  b o ‘lib  keldi.  M ashinasini  hov- 
liga  olib  kirdi-da,  o ‘rtadagi  sem ent  m aydonchada  to ‘xta- 
tib,  yerga  tushdi.  Yozlik  shiypon  peshtoqidagi  chiroqni 
yoqdi.  Rezinka  ichakni  vodoprovod  jo ‘m ragiga  ulab, 
m ashinani  yuva  boshtadi.
Yom g‘ir  shivatab  yog‘ar,  ust-boshi  shalabbo  bo‘lib 
ketgan,  nafasi  qisar,  am m o  o ‘jartik  bilan  rezinka  ichakni 
q o ‘yib  yuborm asdi.
—  Loaqal  palto  kiyib  olsangiz-chi,  sham ollab  qolasiz!
A lim ardon  xotinining  tovushini  eshitib,  burilib  qara-
di.  M uqaddam   bir  tavaqasi  ochilgan  deraza  oldida  eriga 
achinib  qarab  turardi.  U  o ‘tgan  safar  q o ‘rqib  qolgani 
uchunm i,  endi  bo ‘yida  boMganidan  beri  o ‘zini  ayniqsa 
ehtiyot  qilar,  ishdan  ham   b o ‘shagan  edi.
—  Paltongizni  olib  chiqaym i?  —  dedi  u  ham on  dera- 
zadan  qarab  turarkan.
—  Kerakmas!  —  A lim ardon  rezinka  ichakning  uchi- 
ni  qattiq  qisdi.  Suv  tizillab  otilib,  m ashina  eshigiga 
yopishgan  loyni  yuvib  tusha  boshladi.
D eraza  tavaqasi  ohista  yopildi.
—  Bilganini  qilmaydimi!  —  pichirladi  M uqaddam  
o ‘kinch  bilan.  U  divanga  borib  o ‘tird i-d a,  chala  qolgan 
kashtasini  tika  boshladi.  U  o ‘zini  alahsitishga,  ko‘nglida- 
gi  g‘am   soyasini  haydashga  harakat  qilardi.
M ana,  to ‘ydan  buyon  ikki  yil  o ‘tibdiki,  shu  azob. 
A lim ardon  ham isha  u  aytganining  teskarisini  qiladi.  Bir