O‘zmu xabarlari Вестник нууз acta nuuz

Kalit so„zlar:
adabiy hayot, tarixiy davr, adabiy portret, adabiy tanqid, ijodiy muhit, tarixiy taraqqiyot va ijodkor mas‘uliyati. 
Kirish.
Elimizga minglab iste‘dodlarni yetishtirib 
bergan Ho‗qandi latif Usmon Nosirga ham o‗z bag‗rini ochdi. 
Shoir sifatida she‘riyat ilmining olmos qirralarini kashf 
etishida XX asr Qo‗qon adabiy muhitining alohida o‗rni bor. 
Bu davrda Usmon Nosir qatori Amin Umariy, Temur Fattoh, 
Madamin Davron, Muhsin Hamidov singari shoirlarning bu 
zamindan yetishib chiqqani Qo‗qondagi adabiyotga, nafis 
san‘atga bo‗lgan yuksak e‘tiborning amaliy ifodasidir. Albatta, 
shoir-u adiblarning xalqqa yetishtirib berishda Po‗latjon 
Qayyumiy, Muxtor Muhammadiy domlalarning xizmatlari 
beqiyos. Shu o‗rinda Usmon Nosirning ham ma‘naviy 
kamolotida O‗zbekiston davlat dorilfununida shoirga tahsil 
bergan Fitrat, Sadriddin Ayniy, Abdurahmon Sa‘diy, 
V.L.Vyatkin, Gregory Shengeli, Gʻozi Olim Yunusov, Shokir 
Sulaymon singari yirik darg‗alarning adabiy ta‘siri sezilib 
turadi. Ustozlar ko‗magida toshda o‗sgan gul kabi Usmon 
Nosir bo‗y ko‗rsatdi. Turmush urinishlarida, hayot yo‗llarida 
qoqilgan Usmon uchun Po‗latjon domla tashkil qilgan ―Yangi 
hayot‖ maktabi, chin ma‘noda shoirga yangi hayot berdi. 
Qo‗qondagi ―Dorush-shafaqa‖ yotoq maktabi shoirning 
kamolotida alohida mavqega ega maskan sifatida tarixga 
muhrlandi. Qo‗qonlik o‗gay otasi Nosirxojining hamda 
Usmon Nosir qarashlaridagi o‗rtasidagi turfa xillik va 
shoirning cheksiz azob–uqubat ichida ulg‗ayishidagi voqealar, 
hayotiy haqiqatlarning ochiqlanishi Ernest Hemunguyeyning 
―Buyuk yozuvshi, shoir bo‗lish uchun iste‘dod bilan 
birgalikda, baxtsiz bolalik kerak bo‗ladi‖, - degan dono fikrlari 
naqadar to‗g‗ri ekanligini yodimizga soladi. ‖Usmon Nosir 
deganda biz kimni tushunamiz. U shunday iste‘dod egasiki, 
bamisoli tekkan joyini kuydirguvchi olovdir. Shoirning g‗oyat 
qisqa umriga nazar solgan kishi juda uzoq o‗ylarga tolishi 
shubhasizdir. Chunki bu chaqmoqdek umrda benihoya katta 
imkoniyatlar yonib ketganligini ko‗rib va his qilib turasiz. 
Usmon Nosir ulug‗ va abadiy she‘riyatning diydasidan oqib 
ulgurmagan shabnamdir, u hali qahqahaga aylanmay 
lablarimizda manguga qotib qolgan nim tabassumdir. Uning 
she‘rlari ko‗z kabi tirik, jonli, tutqich bermas hayot 
poralaridir».[1] Darhaqiqat, bu o‗rinda Abdulla Oripovning 
qanchalar haq ekanligini Usmon Nosirning ijod boyligi 
ko‗lami va ma‘nisi so‗z isbotini beradi.