O`zbek abiyotshunosligi” kafedrasi «O‘zbek folklori»

2. “Go‘ro‘g‘li” dostonlari romanik dostonlarning mumtoz namunalari sifatida. O‘zbek xalq baxshilari repertuarining kattagina qismini «Go‘ro‘g‘li» turkumi dostonlari tashkil etgan bo‘lib, ular folk lorshunoslikda nisbatan ko‘p o‘rganilgan. «Go‘ro‘g‘li» dostonlari xalh dostonchiligida har biri mustqil yashagan va ayrim-ayrim nomga ega bo‘lgan asarlar silsilasi, muayyan omillar bilan bir-biriga birlashgan kattakon turkum bo‘lib, Yaqin va O‘rta sharqda juda keng tarqalgan. Bu dostonlar bir qator xalqlar kabi o‘zbek xalqi epik ijodiyotining ham yirik qismini tashkil etadi. Bu turkum o‘zbek, tojik, qozoq, tatarlarda Go‘ro‘g‘li, turkmanlarda Go‘ro‘g‘li, Ko‘ro‘g‘li, Karo‘g‘li, ozar-bayjon, turk, gruzin, arman va boshqalarda Ko‘ro‘g‘li nomi bilan shuhrat qozongan.
Xalq shoirlari Go‘ro‘g‘lini buyuk samimiyat va iftixor bilan ardoqlab, uning xalqqa bo‘lgan mexr-sadoqati, dushmanlarga cheksiz g‘azab-nafrati, mamlakat mudofaasida yovuz bosqinchilarga qarshi ayovsiz kurashlari, elyurt farovonligi uchun g‘amxo‘rligini zavq bilan kuylaydilar. Turkumga kiruvchi barcha dostonlar ma'lum bir nisbiy mustaqillikka ega bo‘lib, jonli og‘zaki an'anada yakka-yakka yashasalarda, ular epik Chambil yurti, Go‘ro‘g‘li obrazi va uning doimiy safar yo‘ldoshi G‘irot kabi qator vositalar bilan o‘zaro mustahkam ravishda birlashadi. «Go‘ro‘g‘li» turkumi dostonlari kattakon ikki tarmoqqa bo‘linadi. Fanda biri Zakavkaze va Yaqin Sharq versiyalari (ozarbayjon, turk, gruzin, arman va boshqalar) deb yurptilsa, ikkinchisi O‘rta Osiyo versiyalari (o‘zbek, qozoq, turkman, tojik va boshqalar) deb ataladi. Bu ikki tarmoq o‘zaro jiddiy umumiyliklarga ega bo‘lsada, dostonlarda qamrab olingan voqyelik, epik an'ana va bosh qahramonga berilgan baho jihatidan ham ularning hajmi, kuylanishi va tarqalish xususiyatlari bilan xam bir-biridan prinsipial ravishda farq qiladi. Zakavkaze va Yaqin Sharq versiyalariga xos bo‘lgan umumiy xususiyatlar ozarbayjon variantlarida to‘la o‘z ifodasini topgan.
O‘rta Osiyo versiyalari, xususan, o‘zbek variantlarida esa, umumlashtirish va ideallashtirishning juda yuqori darajasini ko‘ramiz. Bunda o‘tmish konkret tarixiy voqyealar aspektida emas, balki mislsiz romantik lavhalarda, xalqning beqiyos ideallari ko‘lamida tasvirlanadi. Bundan o‘zbek «Go‘ro‘g‘li» dostonlari hayot bilan, xalq turmushi bilan aloqasi bo‘lmagan qandaydir «uydirmalar» yig‘indisi ekan, degan ma'no chiqmasligi kerak, chunki bu eposga xos hayotni tasvirlash usuli bo‘lib, unda kechmish zamoni ideallik darajasiga ko‘tarilib tasvirlanadi. Hamma narsa – hayot ham, xalq turmushi ham, tarixiy voqyelik ham, mavjud zamon yetishtirgan qahramonlar ham ko‘tarinki romantik bo‘yoqlarda, ideal badiiy tasavvurlarda, cheksiz obrazlar girdobida gavdalanadi. Ana shu bepoyon ideallik va cheksiz romantika bu dostonlarni yanada real, xayotiy, xalqqa yaqin va davrimizga hamohang qilgan. Ularning hayotiy kuchi, realistik qudrati, badiiy estetik quvvatining buyukligi ham shundadir. O‘zbek dostonlarida Go‘ro‘g‘li turkman va o‘zbeklarning begi, qonuniy hukmdor, o‘z xalqi, vatani uchun qayg‘uruvchi va uni turli dushmanlardan himoya kiluvchi dono murabbiy, ko‘plab xalq, botirlarini tarbiyalab yetishtirgan yengilmas bahodir sifatida tasvirlanadi. Bosh qahramonga berilgan mana shu estetik bahodan kelib chiqib, epik Chambil yurtining azamat hukmdori Go‘ro‘g‘lining bahodir qipq yigiti bilan birgalikda ona yerining xavfsizligi va ozodligiga taxdid soluvchi qo‘shni podsholiklarga qarshi olib borgan kurashi butun xalq harakati, ozodlik urushi tarzida namoyon bo‘ladiki, bu o‘zbek eposidagi asosiy masaladir.
O‘zbek xalki Go‘ro‘g‘li va uning yigitlari haqida «Kunlarim», «Go‘ro‘g‘li», «Go‘ro‘g‘libek – zo‘r botir», «Armoning qolmasin», «Bormi jahonda», «Armonim qolmadi» kabi termalar bilan bir qatorda har biri ikki ming she'riy satrdan tortib, o‘n-o‘n ikki ming misrali (qariyb shuncha nasriy qism ham mavjud) ko‘plab dostonlar yaratdi. Bu materiallarni qiyosiy o‘rganish shuni ko‘rsatdiki, «Go‘ro‘g‘li» turkumi dostonlari o‘zbeklar orasida bir-biridan pirinsipial ravishda farq qiluvchi ikki versiyada tarqalgan. Bu versiyalarning biri Xorazm «Go‘ro‘g‘li» dostonlari bo‘lib, ular turkman versiyasiga juda o‘xshash, ozarbayjon «Ko‘ro‘g‘li»siga ancha yaqin turadi. Turkumga birlashgan Xorazm dostonlari o‘n uch-o‘n to‘rt atrofida bo‘lib, syujet xarakteri, ijodiy uslubi va kuylanishi jihatidan jiddiy alohidaliklarga ega, ularning hajmi nisbatan ancha qisqa - «Go‘ro‘g‘lining durayishi», «Arab tanggan», «Avaz keltirgan», «Avaz uylantirgan», «Avazning ozod etilishi», «Kipq minglar», «Bozirgon», «Kampir», «Xirmon dali», «Gulrux pari» va boshqa dostonlar Xorazm «Go‘ro‘g‘li» dostonlari turkumini tashkil etadi. O‘zbekistonning Xorazmdan bo‘lak yerlarida tarqalgan «Go‘ro‘g‘li» dostonlari esa, alohida mustaqil bir versiyani tashkil etib, o‘zlarining hajman juda kengligi, «monumentalligi» bilan ajralib turadi. Har ikki versiyada bosh qahramonning umumiy faoliyati va bir qancha motivlarda o‘xshashlik ko‘zga tashlanadi. Ammo alohida olingan doston va syujetlarda o‘xshashlik deyarli yuq, ya'ni birida bo‘lgan doston (masalan, «Xirmon dali») ikkinchisida, ikkinchisidagi (masalan, «Ravshan») birinchisida mavjud emas.
Xalq dostonlarini bilish va kuylashda dong chiqargan baxshilarimiz
«Go‘ro‘g‘li qirq doston» deydilar. Lekin folkloristik tekshirishlar ularning soni bundan ham ko‘pligini isbotlamokda. O‘tmishda «Go‘ro‘g‘li» dostonlarini kuylashda dong taratgan dostonchilar bo‘lgan. XIX asrning II yarmi va XX asr boshlarida Sultonmurod shoir (Samarkand viloyati), Nishon ota (Toshkent viloyati) kabi san'atkorlar «Go‘ro‘g‘li» dostonlarining eng bilag‘onlari hisoblanganlar. Biroq ulardan biror doston yozib olinmagan. Epik an’anaga ko‘ra, Go‘ro‘g‘liga uzoq umr – 120 yosh berilgan bo‘lsada, u o‘lmaydi, balki afsonaviy Suldo‘zi tog‘ida g‘oyib bo‘ladi. Rivoyatlarga qaraganda, Go‘ro‘g‘li keksayganda, Yunus va Misqol parilar Go‘ro‘g‘liga sening nomingni o‘chirmaymiz, dostoningni aytdiramiz, deb va'da bergan emish. Parilar esa, o‘lmaydi, ular baxshilarga qo‘nib yurib, Go‘ro‘g‘lining so‘zlarini ularning ichiga joylar emish, shu tufayli baxshilar ham Guro‘g‘lining ug‘illari emish. «Go‘ro‘g‘li» dostonlari muayyan bir turkumni tashkil etsalar- da, ular qahramonning bir-biriga uzviy bog‘langan muntazam biografiyasi emas, balki turli baxshilar va dostonchilik maktablarn tomonidan uning ayrim jasorat va mardliklarini tasvirlovchi turli davrlarda yaratilgan asarlarning keyinchalik nasliy, biografik va geografik turkumlik doirasida o‘zaro birlashtirilishidir. Shuning uchun ham bu dostonlar bir davrda bir-ikki kishi tomonidan yaratilgan emas, balki ular juda uzoq davrda ko‘plab talantli dostonchilar va dostonchilik maktablarn kuchi bilan bunyod etilgan.
Turkumda Go‘ro‘g‘li va Chambil yurtining doimiy tashqi dushmanlari sifatida Rayxon arab, Bektosh arab, Xunxorshox va boshqalar tilga olinadi. Shirvon xoni Rayxon arabning Guro‘g‘lining yangasi (Axmad Sardorning xotini) Xoljuvonni olib qochib ketishi va o‘z navbatida yosh Go‘ro‘g‘lining Rayxon arabning qizi Zaydinoyni tog‘asiga keltirib berishi («Zaydinoy» dostoni) ular o‘rtasidagi qator dushmanlik harakatlarining yuzaga kelishiga sabab bo‘ladi. Bunday dushmanlik harakatlari ko‘pchilik asarlarda epizodik tarzda tilga olinsa, ayrim dostonlarda («Rayxon arab», «Chambil qamali» «Bektosh arab» va boshqalar) bu narsa ikki xalq o‘rtasidagi jang tarzida kengaytiriladi. Lekin bosqinchilik urushini har gal arab hukmdorlari boshlaydi va har gal ular Go‘ro‘g‘lidan yengiladi.
«Go‘ro‘g‘li» turkumi dostonlarida qahramonning ota jihatdan tog‘asi (otasi Ravshanning tog‘asi) Ahmad Sardor bilan, Axmad Sardorning qirq yigit, Hasan, Avazlar bilan munosabatlari ham muhim o‘rin tutadi. Axmad Sardorning oilaviy va siyosiy intrigalari, Go‘ro‘g‘li va uning yigitlariga nisbatan g‘arazi ayrim asarlarda («Xushkeldi», «Avazning arazi», «Intizor», «Xoldorxon», «Xidirali elbegi», «Malika ayyor» va boshqalar) umumiy tarzda kuylasa, bir qator dostonlarda («Axmad Sardor va Hasanshoh”, «Ahmad Sardor va Avaz», «Avazxonning o‘limga hukm etilishi») bunday harakatlar asar syujetining asosini tashkil etadi. Turkumda Go‘ro‘g‘lining baxodir qirq yigitiga alohida o‘rin beriladi. Bular Go‘ro‘g‘lining bahodirliklarini tan olib, uning atrofiga ixtiyoriy ravishda uyushgan turli urug‘ va qabilalarning beklari xisoblanadi. Masalan, Zamonbek taka urug‘idan, Shodmonbek o‘zbekning muytan urug‘idan, Xidirali elbegi qoraqalpoq, To‘lak botir tojik va boshqalar. Ayrimlarini esa (Xoldorxon, Yusuf sulton, Ashurbek) Go‘ro‘g‘libek turli mamlakatlardan olib keladi. O‘tmishda turli urug‘ va qabilalar o‘rtasida kelishmovchilik va nizolar bo‘lib turgan bir paytda Go‘ro‘g‘li xukmdorligining bunday internatsional tus olishi prinsipial ahamiyatga ega.
Go‘ro‘g‘lining yigiti qaerdan va qaysi urug‘dan bo‘lmasin, epik ozodlik o‘lkasi Chambilning ozodligi, xalqining farovonligi uchun tinmay kurash olib boradi. Shuning uchun ham ular baxshilarimiz tomonidan buyuk samimiyat va hurmat bilan ulug‘lanadi. Go‘ro‘g‘lining doimiy yo‘ldoshi bo‘lgan bu jasur yigitlarning bir qanchasi faoliyatiga alohida-alohida dostonlar («Xoldorxon», «Zamonbek», «Xidirali elbegi», «Berdiyor otalik», «Xilomon», «Shodmonbek», «Doniyorxo‘ja» va boshqalar) bag‘ishlangan.
Turkumdagi anchagina dostonlar Guro‘g‘lining asrandi farzandlari – Hasan, Avaz, nevaralari – Nurali, Ravshan va evarasi Jahongirlarning qahramonona sarguzashtlariga bag‘ishlangan bo‘lib, bular ham o‘zaro muayyan turkumchalarni tashkil etadi.
Bu ichki turkumlar asrandi farzandlarni olib kelinishini tasvirlovchi dostonlar («Hasanxon», «Avazxon») bilan boshlanadi. Hasan va Avazlarning o‘z epik biografiyasi bor, har biri turkumda muayyan o‘rin tutadi. Hasanxon turkumda fahat bir doston («Dalli») ning bosh qahramoni sifatida ishtirok etadi. Avazxon esa, butun bir dostonlar («Balogardon», «Intizor», «Butako‘z», «Qunduz bilan Yulduz», «Zulfizar bilan Avaz» «Gulixiromon», «Malika ayyor», «Mashriqo» va boshqalar) turkumining bosh kahramonidir. Bu dostonlarning asosini Avazxonning turli afsonaviy mamlakatlar go‘zallarini olib kelish uchun ko‘rsatgan bahodirliklari tashkil etadi. Hasan va Avaz kichik turkumlari Go‘ro‘g‘li, G‘irot, qirq yigit, doimiy traditsion obrazlar (Ahmad Sardor, Soqibulbul, Hasan Ko‘lbar va boshqalar), Chambil yurti orqali «Go‘ro‘g‘li» turkumiga birlashadi.
Nasliy turkumlik doirasida yuzaga kelgan navbatdagi dostonlar Go‘ro‘g‘lining nevaralari – Nurali va Ravshanlarning nikoh safarini tasvirlovchi asarlar («Nurali», «Ravshan») bo‘lib, bu qahramonlar faqat bir doston doirasidagina harakat kiladilar. Ayrim joylarda (Surxondaryo va
Qashqadaryo viloyatlarida) Nuraliga bir necha doston bag‘ishlangan, ya'ni bu joylarda Nurali ancha ommalashgan.Nasliy turkumlanishda so‘nggi halqasini Go‘ro‘g‘lining evarasi (Nuralining o‘g‘li) Jahongir haqidagi epik rivoyat tashkil etadi.“Go‘ro‘g‘li” turkumi “Go‘ro‘g‘lining g‘oyib bo‘lishi” yoki “Shahidnoma” dostoni bilan yakun topadi.