A lim ardonning
rangi bir oqardi-yu, am m o yana
o ‘sha erm ak qiluvchi kulgi bilan zini yupatdi.
— Mayli, boram an, o ‘sha q o ‘ym ijoz akangizning
to ‘yiga... Sizning ham ko‘nglingiz qolm asin...
M uqaddam ijirg‘anib yuzini burdi.
— Bormang! H ech kim sizga zor emas!
A lim ardon stuldan sekin tu rd i-d a , uning xuddi
qulog‘i tagida ta ’kidladi:
— M ana shuning uchun ham boram an. A lbalta,
boram an!
M uqaddam
qaynlib ham qaram ay, eshikni qarsillatih
yopib, ayvonga chiqdi. H am on yom g‘ir shivalab yog‘ar,
hovlidagi yong‘oqlar, o ‘rtadagi shiypon zaxkash zulm at
q o ‘ynida m u n g‘ayib ko ‘rinar edi.
M uqaddam ayvon derazasining m uzdek qirrador
raxiga peshanasini bosdi. Shu topda uning k o‘nglida
um id ham , quvonch ham qolm agan. A lim ardon bilan
zining o ‘rtasida kattakon jarlik yotganini,
bu jarlik kun
sayin chuqurlashib borayotganini sezib turardi.
* * *
Konsert kech tam om b o ‘ldi. A lim ardon h ar galgiday
bu safar ham bufetga kirib konyak ichdi. U foyega
chiqqanida yarim kecha boMib qolgan, teatrning chiroq-
lari cha boshlagan edi. U tashqariga chiqib ketayotgan
edi, garderobxonada bir ayol
tikilib turganini sezib
to ‘xtadi.
K atta
q a n d illa r
o ‘ch g an i
u c h u n
foye
nim qorong‘i, hech kim y o ‘q edi. “ Kim ekan bu?”
Ayol ilgakka osiqlik yom g‘irp o ‘shini olm oqchi bo ‘lar,
a m m o b o ‘yi y e trra s, oy o g ‘ining u ch id a c h o ‘zilib
talpinardi. U AJim ardonga burilib q arad i-da, ko'm ak
kutganday jilm ayib q o ‘ydi. A lim ardon bu tiniq chehrani,
bu iliq tabassum ni qayerdadir ko‘rgandek bo‘ldi-yu,
am m o eslay olm adi. “ D o ‘ndiq ekan!” U ning yuragi gur-
sillab urib ketdi. Ayol yana yom g‘irp o ‘shiga talpindi-da,
unga burilib jilm aygancha u f tortib q o ‘ydi.
“Ataylab qilyapti G arderobchi
allaqachon kctib qol-
gan. Bu ataylab kechikkan” . — A lim ardonning xayoliga
shu o ‘y keldi-yu, tez-tez yurib ayolning yoniga bordi.
— Olib beraym i?
— M ayli... — ayol unga qarab tag ‘in jilm ayib q ydi.
A lim ardon yomg irp o ‘shni ilgakdan chiqardi.
61
www.ziyouz.com kutubxonasi
— Q am , q o ‘lingizni uzatib yuboring...
Ayol h am on o ‘sha tabassum bilan q o ‘lini orqasiga
c h o ‘zdi. A lim ardon yom g‘irp o ‘shni kiygizdi-da, bir lahza
qo‘llarini uning yelkasiga q o ‘yib, turib qoldi.
Ayol ham
uning og‘ushidan chiqishni xohlam aganday suyanib tur-
gancha tugm alarini qadar, negadir barm oqlari qaltirar
edi.
“ Barno qiz e k a n ”, deb o ‘yladi A lim ardon uning
yelkasi osha chehrasiga nazar tashlab. Ayol chindan ham
barno edi.
Jajjigina qabariq lablari, popukday q o sh -k o ‘zi
nihoyatda o ‘ziga yarashgan, chiroyli qilib turm aklangan
sochining bir cheti peshanasida yarim doira yasab, orqa-
ga qayrilib ketgan edi.
— Kuzatib q o ‘ysam m aylim i? — so ‘radi A lim ardon u
bilan yonm a-yon eshik tom on yurib borarkan. — Bir
zingiz... Kech qolib ketibsiz.
Ayol unga sh o ‘x
bir nazar tashladi-yu, indam adi.
A lim ardon shu boqishdanoq uning rozi ekanligini bildi.
Ikkovlarining qadam tovushi parketga urilib, jim jit shift-
lar ostida aks-sado berib tu rdi-d a, bora-bora tindi.
Havo ochilib ketgan, salqin sham ol esar, shundoqqi-
na televideniye m inorasining qir uchida pufakday to ‘lin
oy osilib turardi.
—
Birpas turing, m en... hozir... — A lim ardon tez-tez
yurib, tea tr binosini aylanib o ‘td i-d a , m ashinasi turadi-
gan tem ir panjara ichiga kirdi. Shosha-pisha c h o ‘ntagi-
dan kalit olib, m ashina eshigini ochdi. M otorni gurilla-
tib, k o ‘z ochib-yum guncha tashqariga chiqdi.
Ayol faralam ing yorqin nurida ko ‘zini pana qilib
chetlashdi. A lim ardon o ‘tirgan yerida ch zilib, o ‘ng
tarafdagi eshikni ochdi.
— 0 ‘tiring.
Ayol yom g‘irp shini shildiratib uning yoniga o ‘tirdi.
— Sizni qayerdadir ko ‘rganga o ‘xshaym an, — dedi
A lim ardon y ldan k o ‘z uzm ay borarkan.
— Siz bizdaqalarni ko ‘rarmidingiz!
A lim ardonning ko‘nglidagi
um id ishonchga aylanib,
jilmayib qo‘ydi.
— Otingiz nima?
— Klara...
A lim ardon k atta k o ‘chaga ch iq ib olish u c h u n
m ashinani chapga burgan edi, Klara surilib kelib unga
Do'stlaringiz bilan baham: 
