1-rasm. Qullarning kundalik faoliyati.
Bolqon yarim orolining janubiy qismida juda uzoq vaqt yunonlar
yashab kelgan. Ular, shuningdek, Egey va O‘rta er dengizi orollariga
15
joylashdilar. Kichik Osiyo qirg‘og‘ida, yarim orolning janubiy
qismida mustamlakalar tashkil qildilar. Siyosiy jihatdan Gretsiya
ko‘plab shahar-respublikalardan (siyosatlardan) iborat edi: Afina
Respublikasi, Sparta, Fiva (Baqtriya), Korinf va boshqalar Miloddan
avvalgi IV-asrning oxiriga kelib qadimgi Yunonistonda qullarga
egalik qiluvchi ishlab chiqarish usuli shakllandi. Iqtisodiy rivojlanishi
jihatidan Yunoniston qadimgi Sharq davlatlaridan ustun turardi. Uning
harbiy-texnik bazasi ham mukammalroq edi. Bu unga ko‘p sonli va
yaxshi qurollangan qo‘shinlarni yaratishga, forslarning yunon
hududlarini bosib olishga urinishlariga qarshi turishga imkon berdi.
Qadimgi Yunoniston davlatlarining ijtimoiy va siyosiy tuzilishi
asosan ularning harbiy tashkilotlarini belgilab berdi. Masalan, Afina
Respublikasida harbiy kuch har bir mintaqadan bittadan tanlab olingan
10 nafar strateglardan iborat kollegiyaga o‘tkazildi. Ular qo‘shinlarni
jalb qilish va tashkil etish uchun mas’ul edilar. Butun armiya ustidan
qo‘mondonlik har kuni bir strategdan boshqasiga o‘tkazilardi.
Erkin aholining 4 ta mulk toifasiga bo‘linishi qo‘shinlarni
to‘ldirishga asos bo‘ldi. Dastlab armiyalar xalq ko‘ngillilari yoki xalq
ko‘ngillilari tizimiga muvofiq jalb qilingan: 18 yoshdan 60 yoshgacha
bo‘lgan har bir erkin odam harbiy xizmat uchun javobgar deb
hisoblangan va davlat (hukmdorlar) talabiga binoan harbiy xizmatga
kelishi kerak edi. Ular o‘z mablag‘lari hisobiga qurol-yarog’ va
jihozlarni sotib olishga majbur edilar. Birinchi boy darajadagi
fuqarolar otliqlarda xizmat qilishgan. Og‘ir piyoda askarlar o‘rtacha
daromadli odamlardan jalb qilingan. Kambag‘allar yengil piyoda yoki
dengiz flotida xizmat qilishgan.
Xalq ko‘ngillilari bilan bir
qatorda doimiy otryadlar ham
bo‘lgan - davlatning alohida
hududlari
suverenlari
yoki
hukmdorlari
otryadlari,
shuningdek
chegaraoldi
hududlarda
joylashib
olgan
harbiy
ko‘chmanchilar
yoki
kolonistlar otryadlari bo‘lgan. Drujinachilar va harbiy xizmatga
kelgan ko‘chmanchilar harbiy o‘ljalarning bir qismi bilan
kifoyalanishdi.
16
Miloddan avvalgi V asrdagi uzoq urushlar (miloddan avvalgi
500-449 yunon-fors urushlari, miloddan avvalgi 431-404 yillardagi
Peloponnes urushi) yunon dehqonlarini vayron qildi va qo‘shinlarga
professional xususiyat berdi. Davlat armiyani texnik xizmat ko‘rsatish
uchun qabul qilishga va harbiy xizmat uchun to‘lovni belgilashga
majbur bo‘ldi. Qo‘shinlar yollanma tizimga muvofiq jalb qilingan;
ko‘p odamlar uchun xizmat asosiy kasb, tirikchilik manbaiga aylandi.
U asta-sekin merosxo‘rlikka aylandi va qullar jamiyati aholisining
maxsus qismi - harbiy kastaning zimmasiga tushdi.
Yunonistonda xalq ko‘ngillilari qo‘shinlarining qo‘mondon
shtabi saylandi. Bu kompaniyalarda va janglarda o‘zini ko‘rsatgan eng
obro‘li askarlarning qo‘mondonlik lavozimlariga ko‘tarilishiga hissa
qo‘shdi. Yollanma tizimiga o‘tish bilan professional harbiy rahbarlar -
yollanma askarlarning yetakchilari paydo bo‘ladi. Ularning qo‘llarida
nafaqat harbiy kuch to‘plangan, balki ular ham Yunoniston siyosatida
muhim rol o‘ynaydi.
Qadimgi Yunoniston davlatlarining qurolli kuchlari quruqlik
armiyasi va dengiz flotidan iborat edi. Miloddan avvalgi V asrda
Afina quruqlik armiyasi taxminan 28 ming kishini tashkil etdi. U ikki
turdagi qo‘shinlardan - piyoda (og‘ir va engil) va otliqlardan iborat
edi. Piyodalarning umurtqa pog‘onasi og‘ir qurollangan jangchilar edi
- hoplitlar, ularning uzunligi ikki metrga teng nayza va qisqa qilich,
shuningdek himoya vositalari - qalqon, snaryadlar, dubulg‘alar,
leggards va grevlar. Yengil qurollangan jangchilar teridan yoki
tikilgan qo‘pol matolardan qurol va yengil himoya vositalarini
uloqtirishgan. Ular kamonchilar, o‘q otuvchilarga bo‘lingan.
Miloddan avvalgi V asrning ikkinchi yarmida qadimgi yunon
davlatlari qo‘shinlarida peltastlardan (o‘rta piyoda) iborat yengil
piyoda qo‘shinlarning yangi turi paydo bo‘ldi. Peltastlar uzunroq
qilich va nayza bilan qurollangan, ammo yengil (charm) himoya
vositalariga ega edi. Goplitlarga qaraganda sezilarli darajada
harakatchan bo‘lib, ular ham qanotda, ham bo‘linib ketgan tarkibda
jang qilishdi. Peltastlar qo‘pol yerlarda ishlay olishlari, jang
maydonida harakat qilishlari, turli xil tuzilmalardan foydalanishlari
mumkin edi, bu esa yunon generallariga manevr qilish, pistirma qilish
va tez-tez kutilmagan hodisalarga erishishga imkon beradi.
Otliqlar soni kam edi (300-1200 otliqlar) va jangning borishiga
sezilarli ta’sir ko‘rsatmadi. Chavandozlarning asosiy quroli nayza,
17
kichik dumaloq qalqon esa himoya vositasi edi. Faqatgina ot
yetishtirish rivojlangan Makedoniyada 10 ming otliqgacha bo‘lgan
kuchli otliqlarni yaratish mumkin edi. Qo‘mondon Aleksandr
Makedonskiy og‘ir otliqlarga katta ahamiyat bergan, unda nafaqat
chavandoz, balki ot ham metall buyumlar bilan himoyalangan.
Qadimgi Yunoniston armiyalarida harbiy muhandislik yanada
rivojlangan. Qadimgi Sharqda bo‘lgani kabi, qamal uskunalarini
(taranlar, uloqtirish mashinalari, harakatlanuvchi minoralar va
boshqalarni) keng qo‘llash, uni ishlab chiqarish, tashish va jangovar
foydalanish uchun maxsus bo‘linmalar yaratilishiga olib keldi, bu
aslida muhandislik qo‘shinlarining birinchi ko‘rinishi edi. Qadimgi
Yunonistonda otish mashinalari g‘ildiraklarga o‘rnatila boshlandi.
Ularning yaxshilanishi va harakatchanligi oshishi munosabati bilan
ular jangovar janglarda foydalanila boshlandi.
Qadimgi Yunoniston davlatlari quruqlik armiyasi bilan
birgalikda ancha kuchli dengiz flotiga ega edilar. Masalan, miloddan
avval V asrda Afinada 300 ga yaqin harbiy kemalar mavjud bo‘lib,
ularga 18 minggacha dengizchilar kerak edi. Kemalar ekipaji
qo‘mondon ofitserlar, dengizchilar va eshkak eshuvchilardan iborat
edi (150 kishigacha, odatda qullar). Dushman kemalariga o‘tirish va
qo‘nish operatsiyalari uchun piyoda otryadlari tashkil etilgan.
Yunoniston davlatlari qurolli kuchlarining tashkiliy tuzilishi
boshqacha edi. Ammo odatda barcha qo‘shinlar har xil o‘lchamdagi
alohida bo‘linmalarga bo‘lingan. Otryadlarga bo‘linish ko‘p hollarda
jangovar (taktik) maqsadga ega bo‘lmagan, lekin asosan harakat
qulayligi va jangovar tayyorgarlikni tashkil etish uchun ishlatilgan.
Sparta va Makedoniya qo‘shinlari eng uyg‘un tashkilotga ega edilar.
Masalan, makedoniyalik otliqlarda 64 otliq asosiy taktik birlikni
tashkil etgan.
Qadimgi Yunoniston davlatlarida jangchilarni tayyorlash va
tarbiyalashga katta e'tibor berilardi. Ta'lim va tarbiyaning butun tizimi
bardoshli, mohir va ishonchli jangchini kamol toptirishga qaratilgan
edi. Umuman olganda, ta’lim va tarbiya elementlari o‘sha paytdagi
jang tabiati bilan belgilanadigan mashg‘ulotlardan ustun keldi.
Afinada aqliy va jismoniy rivojlanishga katta e’tibor berildi.
O‘qishni bilmaslik va suzishni bilmaslik kabi "cho‘loq" (nogiron) deb
qaraladi. Afina fuqarolarining jismoniy tarbiyasi nafaqat kuchli,
bardoshli va epchil jangchini tayyorlashga, balki uning tashqi
18
qiyofasiga go‘zallik berishga ham qaratilgan edi. 18 yoshdan 20
yoshgacha bo‘lgan yigitlar maxsus qismlar va o‘quv lagerlarida harbiy
tayyorgarlikdan o‘tdilar.
Spartada 7 yoshdan 18 yoshgacha bo‘lgan barcha o‘g‘il bolalar
maxsus maktablarda o‘qish va yozishni o‘rgangan, jismoniy va harbiy
mashqlarni bajargan. Savodxonlik uchinchi darajali ahamiyatga ega
edi. Qisqa va aniq gapirish qobiliyatini rivojlantirishga ko‘proq e’tibor
berildi (lakonizm). Musiqa, qo‘shiq va raqs ham askarlar uchun zarur
bo‘lgan fazilatlarni rivojlantirishga qaratilgan edi. Jangarilar musiqasi
jasoratni qo‘zg‘atishi kerak edi, raqslar jangning alohida elementlarini
aks ettirdi. Jangda halok bo‘lgan askarlar sharafiga madhiyalar
yangrardi. O‘smirlar og‘ir sharoitlarda tarbiyalangan: ular ko‘pincha
ochlikdan mahrum bo‘lishgan, har qanday mahrumliklarga dosh
berishgan va ko‘pincha jazolanishgan.
Yunoniston armiyasida burg‘ulash mashqlari elementlari paydo
bo‘ldi: qadam bosish qobiliyatini singdirish, bo‘linmada eng oddiy
qayta qurish. Olimpiya o‘yinlari katta ahamiyatga ega edi, ular
jismoniy tarbiyani rag‘batlantirish va jamoatchilik fikrini safarbar
qilishdan tashqari, jangovar tayyorgarlikni, jang o‘tkazish uchun
Gretsiya jangchilarining tayyorgarlik darajasini tekshirishga qaratilgan
edi. Xuddi shu maqsadda harbiy chiqishlar vaqti-vaqti bilan amalga
oshirilib, musobaqalar bilan yakunlandi.
Yunoniston davlatlari ko‘plab urushlar olib borishdi. Yosh
Yunoniston respublikalari tez orada yunonlarni qullikka aylantirishga
intilgan eski, ulkan fors qullariga egalik qiluvchi despotizmga duch
kelishdi. Yunon-fors urushlarida (miloddan avvalgi 500-449) ular
o‘zlarining ozodligi va mustaqilligini himoya qildilar. Yunonistonda
gegemonlik uchun uzoq muddatli urushlar bo‘lgan: Afina va Sparta
boshchiligidagi yunon davlatlari ittifoqlari o‘rtasida Peloponnes urushi
(miloddan avvalgi 431-404); Sparta va Thebes, Korinf, Afina, Argos
va boshqalardan iborat davlatlar koalitsiyasi o‘rtasidagi Korinf urushi
(miloddan avvalgi 399-987); Sparta va Fiva o‘rtasida Bootiya urushi
(miloddan avvalgi 378-362). Istilo kampaniyalari orasida eng muhimi
Aleksandr Makedonskiyning Osiyoga yurishi (miloddan avvalgi 334-
324) edi. Ushbu urushlarda ularni olib borish usullari yanada
rivojlangan.
Yunon qo‘shinlarining jangovar tartibi ma'lum bir tizim asosida
joylashgan og‘ir va yengil piyoda va otliq qismlar guruhlaridan iborat
19
edi. Jang shakllanishining asosini falanks tashkil etdi - og‘ir
qurollangan piyoda qo‘shinlarning chuqur shakllanishi. falanks 8-16,
ba'zan esa 25 ta askarlardan iborat bo‘lib, deyarli intervalsiz edi. Old
tomondan falanks taxminan 500 metrni egallagan (bir qatorda 1000
jangchi). Yopiq qalqonlar askarlarni mustahkam devor bilan qoplagan.
Hujum paytida saflar orasidagi masofa bir metrni, hujumni
qaytarishda esa yarim metrni tashkil etdi. Falanksning kuchi
jangchilarning birlashishi va shakllanishning mustahkamligida
yotardi. Uning dastlabki zarbasi juda kuchli edi. Old tomondan
falanks deyarli daxlsiz edi. Uning o‘rniga u juda ko‘p kamchiliklarga
ega edi: u faqat tekis ochiq maydonda harakat qilishi mumkin edi;
kuchlarni teng taqsimlash bilan parallel old bilan urush; uning
harakatdagi tuzilishi osongina buzilgan va yomon tiklangan; u jang
maydonida harakat qila olmasdi va qanotdan va orqadagi hujumlarga
qarshi tura olmasdi, shuningdek ta'qib qila olmasdi.
Falanks oldida yengil piyoda otryadlari va qanotlarida otliqlar
bor edi. Bu otryadlar jangga kirishishlari, falanksning orqa va orqa
tomonlarini qoplashi, dushmanning yon va orqa tomonlariga hujum
qilishlari, ta'qib qilishlari va orqaga chekinishini ta'minlashlari kerak
edi.
Falanksni
shakllantirishda
harakat
qilganda,
askarlar
tashabbuskorlik va ixtirochilikka muhtoj emas edilar, ularning
barchasi yakdil, birlashgan omma sifatida kurashdilar. Goplit safda
o‘z o‘rnini mustahkam egallashi, qurol-yarog’ bilan yaxshi
shug‘ullanishi, himoyada mustahkamlik va hujumda qat'iyatlilik
ko‘rsatishi kerak edi. Falanksni shakllantirishda goplitlarning
harakatlarini muvofiqlashtirishga tayyorgarlik, intizom va birdamlik
orqali erishildi.
Falanks taktikasining sharqiy qo‘shinlar taktikasidan ustunligi
katta, ammo kelishmovchiliksiz massalarda ish yuritganligi yunon-
fors urushlari jarayonida yaqqol namoyon bo‘ldi. Ushbu taktikaning
klassik namunasi miloddan avvalgi 490- yil sentyabr oyida bo‘lib
o‘tgan Marafon jangi.
Do'stlaringiz bilan baham: |