Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

— U keragidan k o'proq narsani biladiganga o ‘xshaydi, — d edi
Billning gapini tasdiqlab Genri. — U n ch a-m u n ch abo'ri itlarning ovqatiga
sherik b o ‘lolmaydi. Juda makkor, tajribaliga o ‘xshaydi.
— Bir zam onlar qariya V illenning iti bo'lardi, o'sha it b o ‘rilarga
qo'shilib qochib ketgan, — deya o ‘ychan ohangda gap boshladi Bill. —
M en o ‘sha itni juda yaxshi bilardim. U n i bug‘ular o ‘tlagani keladigan
yaylovga kelganda, b o ‘rilar t o ‘dasi orasida L itl-S tik d a o ‘zim otib
o ‘ldirganman. Bechora V illen yosh bolaga o ‘xshab h o ‘ng-h o‘ng yig'lagan
edi. Ko'rmaganiga u ch yil bo'lgan ekan, o'ziyam . D em ak, it uch yil
bo'rilar bilan yashagan.
— Bu b o ‘ri em as, it ekani aniq, uning ilgari ham odam zod q o'lid an
baliq yeb yurgani shak-shubhasiz, Bill. To'g'ri aytyapsan.
— Basharti nasib qilsa otam an, ana unda na b o ‘ri, na itligi qoladi,