Oila pedagogikasi

boshlanadi. Misqollar, vatlar va daqiqalar hisobini qilishni
bilmaydigan yoki istamaydigan kishi xo‘jasizlik illatini
yuqtirgan kishi deyish mumkin. 0 ‘z uyida chinakam
tadbirkor - xo‘jayin bo‘lgan kishi - bu ko‘pincha ishlab
chiqarishda, jamoa xo‘jaliklarida, qurilishda va muassasada
ham haqiqiy xo‘jayindir. Qotgan non burdasini chiqitlar
qatori axlat yashigiga tashlamaydigan odam keraksiz buyum
sifatida tashlab yuborilgan detal yonidan beparvo o ‘tib
ketmaydi.
Gap aql zakovat bilan ehtiyojning mustahkam birligi
ustida emas, balki, awalo, oilada mehnat va ter to‘kish
evaziga 
orttirilgan 
barcha 
narsalarga 
tejamkorlik 
va
jonkuyarlik bilan munosabatda bo‘lmay turib, hech qanday
farovonlik bo‘lishi mumkin emasligi ustida bormoqda.
Buning uchun, albatta, uy-ro‘zg‘omi tejamli yuritishning
oqilona usullarini qo‘llash va shakllantirish kerak bo‘ladi.
Umuman, hech kim, hech mahal o'zini isrofgar yoki
ziqna deb bilmaydi. Ko‘pchilik bizningcha o‘rtamiyonalikka
intiladi, bu yaxshi. Biz aslida shundaymiz, lekin boshqacha
99

---

bo‘lishni istaydigan kishilar hammiz. Goho bizga nokerak
deyilgan narsaning kerakligini shipshitib qo‘yish, maslahat
berishgina kifoyadir.
Har qanday xo'jalik - xoh biron korxona, xoh hissadorlik
jamiyati, xoh jamoa xo‘jaligi yoki mahalla va uy-joy bo‘lsa -
muayyan iqtisodiy negizda olib boriladi. Bizning uy-joyimiz,
o‘zimiz 
yashaydigan, 
sevadigan, 
o‘qiydigan, 
bolalami
o'stiradigan, katta kishilar bo‘ladigan nabiralar bilan yosha-