Одилхон қори Юнусхон ўғли ҚЎшничилик ҳАҚлари ва одоблари

ҚЎШНИСИГА ОЗОР БЕРАДИГАН КИШИГА 
АЛЛОҲНИНГ ЛАЪНАТИ БЎЛИШИ:
Абу Ҳурайра разияллоҳу анҳудан ривоят 
қилинади [37]: “Бир куни бир киши Пайғамбар 
алайҳиссалом ҳузурига қўшнисининг ёмонликларидан 
шикоят қилиб келди. Ул зот алайҳиссалом унга 
“Сабр қил”, - дедилар. У яна шикоят қилиб келди. 
Расулуллоҳ алайҳиссалом уч мартагача 
“Сабр қил”, 
- деб турдилар. Бу ҳолат такрорланавергач, учинчиси 
ёки тўртинчисида Расулуллоҳ алайҳиссалом унга: 
“Бор, уй анжомларингни кўчага олиб чиқиб, қўй”, 
- дедилар. У уйига бориб, шундай қилди. Одамлар 
унинг олдидан ўтарканлар ҳайрон бўлиб: “Сенга 
нима бўлди, нега бу аҳволда ўтирибсан”, деб сўрай 
бошладилар. У: “Қўшним менга ҳар доим озор беради”, 
- деди. Буни эшитган одамлар: “Ўша қўшнингни Аллоҳ 
лаънатласин”, - деб ҳалиги озор берувчи қўшнини 
дуойибад қила бошладилар. Охири қўшниси унинг 
олдига келиб: “Жон қўшни, кўч-кўронларингни уйингга 
қайтариб олиб кир. Аллоҳга қасамки, сенга бошқа 
озор бермайман”, - деди (Абу Довуд ва Бухорий 
ривояти). 
Ушбу ҳадиснинг Абу Жуҳайфа разияллоҳу анҳу 
орқали нақл этилган ривояти қуйидагичадир[38]: 
“Бир киши Пайғамбар алайҳиссалом ҳузурига 
қўшнисидан шикоят қилиб келди. Набий 
алайҳиссалом унга: 
“Нарсаларингни кўчага 

---

62
чиқариб қўй”, - дедилар. У шундай қилди. Шундан сўнг, 
кўчадан ким ўтса, у(ёмон қўшни)ни лаънатлаб ўта 
бошлади. Шунда у (яъни ҳалиги ёмон қўшни) Набий 
алайҳиссаломнинг ҳузурларига келиб: “Ё Расулллоҳ, 
одамлардан нимани кўряпман (яъни одамлар нега 
менга бундай муомала қилишмоқда)?” - деб шикоят 
қилди. У зот: