Navbahor engil sanoat kasb-hunar kolleji

SHARQ RENESSANSI DAVRINING BUYUK ALLOMALARI VA ULARNING JAHON MADANIYATI VA MADANIY TARAQQIYOTI (SIVILIZATSIYASI RIVOJIDA TUTGAN O‘RNI)
O‘rta Osiyo arablar tomonidan istilo qiliganidan bir asr keyin yangi madaniyat shakllana boshladi, uning gullab-yashnashi IX-XII asrlarga to‘g‘ri keldi. Uning barcha sohalarida dastlab arab islom madaniyatining kuchli ta’siri, shuningdek arab va mahalliy an’analarning o‘zaro ta’siri ham sezilarli edi. Mafkura sifatida faqat islom, ilm va ilohiyot tili hukmron bo‘ldi.

Butun SHarqda bo‘lgani kabi Movaraunnahrda ham ilm-fan va ma’rifat sohasida o‘z xizmatlari bilan dunyoga mashhur bo‘lgan faylasuf va munajjimlar, matematika, fizika, tibiiyot, tarix, til va adabiyot, pedagogika sohasida ilmiy merosi bilan nom qoldirgan al-Xorazmiy, Abu Nasr Forobiy, al-Farg‘oniy, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino kabi qomusiy olimlar etishib chiqdilar. Ular o‘z ilmiy ishlarida axloq-odob masalalariga ham katta e’tibor berdilar. Bular ilgari surgan g‘oyalar insonning ham aqliy, ham axloqiy jihatdan kamol topishida pedagogik fikr taraqqiyotida katta ahamiyatga ega bo‘ldi. Demak, Markaziy Osiyo-SHarqning bksak ma’naviyat va yirik ilmiy tafakkur markaziga aylandi. Ana shu IX-XII asr SHarq Renessansi davrining buyuk allomalari jahon madaniyati rivojiga salmoqli hissa qo‘shdilar. Jumladan:

1.Muhammad ibn Muso al-Xorazmiy (785-850): Xorazmda tug‘ilgan, shu erda o‘sgan. Umrining ayni gullagan davrida (20-25 yosh) vatanni tashlab chiqib ketadi. U Iroq va SHomga borib, etuk olim va shoirlar bilan tanishadi va ulardan ta’lim oladi. Nishopur, SHeroz shaharlarida bo‘ladi. U IX asr boshlarida mashhur olim sifatida taniladi. Bag‘doddagi «Bayt-ul hikma» ilm markaziga chaqiriladi. Al-Xorazmiyning ilmiy asrlari: 1) «Al-jabr val-muqobala hisobi haqida qisqacha kitob» («Al kitob al muxtasarfi hisob aljabr va muqobala») asarida sonli kvadrat va chiziqli tenglamalar, ularni echish yo‘llarini bayon etadi. Risola 3 qismdan iborat: a) algebraik qism, bo‘lim keltiriladi, b) geometrik qism algebraik usul qo‘llab o‘lchashlar haqida, v) vasiyatlar haqida bo‘lib, muallif uni «Vasiyatlar kitobi» deb ataydi. Asar o‘zining bir xususiyati bilan xarakterliki, unda ma’naviyat riyoziyot nuqtai nazaridan axloqiy-odob tamoyillari hisob-kitob qonunlari bilan singdiriladi. «Aljabr va muqobala» asari bilan ham matematika fanini rivojlantirib, o‘zidan avvalgi bilimlarni o‘rgandi va ularni sintezlashtirdi, qo‘llash usullarini aytdi.

2) «Hind hisobi bo‘yicha kitob», 3) «Astronomik zij», 4) «Er surati haqida kitob» kabi asarlari bor. Umuman al-Xorazmiy «Al-jabr val-muqobala» asari tufayli «Al-Xorazmiy» nomi (XII asr boshlarida), keyinroq elgebra, lotincha «algoritm» shaklini oldi, keyinchalik hozirgi zamon hisoblash matematikasining asosiy tushuncha algoritm algorifmga aylandi.

2. Ahmad al-Farg‘oniy (787-861): g‘arbda Alfraganus nomi bilan, SHarqda esa Hosib-hisobchi nomi bilan mashhurdir. Uning asarlari (XII-XIII asr) Evropada tarjima qilinishi tufayli u «Birinchi arab astronomi» nomini oldi. Uning «Samoviy harakatlar va yulduzlar fanining majmuasi haqida kitob», «astronomiya negizlari» asari bor. Umuman Ahmad al-Farg‘oniy SHarqda «Hisob» (matematik)-hisobchi, «munajjim ar-Rais» nomi bilan shuhrat qozondi. U Farg‘onaning Quvasida tug‘ilib, Msirda vafot etgan. Qadimgi Kubo shahristoni atrofida Ahmad Farg‘oniy xiyoboni yaratilmoqda. Misrda Dafn etilgan marhumning hoki 1999 yili keltiriliyu, Quva maqbarasiga quyildi. YUNESKO Bosh konferensiyasining 29-sessiyasi va O‘zbekiston Hukumati 1998 yilda Ahmad al-Farg‘oniyning 1200 yilligini nishonlashga oid qaror qabul qildi va 1998 yil 24 oktyabrda bu sana katta tantanalar bilan nishonlandi. Al-Farg‘oniyning nomi Dante, SHiller, Erkin Vohidov asarlarida ulug‘landi. Dante «Ilohiy kamediyasi»da Dune tuzilishi haqidagi ma’lumotlarni uning asarlaridan oldi. «Astronomiya negizlari» (asoslari) asarining to‘liq nomi «Samoviy harakatlar va yulduzlar fanining majmuasi haqida kitob», uni qisqacha «Astrornomiya asoslari» deb yuritishadi. Bu asardan hanuzgacha darslik sifatida foydalanib kelinadi. VIII asrda Farg‘ona o‘lkasi arab istilochilari tomonidan zabt etildi. 919-920 yillarda arab xalifasi Ma’mun Farg‘onani markazi Buxoroda bo‘lgan davlat tarkibiga o‘tkazdi.

Arab istilosidan keyin ilm va ma’rifat arab xalifatining markaziy shaharlariga ko‘chgach, Ahmad al-Farg‘oniy ham ilmiy ishlarini yanada takomillashtirish maqsadida Xalifa al-Ma’mun saroyiga chaqirtirilib, undan xalifa bilan Bag‘dodga keldi. Bag‘dodda jam bo‘lgan olimlar bilan birga «Hikmatlar uyi» deb atalmish fanlar akademiyasini tashkil etdi va ko‘p yillar unga rahbarlik qildi. VIII asr oxiri va IX asr boshlarida arab xalifaligini Xorun ar-Rashid (786-809) va uning o‘g‘li Ma’mun (813-833) boshqargan vaqtlarda Bag‘dodda kuchli ilmiy markaz dargohi tashkil topgan edi. Uni «Baytul hikma» («Hikmatlar uyi») deb ataganlar. Bag‘dod ilk o‘rta asrlar davrida ilm-fan taraqqiyo qilgan markaz edi. Bu erda «Bilimlar uyida» Markaziy Osiyo, Eron va boshqa yurtlardan kelgan turli xalq va millat olimlari to‘plangan edi. U ham shu uyda ishladi. «Bilimlar uyi» kutubxonasida 400 mingdan ziyod qo‘lyozma kitob bor edi. Kutubxonaga Xorazmiy boshchilik rahbarlik qilgan.

Ko‘p tillarni yaxshi bilgan olim ilm uchun qulay sharoitga ega bo‘lgach, qadimga dunyo fani asarlarini o‘rganadi, ularni hind, yunon, suriya, sanskrit, arab, fors va boshqa tillarga tarjima qiladi. Ahmad Farg‘oniy Bag‘dodda madrasada astronomiyadan dars beradi, yosh tolibi ilmlarda ilmga havas va muhabbat tuyg‘ularini tarbiyaladi. 833 yilda taxtga xalifa Mu’tasim chiqadi. U Bag‘dod yaqinida SHammasiya va Damashq yonidagi Kassiyun tog‘ida 2 rasadxona qurishni Ahmad Farg‘oniyga topshiradi va ular qurib ishga tushiriladi. Ahmad Farg‘oniy «Astronomiya asoslari» asarida o‘sha davrda astronomiyaga zid bilimlarni bir qolipga soldi, o‘z YAngi natijalari kashfiyotlari bilan boyitdi, astronomik asboblar, Quyosh soatlari bayonini berdi. Mamlakatni 7 iqlimga bo‘lib o‘rgandi. Joylarning geografik koordinatlarini SHarqdan g‘arbga yo‘nalishda berdi. Kopernikkacha astronomidan asosiy qo‘llanma bo‘lib xizmat qildi.

3. Abu Nasr Forobiy (873-950):-«ikkinchi ustoz» («muallimi soniy»). Aristoteldan keyin jahon ilmida ikkinchi ustoz deb tan olingan. U o‘z davri jahon ilmi yutuqlariga tayanib, birinchi va mukammal ilmdar turlanishini yaratadi va bu haqda ko‘plab asarlar yozadi. 160 ga yaqin asari bor. «SHarq Aristoteli» asarlarini ikki guruhga ajratish mumkin: a) qadimgi grek faylasuflari va tabiatshunos olimlarining (Aristotel, Platon, Evklid, Galen va boshqalar) ilmiy meroslarini sharhlash, targ‘ib qilish va o‘rganishga bag‘ishlangan; b) O‘rta asr fanining tabiiy va ijtimoiy-falsafiy fikri sohalariga, uning turli dolzarb masalalarini ishlab chiqishga, tabiatshunoslik, musiqashunoslik, filologiya, jamiyatshunoslikning muhim sohalariga bag‘ishlangan risolalar. Forobiy ilmiy merosining bir qismini uning sharxlari tashkil etib, ular boshqa muallimlarning asarlarga shunchaki tushuntirish va izoh­lar bo‘lib qolmasdan, balki teran va qiziqarli fikrlar bilan yo‘g‘rilgan, shuning uchun ham ularni mustaqil asarlar sifatida o‘rganmoq lozim. Olimning «Ideal jamiyat haqida», «Baxt-saodatga erishuv to‘g‘risida» kabi asarlari ma’naviy-falsafiy muammolarni hal etishga bag‘ishlangan. Olimning insonparvarlik, vatanparvarlik, inson shaxsini tarbiyalash kabi fikrlari ijtimoiy masalalarni hal etish haqidagi nazariy saboqlari bilan singishib ketgan. Umuman Forobiyning asarlarini mazmuniga qb quyidagi guruhlarga ajratish mumkin: 1) falsafaning umumiy masalalariga, ya’ni bilimning umumiy xususiyatlari, qonunlari va turli kategoriyalariga bag‘ishlangan asarlar («Masalalar manbai»); 2) inson bilish faoliyatining falsafiy tomonlariga bag‘ishlangan, ya’ni bilishning shakllari, bosqichlari, usullari haqidagi asarlar. («YOshlarning aqli haqida kitob»), 3) falsafa va tabiiy fanlarning fan sifatidagi mazmuni, mavzui haqidagi asarlar («Falsafaga izoh­» va boshqalar), 4) moddaning miqdori, fazoviy va hajmiy munosabatlarini o‘rganishga bag‘ishlangan («Musiqa haqidagi so‘z»), 5) moddaning xossa va turlari, noorganik tabiat, hayvonlar va inson organizmining xususiyatlarini o‘rganuvchi («Inson a’zolari haqida risola»), 6) tilshunos, she’riyat, notiqlik, san’ati, hattotlikka oid asarlar («Ritorika haqida kitob»), 7) ijtimoiy-siyosiy hayot, davlatni boshqarish masalalariga, axloq, tarbiyaga bag‘ishlangan, ya’ni huquqshunoslik, etika-pedagogikaga oid asarlar («Baxt-saodatga erishuv», «SHaharni boshqarish», «Uru shva tinch turmush haqida kitob», «Fazilatli xulq­» va boshqalar).

4. Abu Rayhon Beruniy (973-1048) g‘arbda-Fransiyada Alibaron nomi bilan mashhur. Uning «Hindiston», «Geodeziya», «Minprologiya», «YOdgorliklar» kabi asarlari bor. Beruniy Xorazmda «Ma’mun akademiyasi» ga rahbarlik qilgan. Beruniy bilish nazariyasi bo‘yicha juda katta ishlar qilgan. Biroq, hozirgi kunda bilish va ta’lim nazariyasi (didaktika) bo‘yicha zamonaviy asarlar yaratilmagan. Olim o‘zining «Qadimgi xalqlardan qolgan yodgorlik» asarida: «Ma’lumki, har bir murakkab narsaning sodda bo‘laklari bor, murakkablik shular yig‘indisidan kelib chiqadi», «Sezgilar beshta bo‘lib, ular quloq bilan eshitish, ko‘z bilan ko‘rish, burun bilan hidlash, til bilan tati va teri bilan tegib bilishdan iboratdir...Ilm va ma’rifat faqatgina o‘shalar orqali hosil bo‘ladi», deydi.

Beruniy ta’limotiga ko‘ra, tabiatni bilish jarayoni sezgilardan boshlanib tafakkurga ko‘tariladi, ma’lum narsalardan noma’lum narslar va hodisalarni bilishgv tomonrivojlanib boradi. Bilish jarayonida hissiy bilish-sezgi, idrok, xotira kabilarga Beruniy katta e’tibor beradi va ularsiz tabiat hodisalari haqida tasavvur hosil qilish mumkin emasligini ta’kidlaydi.

Beruniy 1080 yilda g‘aznada yozib tugatgan «At-Tafhim li-avoil sinoati at-Tanjim» («YUlduzshunoslik ilmining asoalarini tushuntiruvchi kitob») asarida bir-biri bilan bog‘liq bo‘lgan fanlar haqida fikr yuritadi: 1. Matematika (arifmetika va algebra). 2. Astronomiya. 3. Geografiya. 4. Xronologiya (tarix). 5. Astronomiya. 6. Geometriya.

5. Abu Ali ibn Sino (980-1087):-jahon madaniyatiga katta hissa qo‘shgan qomuschi olim. Avitsenna tufayli Fransiya g‘arb Aristotel asarlarini o‘rgandi. 450 dan ortiq asar qoldirgan. «Tib qonunlari» o‘sha davrda tezda lotin tiliga tarjima qilinib, Evropa, qator SHarq mamlakakatlarida darslik bo‘lib xizmat qilib kelmoqda. «Najot kitobi», «Donishmandlik kitobi», «Ishorat va tanbeh» asarlari muhim ahamiyatga ega.

Ibn Sino «Ma’mun akademiyasi» da ilmiy faoliyat ko‘rsatgan va Beruniy bilan ilmiy suhbatlar olib borgan. Tabobat ilmini ruhiy-pedagogik ta’sirsiz tasavvur etib bo‘lmaydi. CHunki eng asosiy shifo ta’sir orqali amalga oshadi. Bunday kuchli ta’sir faqatgina ma’naviy boy kishi tomonidan o‘tkazilishi mumkin, xolos. Ibn Sino yozadi: «Ma’rifatchi (orif) botir odam bo‘ladi, shunday bo‘lmay ham bo‘larmidi! U o‘limdan ham qurqmaydigan sahovat egasi bo‘ladi. SHunday ham bo‘lmay bo‘larmidi! U barcha behad narsalarga xirs quyishdan uzoq va barcha adashganlarga mehribondir. SHunday ham bo‘lmay bo‘larmidi! U o‘z nafsoniyati bilan ulug‘vor bo‘ladi. SHunday ham bo‘lmay bo‘larmidi!» Darhaqiqat ma’rifatli va ma’naviy yuksak inson o‘ta qat’iyatli bo‘lib, umumbashariy, insonparvarlik ruhidagi g‘oyalarni amalga oshirish yo‘lida hech narsadan qaytmaydigan fidoyi bo‘ladi.

Ibn Sino o‘z asarlari bilan Markaziy osiyo xalqlari madaniyatini Dune xalqlari madaniyatining oldingi qatoriga olib chiqdi. SHuning uchun ham uning «SHayxur-rais»-«Olimlar boshlig‘i» deb atalishi bejiz emas. Ibn Sino kitoblaridan bir nechtasi 20 jildli, 18 jildli bo‘lsa, 5 kitobdan iborat. «Tib qonunlari» esa 125 bosma tabaqdan iborat. «Donishmandnoma» degan nom bilan mashhur bo‘lgan falsafiy kitob 5 xil ilmni mantiq, tabiat, ilmi hay’at (atsronomiya), musiqa, ilohiyotni o‘z ichiga oladi. Ibn Sino xudoni e’tirof etadi, uni borliqning birinchi sababchisi va manbai deb tushunadi.

Inb Sino jismlar 4 unsurdan tashkil topgan, deydi. Bu: havo, suv, olov, tuproq-o‘zaro bog‘liq, bir-biriga ta’sir etadi. SHundan u yoki bu narsa paydo bo‘ladi yoki yo‘qoladi. Lekin ularning asosi 4 unsur o‘zgarmaydi, yo‘qolib ketmaydi. 4 unsurning 2 tasi og‘ir va ikkitasi engil deydi. Engillari olov va havodan iborat, og‘irlari esa suv va er-tuproqdir.

Ibn Sino tarbiya mazmuni haqida quyidagi fikrlarni yozib qoldirgan:

1) Aqliy tarbiyaga ahamiyat berish lozim.

2) Inson axloqining tarbiyasi.

3) Estetik (nafosat) tarbiyasi.

4) Jismoniy sog‘lomlashtirishga xizmat qiladigan tibiiy tarbiya.

5) Bolani mehnatsevarlik ruhida, baror kasb-hunarga o‘rgatish tarbiyasi.

Falsafa fanini Ibn Sino 2 katta bo‘limga ajratadi: 1) nazariy falsafa-metofizika (oliy fan), matematika (o‘rta fan), hamda tabiat haqidagi fan-tabiatshunoslik (lastki fan) dan iboratdir. 2) amaliy falsafa-siyosat, huquq, uy ishlarini o‘rganish-iqtisod va axloqshunoslik ya’ni etikadan tashkil topadi.

Demak, amaliy falsafa o‘z navbatida predmetiga ko‘ra 3 qismga bo‘linadi:

axloqshunoslik-etika-bu inson shaxsiyatining fazilatlari, axloqiy tushunchalar, qoidalarni o‘rganadi;

iqtisodiyot-oilani boshqarish, uning talablarini, vazifa va faoliyatini ta’minlab turish uchun zarur bo‘lgan masalalarni o‘rganadi;

siyosat-bu davlatni idora etishva boshqarish, hukumat va fuqarolar hamda davlatlar o‘rtasidagi munosabatlarni ta’minlash masalalalrini o‘rganadi.

6. 
   YUsuf Xos Hojib (XI asr): turk dunyosidagi milliy uyg‘onish davrining eng mutafakkirlaridan biri. U Qoraxoniylar davrida yashab ijod qildi. Uning «Qutadg‘u bilig» («Baxt-saodatga erishtiruvchi bilim») asari turkiy xalqlarning qadimgi ta’lim va tarbiya usullarihaqida ilk ma’lumotlarni saqlagan. U insonni ulug‘laydi. Uning fikricha, insonning ulug‘ligi aql-idroki, so‘zlash qobilyati bilimi, uquvi, hunarga egaligidadir. Adib uquv va bilimni farqlaydi: uquv tug‘ma ravishda inson ruhiyatida mavjuddir, bilim esa o‘qish-o‘rganish va mehnat tufayli egallanadi. Agar ularning har ikkisi birlashsa, insonning qadri ortadi.⁴
   

XI asrda yaratilgan YUsuf Xos Hojibning «Qutadg‘u bilig» asari turkiy halqlarning milliy istiqlol bilan aloqador. U mustaqil qoraxoniylar davlatining tashkil topishi bilan bog‘liq holda yuzaga kelgan. Undagi asosiy g‘oya el-yurtning birligidir. Faqat shundagina milliy mustaqillik saqlanishi, taraqqiy qilishi mumkin deb hisoblanadi.

YUsuf Xos Hojibning «Qutadg‘u bilig» asarida o‘zining axloqiy qarashlarini, ya’ni ijtimoiy munosabatlar, jamiyat a’zolarining barcha toifalari, tabaqalari o‘rtasidagi axloqiy munosabatlani amalyotga tayangan holda yoritadi. Bu xulq-odob qoidalari, talab va vazifalari butun asr davomida qahramonlarning o‘zaro munosabatlari, munozaralari asosida ifodalanadi. Asar qahramonlariga xos fazilatlar: shirinso‘zlik, tavoze, hurmat va ehtirom, aql, zakovat kabi fazilatlar o‘zaro munosabatlar vositasida zohir bo‘ladi. Olim barcha ezguliklarning bosh tili uning odobida deb ko‘rsatib, uning foyda va zararlarini badiiy uqtiradi. Kishi 2 narsa bilan hayotda mangu qoladi: biri xushxulqlik bo‘lsa, ikkinchisi yaxshi so‘z, deydi alloma. Kumush va oltin tugaydi, ammo so‘z muomalaga kritilsa, oltin va kumushdan ham qimmatliroq bo‘lib qoladi. «Oz so‘zlash, lekin ko‘p tinglash kerak». «Hech kim so‘zlab olim yoki donno bo‘lmagan» «Qizil til qor boshning yovi», «Avval o‘ylab keyin so‘zlash kerak» kabi o‘gitlar hech qachon o‘z qadrini yo‘qotmaydi. Bu o‘gitlarga amal qiluvchi kishilar kamolot yo‘ligi kirishi aniq. Zero, zehn ko‘rki - so‘z deb bejiz aytmaganlar.⁵

YUsuf Xos Hojib davlatni boshqarishda amaldorlar o‘z ishining ustasi ilm-fanni chuqir egallagan, uning turli sohalari bo‘yicha ish yurita oladigan so‘zga chechan, zehnli, fahm-farosatli, himmatli, ko‘zi to‘q, ochiq qo‘l, sahiy tadbirli, sadoqatli o‘z so‘zi ustidan chiqa oladigan, andishali bo‘lishi, turli tillarni va yozuvlarni chuqur bilishi uning el-xalq bilan ish yuritishda, ya’ni muomalada munosabatida ezgu oqibatlarga olib kelishini ta’kidlaydi. Aksincha, ishratparastlikka berilish, kek, gina, adovat saqlash, nizo, xusumat kabi illatlar qashshoqlikka olib borishini ifodalab, undan qutilishni maslahat beradi.

YUsuf Xos Hojib insoniy munosabatlarda oilaviy-maishiy turmush ikir-chikirlariga ham e’tibor qaratadi. Inson turli marosimlar, yig‘inlar, uchrashuvlar, ziyofatlarda o‘zini tuta bilishi kerak deydi.

⁴ O‘zbek pedagogika tarixi. T.: «O‘qituvchi», 1997, 60-70-betlar

⁵ YUsuf Xos Hojibning. Qutadg‘u bilig. T.: «Fan», 1971, 88-bet.

Umuman, YUsuf Xos Hojibning «Qutadg‘u bilig» («Saodatga etaklovchi bilim») asari uning ma’naviy qiyofasi va tarjimai holidir. U insonni ma’naviy, axloqiy jihatdan kamolot sari etaklovchi, ta’lim-tarbiya sir-asroridan, yo‘l-yo‘riqlaridan, uslubiyat va usullaridan saboq bera oladigan darslikdir. Olim bu asariga o‘zining ijtimoiy-didaktik, falsafiy-pedagogik, ma’naviy-ma’rifiy, axloq-odobga doir fikr va mulohazalarini, nekbin qarashlarini badiiy-pedagogik til vositasida singdirgan. SHuning uchun ham bu asar asrlar davomida juda ko‘p islomiy mamlakatlarda ta’lim-tarbiya sohasi bo‘yicha darslik sifatida qo‘llanilgan.

7. Ahmad YUgnakiy (XII asr ikkinchi yarmi–XIII asr boshlari):-

Taxminan samarqand viloyati tumanlaridan birida tug‘ilgan. Dunyoga mashhur dastoni, asari «Hibatul-haqoyiq» («Haqiqatlar armug‘oni») Qoraxoniylar hukmronligi davrida turkiy tilda yozilgan. Doston 254 bayt va 14 bobdan iborat (1480 yilda ko‘chirilgan nusxasida 235 bayt va 11 bobdan iborat deyilgan). Dastlabki 4 bobi muqaddima, 5-bobdan asosiy qism boshlangan. Asar o‘sha davr ko‘zga ko‘ringan ulug‘ amir Dod sipohsolarga bag‘ishlangan. Doston – asar boblari quydagi mavzularga bag‘ishlangan:

1-bobi Xudoga (1-10 baytlar)

2-bobi payg‘ambar va 4 xalifaga (11-19 baytlar)

3-bobi Dod sipohlarga (20-30 baytlar) – uni fuqaroparvar, sahovatli va adolatli bir ulug‘ kishi hisoblab, uni dengizga o‘zini esa bu dengizga tomchilar hadya qiluvchi bulutga o‘xshatadi.

4-bobi asarni yozilish sabablariga (34-3 baytlar)

5-bobi (asosiy qism): bilim maqtovi va johillikning zarariga (40-62 baytlar)

6-bobi dunyoning foniyligiga (87-110 baytlar)

7-bobi sahiylik va baxillikka

8-bobi sahiylik va baxillikka

9-10 boblari turli xil masalalarga (176-226 baytlar)⁶

11-14-boblar kitobning xotimasidir (227-235 baytlari).

«Hibatul haqoyiq» asarida markaziy o‘rinda inson, uni har tomonlama etuk qilib tarbiyalash masalasi turadi («Qutadg‘u bilig»dagi kabi).

Etuklikning birinchi belgisi bilim, ilm manfaati, ilmsizlikning, jaholatning zarari haqida fikr yuritadi. Bilim bilan olam ko‘tariladi, ilmsizlik esa kishini tubanlashtiradi.

Demak, Ahmad YUgnakiy avvalo:

1) bilim, ilm manfaatlarini yuksakka ko‘tarib ilmsizlikni

⁶Ahmad YUgnakiy Hibatul-haqoyiq. T.: g‘.g‘ulom nashriyoti, 1971, 40-43-betlar
qoralaydi;

2) insonning barkamol etishning ikkinchi belgisi bu uning xushxulqligidir;

3) ahloqlilikning muhim belgisi til odobi deydi.

4) sir saqlash haqida;

5) sahovat va baxillik;

6) kamtarlik, muloyimlik insonning husnidir;

7) yaxshi xulq-odobni shakllantirish va yomon ilatlardan saqlanish;

8) sabr-toqat, qanoat, tinch totuvlikka undaydi.

9) kishi gunoh qilsa kechirish, g‘azab o‘tini iloji boricha o‘chirish zarur;

10) amaldorlar martabaga erishgach kamtar, samimiy bo‘lishni, mavqeini suiste’mol qilmaslikka chaqiradi. Ulug‘likka etishsang, yanglishma, agar atlas kiysang, bo‘z kiyganingni unutma...

11) ulug‘ligingga yarasha yaxshiroq bo‘l;

12) adib do‘st-dushmanning farqiga borish, yaxshi kishilarni do‘st tutishni maslahat beradi. Ming do‘sting bo‘lsa ko‘p ko‘rma, birgina dushmaning bo‘lsa, uni oz dema. do‘st tanlashda xato qilmaslikka chaqiradi.

Umuman Ahmad YUgnakiyning axloqiy-falsafiy ta’limotida insonparvarlik, odam-odam bilan do‘stona hayot kechirishi, do‘stlarga sadoqat, vafodorlik kabi g‘oyalar ham katta o‘rin tutadi. Do‘stlarni ehtiyot qilish, avaylab-asrash, dushman orttirmaslik zarurligi haqida uqtiradi.

Asarda insonning kamoloti uchun muhim bo‘lgan aqiliy va ahloqiy qoidalar, talablar bayon etilgan. Insonni kamolga etkazishning eng muhim va asosiy mezonlaridan biri: insonning bilimga ega bo‘lishi, unga aqiliy tarbiya berish deb biladi. So‘ng axloqiy-ma’naviy kamolotga etkazuvchi so‘z odobi, insondagi halollik, rostgo‘ylik, saxiylik, kamtarlik, samimiylik, chinakam do‘st bo‘lishni eng muhim insoniy xislat deb biladi.

8-MAVZU

JADIDCHILARNING MA'RIFATPARVARLIK HARAKATI VA UNING XALQ MA'NAVIYATI RIVOJIDA TUTGAN O’RNI.
Reja:

1. Jadidchilik harakatining mazmuni va uning umumxalq ma'naviyatini ko’tarishdagi roli.

2. Jadidchilarning amaliy harakatlari va tarixiy taqdirlari haqida.

3. Fitrat ijodida ma’naviyat masalasi.

Jadidchilik aslida ma'rifatparvarlik harakatining ko’rinishidir. Shuning uchun biz bu o’rinda masala bayonini ma'rifat va ma'rifatparvarlik tushunchalari va uning ahamiyatini izohlashdan boshlashni lozim topdik.

Ma'rifatning luqaviy ma'nosi bilish, tanish, bilim demakdir. Boshqacha aytganda ma'rifat bilmoq, kishilarning ong-bilimini, madaniyatini oshirishga qaratilgan ta'lim-tarbiya jarayonidir. Ma'rifat so’zining ko’pchilikdagi ma'nosi maorifdir. Ma'rifat atama sifatida – tabiat, jamiyat va inson mohiyati haqidagi turli-tuman bilimlar, ma'lumotlar majmuasini bildiradi. Ma'rifatli degani – bilimli, muayyan sohada ma'lumoti bor, demakdir. Fanlar chuqur va keng rivojlanib borayotgan hozirgi davrda bilim va ilmga intilgan har bir kishi, talaba, fan namoyondasi ilmning, ya'ni ma'rifatning ma'lum sohasinigina egallashga erisha oladi. Masalan, kimyoning ma'lum sohasini, xuddi shuningdek matematika, fizika, biologiya, meditsina va boshqalarning ham ma'lum yo’nalishlarini egallaydilar.

Ma'rifatni hayotga singdirish maorif tizimi orqali amalga oshiriladi. Demak ma'rifat - bilim va madaniyatning qo’shma mazmuni bo’lib, maorif esa ana shu mazmunni yoyish quroli, vositasidir.

Ma'rifat asosan umumiy va o’rta maxsus bilim beruvchi maktab va o’quv yurtlarida tarqatiladi. Ma'rifat tushunchasi maorif tushunchasidan keng bo’lib, bilim va madaniyatni yoyish va yuksaltirishning hamma turlari, shakllari va sohalarini o’z ichiga oladi.

Jamiyatda ma'rifat, ya'ni bilim ma'rifatparvarlar orqali yoyiladi. Ma'rifatparvar – ma'rifat uchun kurashuvchi; ilm, bilim chiroqini yoquvchi; ma'rifat xomiysi va tarafdori demakdir.

Insoniyatning bir jamiyatdan ikkinchi jamiyatga bir tarixiy davrdan ikkinchi bir tarixiy davrga o’tishi ma'rifatparvarlikdan boshlanadi. Zamonaning eng etuk, ongli, oq-qorani tanigan, fidoyi, elim, yurtim deb yashovchi, uzoqni ko’zlovchi ma'naviyatli kishilari ma'rifatparvarlik bilan shuqullanadilar. Ma'rifatparvarlar odatda davr uchun, jamiyatninng, mamlakatning, xalqning buguni va kelajagi uchun muhim qoyalarni ilgari suradilar, shu qoyalarni amalga oshirish uchun kurash olib boradilar.

Ma'rifat ma'naviy qaramlik, qo’rquv va hadikni bartaraf etadi, insonga beqiyos ilohiy qudrat, mislsiz salohiyat baxsh etadi. Shuning uchun ozodlik uchun kurashchilar mamlakat, millat ozodligini xalqning ma'rifiy uyqoqligida deb biladilar va ma'rifat uchun kurashadilar. Bizning xalqimiz azal-azaldan ma'rifatga intilib yashagan. Bu o’lkadan dunyo ilmi rivojiga ulkan hissa qo’shgan allomalar etishib chiqqan. Ular ham dunyoviy, ham diniy ilmlar sohasida dunyo ilmi ahlini hayratga solganlar. Bunga 1998 yilda Ahmad al Farqoniy tavalludining 1200 yilligi va hadis ilmi sultoni Imom al Buxoriy tavalludining 1225 yilligi keng nishonlanganligini misol qilib ko’rsatishimiz mumkin.

O’tmishda ijod etgan allomalarimiz al Farobiy, al Xorazmiy, Beruniy, Ibn Sino, Mirzo Uluqbek va boshqalar nafaqat ilm cho’qqilarini egallab qolmay, uni - ya'ni ma'rifatni keng tarqib etganlar, shogirdlarni tarbiyalaganlar.

Turkiston ma'rifatchilik maktabi boy o’tmish va ulkan merosga ega. Mahmudxo’ja Behbudiy, Munavvar qori Abdurashidxon o’qli, Abdulqodir Shakuriy, Ashurali Zohiriy, Saidrasul Saidaziziy, Ishoqxon Ibrat va Ahmad Donishlar XIX asr oxirlarida faoliyat boshlab, mamlakatni, xalqni milliy zulm va qoloqlikdan xalos etishning yagona yo’li ma'rifatda deb bildilar. Bu fidoyi zotlar mustabid tuzum va jaholatga, ma'naviy qullik va zulm-zo’ravonlikka qarshi bor kuchlari bilan kurash olib bordilar. Bu ma'rifatparvar bobolarimiz dunyo kezib, dunyo xalqlarining ilmu urfoni, madaniyati bilan tanishib, mustamlaka o’lkani, uning kishanlarini ilm chiroqi bilangina ozodlik sari boshlamoq, parchalamoq mumkin ekanini chuqur his etdilar. Shu sababli ham eng avvalo yurtimizda maktab-maorif ishlarini rivojlantirishda ham amaliy, ham nazariy jihatdan azmu shijoat namunasini ko’rsatdilar.

Ko’rinadiki, jadidchilik, ma'rifatchilik ham millatni ma'rifatli qilish, ma'naviyatini yuksaltirish maqsadlarida yuzaga kelgan buyuk tarixiy harakatdir.

Jadidchilik - yangilanish, yangi usul ma'nosini anglatadi. U yangi zamonaviy maktab, matbaa, milliy taraqqiyot usullari, yo’llari tarafdorlarining umumiy nomi.

Jadidchilikning asosiy qoya va maqsadlari: Turkistonni o’rta asrchilik, feodal qoloqlik, xurofotlardan ozod qilish, «Usuli qadim»ni inkor etgan holda o’lkani, xalqni, millatni zamonaviy taraqqiyot yo’liga olib chiqish, milliy davlat bunyod etish, konstitutsion, parlament va prezident idora usulidagi ozod va farovon jamiyat qurish, turkiy tillarga davlat tili maqomini berish, milliy qo’shin tuzish va boshqalardan iborat.

Turkistonda jadidchilik milliy-ozodlik kurashi jarayonida yuzaga kelgan, o’zbek xalqi tarixida yangi sahifani ocha boshlagan ijtimoiy harakat bo’lganligi bilan ajralib turadi. Ularning dunyoqarashida vatanparvarlik, millatparvarlik, ma'rifatparvarlik, taraqqiyparvarlik kabi qoyalar etakchilik qilgan. O’lkani mustamlaka zulmidan ozod qilishni jadidlar hamma narsadan ustun qo’ydilar. Jadid ziyolilari erk, istiqlolga erishish uchun milliy ongni o’stirish zarurligini payqadilar. Shu orqali milliy uyqonish yasamoqchi bo’ldilar. Buni esa ta'lim va tarbiyada - ma'rifatda deb bildilar. Mana shuning uchun ham jadidlar yangicha ta'lim va tarbiya tizimini qaror toptirish yo’lida hormay-tolmay ishladilar.

XIX asr oxiri va XX asr boshlarida bu harakatning tarixiy ahamiyati nihoyatda katta bo’lgan. Bu davrlarda jamiyatning ma'naviy inqirozi chuqurlashgan bo’lib, milliy madaniyatni ko’tarmay, umuminsoniy qadriyatlardan bahramand bo’lmay ma'rifat, tarbiyaviy ishlarni keng yo’lga qo’ygan ijtimoiy-siyosiy, iqtisodiy taraqqiyotga imkoniyat yaratib bo’lmas edi. Jadidlar, ya'ni ma'rifatchilar millatning ma'naviy kamoloti yo’lida o’zining butun kuchi va iste'dodini safarbar etishga tayyor bo’lgan fidoyilar edi.

Jadidlar millatni qoloqlik, xurofot botqoqidan olib chiqish uchun harakat qilar ekanlar, bunda shariatga qat'iy rioya qilish orqali maktab va madrasalarda ta'lim berish tizimini dunyoviy ilmlarni berish asosida isloh qilish qoyasini ilgari surganlar va bu borada o’zlari amaliy harakat namunasini ko’rsatganlar.

Xullas, jadidchilik XIX asr oxiri va XX asr boshlarida milliy uyqonish va milliy ong yuksalishida katta rol o’ynagan.

Jadidchilik qoyalarini uning yorqin vakillaridan Behbudiy, Fitrat, Cho’lpon, Abdulla qodiriy, Abdulla Avloniy, Munavvarqori, Fayzullo Xo’jaev, So’fizoda, Tavallo, Ishoqjon Ibrat kabilar qoyat oqir sharoitlarda tarqib etishga harakat qilganlar. Ular millatning kamolotini yuksaltirish, uning qadr-qimmatini erga urishga yo’l qo’ymaslik borasida katta ishlar qilganlar. Ma'rifatchi jadidchilar oqir moddiy qiyinchiliklar, qoyaviy-siyosiy tazyiqlarga qaramay, millatning ma'naviy yuksalishi uchun imkoniyatlar yaratishga harakat qildilar. Tarixning murakkab, mas'uliyatli burilish davrlarida millatning milliy ongini yuksaltirish, milliy iftixor to’yqusini kuchaytirish birinchi darajali vazifalardan ekanligini anglab etganliklari uchun ham bu boradagi barcha ishlarni o’z zimmalariga oldilar. Behbudiy, Fitrat, Munavvarqori va boshqa millat uchun jonkuyar jadidlar maktablar ochar, ularda o’zlari dars berar, o’quv qo’llanmalari yozar, nashr etar va bu yo’lda jonbozlik ko’rsatar edilar. Bu yo’lda hatto o’z mablaqlarini ayamaganlar. Bunday saxovatpeshalik, savobtalablik kabi ezgu ishlar bizning hozirgi mustaqil rivojlanishimiz uchun ham nihoyatda zarur. Biz erkin fuqarolik jamiyatini qurishni, barpo etishni orzu qilmoqdamiz va shunga intilmoqdamiz. Bu uluqvor vazifalarni hal etish, Prezidentimiz Islom Karimov «Turkiston» gazetasi muxbirining savollariga javoblari, ya'ni «O’z kelajagimizni o’z qo’limiz bilan qurmoqdamiz»da: «Bugun jamiyatimiz oldida turgan bu uluqvor va murakkab vazifalarni hal qilish, eng avvvalo, ta'lim tarbiya, ma'rifat masalasiga borib taqaladi. Bu masalaga keng jamoatchilik diqqatini jalb etish kerak. Matbuot orqali, televidenie orqali odamlarda ma'rifatparvarlik qoyalarini tarbiyalash, maktab-maorif tarmoqlariga homiylik, saxovatpeshalik, savobtalablik kabi ezgu xususiyatlarni kuchaytirish zarur», -deb ta'kidlaganlarida yuqorida biz qalamga olgan fidoyi, saxiy, millatparvar insonlar kabi bo’lishga bizni chorlayotgan bo’lsalar, ne ajab!

Jadidlar harakatining Turkistondagi namoyandasi, uning nazariy asoschilaridan biri Mahmudxo’ja Behbudiydir (1879-1919).

Behbudiy Samarqand shahrida ruhoniy oilasida tuqilgan. Yoshligidan ilm-fanga qiziqadi, hisob, xuquq, din, arab va fors tillaridan chuqur saboq oladi.

U haj ziyoratini ado etib, Makka va Madinaga boradi. Misr va Turkiya shaharlarida bo’ladi. Peterburg, Minsk, qozon, Ufa va Orenburg kabi Rossiya shaharlarida bo’lib yangi davr madaniyati bilan yaqindan tanishadi.

Mahmudxo’ja Behbudiy, bolalarga diniy va dunyoviy ilm berish bilan birga, millat farzandlarini zamonaviy ilm olish uchun taraqqiy topgan mamlakatlardagi o’quv yurtlariga yuborish kerak, degan masalani o’rtaga tashladi. U quyidagi uch qoidani olqa surdi: 1) zamon talablaridan kelib chiqib ish ko’rish; 2) millat taqdiri va istiqbolini belgilovchi milliy kadrlarni etishtirish; 3) milliy biqiqlikdan chiqib, dunyo miqyosida fikrlay oladigan, chet ellar bilan siyosiy, iqtisodiy, madaniy-ma'naviy munosabatlarda jahon andozalari darajasida ish yuritadigan millatga aylanish. Asrimiz boshlarida ilgari surilgan bu qarashlar hozirgi davrimiz uchun mosligi bilan ham ahamiyatlidir. Uning bunday ilqor fikrlari mustaqil Respublikamiz Prezidenti Islom Karimovning zamonaviy kadrlar tayyorlash borasida olib borayotgan siyosati bilan hamohangdir. Bunga Behbudiy orzu-umidlarining ruyobga chiqishi, deb qaramoq lozim. Behbudiy ma'rifatning ozodlikka olib borishdagi rolini yaxshi tushundi. U shunday yozadi: «Maorif bo’limida ishlayturqon musulmonlarning boshini silangiz... o’rtadan niqobni ko’taringiz, Turkiston bolalarini ilmsiz qo’ymangizlar. qammaga ozodlik yo’lini ko’rsatingizlar...» Mahmudxo’ja Behbudiy erksevarlik, millatparvarlik, ma'rifatparvarlik qoyalari uchun ta'qib ostiga olindi va o’ldirildi.

Jadidchilik harakatining ko’zga ko’ringan vakillaridan yana biri Munavvarqori Abdurashid o’qli (1878-1931). U Toshkentda tuqilgan. Munavvarqori ham boshqa jadidchilar kabi Vatan ravnaqi va millat taraqqiyotining asosiy omili deb xalqni savodli va ma'rifatli qilishni tushunadi. U ana shu fikrdan kelib chiqib, Toshkentda 1901 yilda yangi uslubdagi maktabni ochadi, unga rahbarlik qilib, musulmon bolalarni o’qitadi. O’z zamonasi uchun maqbul bo’lgan «Adibi avval», «Adibi Soniy», «Er yuzi» kabi darsliklar yozadi. U ko’proq etimlarni, beva-bechoralarning bolalarini o’qitishga ahamiyat beradi.

Munavvarqori ta'lim-tarbiya ishlarini isloh qilmay, xalqning ongini oshirmay, madaniy saviyasini ko’tarmay jamiyatda katta o’zgarishlar qilish aslo mumkin emasligini tushunib etadi.

Munavvarqorining millat taraqqiyoti uchun olib borgan qoyalari tufayli sobiq zo’ravon Sho’rolar hukumati uni ta'qib ostiga oldi. 1931 yil 25 aprelda esa otib tashlandi.

Milliy uyqonishga chorlovchi qoyalarni ilgari surgan jadid harakatining yana bir yirik vakili Abdulla Avloniydir. U millatning ma'naviy inqirozda bo’lishini tanqid qildi, barchani savodli bo’lish, zamonaviy fan, madaniy yutuqlarni egallashga chaqirdi. Abdulla Avloniyning «Ilm insonlarning madori, hayoti, rahbari, najotidir» degan qoyasi ma'rifatparvarlik, jadidchilik harakatining dasturini tashkil etadi. U ma'rifatparvar safdoshlari singari mazlum Turkiston ahlini ilm-ma'rifat ziyosidan bahramand qilishda unitilmas xizmatlar ko’rsatdi. «Turkiy Guliston yoxud axloq» kitobida ma'rifat, ilm-fanning jamiyat taraqqyotida tutgan o’rni haqida qimmatli fikrlarni bayon qilgan. Allomaning qarashlarini o’rganish – bugun o’zligimizga qaytish jarayoni kechayotgan bir paytda alohida ahamiyat kasb etadi. Biz shu o’rinda allomaning asaridan quyidagilarni qayd etishni lozim topdik. «Ilm inson uchun qoyat oliy va muqaddas bir fazilatdir. Zeroki ilm bizga o’z ahvolimizni, harakatlarimizni oyna kabi ko’rsatur. Zehnimizni, fikrimizni qilich kabi o’tkir qilur, savobni gunohdan, halolni haromdan, tozani murdordan ayurub berur. To’qri yo’lga rahnamolik qilib, dunyo va oxiratda mas'ul bo’lishimizga sabab bo’lur. Bizlarni ilm jaholat qoronquligidan qutqarur. Madaniyat, insoniyat, ma'rifat dunyosiga chiqarur. Alloh taologa muhabbat va e'tiqodimizni orttirur...

Alhosil, butun hayotimiz, salomatimiz, himmatimiz, qayratimiz, dunyo va oxiratimiz ilmga boqliqdur».

Jadidchilarning qismati chor hukumati, Vaqtli hokimiyat va ayniqsa, sobiq Sho’rolar tuzumi davrida nihoyatda fojiali bo’ldi. Ularning ko’pchiligiga yuqorida bayon qilingan talablari uchun millatchi, «panturkist» degan tamqa bosilib, qataqon qilindi, jadidlar qoyalari va harakatiga qora chiziq tortildi. Jadidchilikning tor-mor qilinishi turkiy millatlarning jahon miqyosida tanilishini yana bir asrga orqaga surdi. Jadidchilik bir asr davomida avval kommunistik qoyaning tazyiqida, keyinchalik esa iskanjasida bo’lib, to’la ravishda namoyon bo’la olmadi. Uning zaminlari shakllanishi tarzini o’rganishga intilganlar ham tazyiq ostiga olindi. Uni o’rganishga intilganlar ham ta'qib qilindi. Mustaqillik sharofati bilan Turkiston xalqlarining erki, mustaqilligi, milliy davlatchilik qoyalari, ma'rifati uchun kurashgan vatanparvarlarning muborak nomlari tiklandi, asarlari chop etildi. Jadidlarning qoyalari o’lmas qoyalar bo’lgani uchun ham mustaqillik bilan birga hayotimizga qayta kirib keldi.

Mavzu ma'rifatga, ya'ni ilm-bilimga ham tegishli bo’lgani uchun ma'ruza matni nihoyasida bir qator hadis va hikmatlarni keltirib o’tishni lozim topdik, zero u foydadan holi bo’lmas, degan umiddamiz.

xxx

-Beshikdan to qabrgacha ilm izlang!

xxx

-Ilm – fansiz davlat qurib bo’lmaydi.

xxx

-Dil va aqlning tarbiyasi ilm bilan rivojlanib, kamol topadi.

xxx

-Ilm tufayli odamlar nodonlik, jaholat botqoqidan chiqib, o’z imkonlarini kamolga etkazadilar.

xxx

-Garchi Xitoyda bo’lsa ham ilm talab qilinglar.

xxx

-Ilmning tikanli va zahmatli yo’llariga bardosh berib o’ta olgan odamgina iymoni komil inson bo’la oladi, Olllohning rizoligiga erishib, uluqlik tulporiga minadi.

xxx

-Ilm o’rganish har bir mo’min farzidir.

xxx

-Bir soatgina ilm o’rganish bir kechalik ibodatdan yaxshi, bir kunlik dars esa uch oy tutilgan nafl ro’zasidan afzal.

xxx

-Ilm aqlning chiroqi va jilovidir.

xxx

-Sadaqaning afzali mo’min kishi avval ilm o’rganib, keyin boshqalarga ham o’rgatishidir.

xxx

-Ko’rinadiki, odamzod naslining uluqligi bilimdan. U aql-idrok tufayli ne-ne tugunlarni echishga qodir.

xxx

-Bilingki, bilim, o’ylab ko’rilsa, misoli bir jilov. U barcha yomon, yaramas ishlardan insonni tiyib turadi. Bilim egasi o’z tilaklariga etadi, orzu - maqsadiga erishadi.

Ilm egalarining foydasi har doim ko’pchilikka tegib turadi. Ular elda aziz bo’lib, hurmatga sazovor bo’ladilar. Shu tufayli ota-bobolarimiz doimo bilimga intilib yashaganlar. Ular ma'rifat chiroqlarini mash'ala singari yoqqanlar. Yuksak ma'naviyat va ilm-ma'rifat tufayli Turonzamin er yuzida shuhrat qozongan.

Tayanch so’z va tushunchalar:

Jadid; jadidchilik; ma'rifat; ma'rifatparvarlik; yangi maktab; najot – ilmda; Mahmudxo’ja Behbudiy; Munavvarqori; Abdulla Avloniy; Cho’lpon; Fitrat; Abdulla qodiriy; «Oyna»; «Kecha va kunduz»; «O’tgan kunlar»; «Tarbiya biz uchun yo hayot – yo mamot».

Takrorlash uchun savollar:

1. «Jadid» so’zining ma'nosi nimaq

2. Jadidchilik harakatining paydo bo’lish sabablarini tushuntiring.

3. Jadidchilik harakatining namoyandalaridan kimlarni va ularning qanday asarlarini bilasizq

4. Mahmudxo’ja Behbudiy kim bo’lganq

5. Munavvarqori faoliyatini izohlab bering.

6. Abdulla Avloniy haqida nima bilasizq

7. Ma'rifatparvarlik qoyalarini ilgari surgan qanday shoir va yozuvchilarni hamda ularning qaysi asarlarini bilasizq

8. Jadidchilik harakati namoyandalarining tarixiy taqdirlari haqida nimalarni bilasizq

9. Mustaqillik va jadidchilik harakatiga munosabatdagi o’zgarishlarni tushuntirib bering.