Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ю р а д и г а н о д а т и н г и з б о р э д и - а , — д е д и С а н ж а р  
музлаткичдан бир шиша ароқни олиб стол устига қўяр экан.
— А... нима... Ҳа-ҳа, ҳозир, — деб М ўмин ака ўрнидан 
туриб чўнтагини пайпаслай кетди, у хаёл суриб қолгани 
учун эсанкираб ётганди. У с ал ўзига келиб, — ҳозир хонамда 
эди, ҳозир олиб чиқаман, — деб чиқиб кетди.
Толиб ўрнидан туриб, Санжарга яқинлашиб:
160

---

— Кел, дўстим, бир бағримга босай, — деди ва уни 
маҳкам кучок^паб олди.
Т олиб ш артном ани кўтариб келган куниёқ Воҳид 
аканинг ковушини тўғрилаб қхшиши мумкин эди. Лекин у 
одам дўсти Санжарни қора тортиб, уни сура га ни учун бу 
ишни қилмаганди. Т ол и бн и н г бу иш ини Санжар ҳам 
билганди. Икки дуст бир-бирларини бағрларига босиб анча 
туриб қолишди. Мўмин ака лимон кўтариб кирмаганида, 
яна шундай узоқ туришлари мумкин эди. М ўмин ака, 
тарелкага лим онни к еси б, ароқни икки пиёлага бўлиб 
қуйди.
Санжар пиёладаги ароқнинг бирини Толибга узатиб,
— Заҳарнинг заҳрини заҳар кесади, дер эдинг. Уйда 
Воҳид ака айтмоқчи айрон ҳам ичдим, сув ҳам ичдим, 
лекин ҳеч нарса бунинг ўрнини босиб, заҳрини кесолмади. 
Шуни ичайлик-да, кейин мана бу онамдан қолган меросни 
нима қилиш кераклигини ўйлаб кўрайлик, дўстим.
* * *
Воҳид ака уйига келиб, чуқур хаёл га чўмилди.
Воҳид мактабни аранг битириб, касб-ҳунар ўрганиш 
учун шогирдликка тушди, ўзининг отаси коспб бўлса ҳам 
унга косибликни бошқа киши ўргатди. У оилада учпнчи 
фарзанд. Ундан катта акаси ва опаси, бир ўғил укаси ва 
синглиси бор эди. Мустақил косиблик қилишни бошламай 
туриб, армияга чақиришди. Келиб яна бошидан бошлаб,