Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Икки дўст сафларига яна бир киши қўшилганидан 
мамнун ҳолда ўтиришарди. Санжар унга ручкасини берпб 
қоғоз узатди.
— Ака, ишга кириш учун ариза ёзинг. Марҳамат, — 
деди.
Воҳид ака қўлининг титрашини аранг боспб ариза ёзиб 
берди. У ҳаяжонини босолмаётганди. Кечаги Воҳид акадан 
ҳеч вақо қолмаганди. Бугунги Воҳид ака бутунлай бошқа
167

---

одам эди. У цех учун нима кераклигини ва ўзида ҳам етарли 
пул борлигини айтди. Фақат...
— Фақат ишни бош қачароқбош лаймиз, — деб суҳбатга 
қўшилди Толиб.
— Ака, ҳозир уйингизда беш -ўн кишини ишлатишга 
ж о й и н г и з бор эк а. Ш унинг учун ш огирдларни оли б 
бош л ай си з, б и з си з учун би р ор ж ой топиш га ҳаракат 
қиламиз. У ерни замонавий ускуналар билан жиҳозлаймиз, 
унгача шогирдларингиз анча қўлидан иш келадиган бўлиб 
қолишади. Бунга нима дейсиз? — деди.
— 
Ж уда яхш и, ай тган и м дек йигирм ата иш чини 
шогирдликка олиб ўргатишга жойим ҳам, имкониятим ҳам 
бор, — деди хурсанд бўлиб. Икки дўст Воҳид ака билан 
нима қилиш ҳақида батафсил гаплашиб олиб, самимий 
хайрлашишди.
— Санжар, шу суҳбатдан кейин калламга бир фикр 
келди. Сен ҳам, мен ҳам би р ор олийгоҳда ўқим адик, 
б и зн есн и ўзи м и зча туш унам из. В атаним из дунёга юз 
тутаяпти, зам онавий би зн есн и кенг доирада тушуниш 
учун , албатта, ю к сак р оқ б и л и м га эга бўлиш керак, 
менимча. Корхонамизда ишлаётган ёшларни танлаб олиб, 
иқтидорли, билимга чанқоқларини турли соҳалар бўйича 
олийго\ал ўқитсак. Қолаверса, биз учун ҳам олти ойлик, 
бир йиллик курслар очиляпти. Нима д е
11