Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

умуман бошқа мамлакатларни кўрсатади, холос.
Воҳид ака ўрнидан туриб, телевизор антеннасини оддий 
антеннага улади. Ертўлага тушиб унинг қоронғу жойидан 
косибчилик ускуналарини аранг топиб чиқиб, ҳовлининг 
ўртасига қўйиб. бироз уларга тикилиб қолди." Улар ичида 
отасг берган болғача ҳам бор эди.
Уушлик қилиш ҳам кўнглига сиғмай, ўтирган жойида 
ўтмишига шўнғиб, кеч кирпб қолганини ҳам сезмади. Унинг 
хаёлини хотинининг шанғиллаб ким биландир телефонда 
гаплашиб, эшикни оёғи билан тепиб кирган овози бузиб 
юборди. У эрига аҳамият ҳам қилмай, \овл и ўртасидаги 
сўрига ўтириб, телеф ондаги одам билан гапини давом 
этгирарди.
Бироз гаплашиб, телефонии ўчириб:
— Ҳеч бир гапининг тузи йўқ, — деди телефондаги 
одамнинг гапини назарда тутиб.
— Ҳа, бой, бу нима ўтириш, бориб учрадингизми, нима
162

---

бўлди? — деди курсичада ўтирган эрига назари тушиб.
Воҳид ака хотинига бош дан-оёқ қараб чиқди. У кечаю 
к ун дуз қўлидан туш м а й д и га н , ёзувлари ўчиб кетган 
телефонини қўлида айлантириб, эрига кўзларини лўқ қилиб 
қараб ўтирарди. Ундан эрталаб уйида, кейин йўл-йўлакай 
сепиб юрадиган атирининг ҳиди таралиб турарди. Оғзидан 
уйга келишдан олдин еган чала пишган қийма кабоб ва 
п и ёзн и н г ҳиди билан қўш илиб анқиб турганидан, оч 
ўтирган Воҳид аканинг димоғига гуппиллаб урилди.
— Ҳ ей , ним а ўтириш , ним а шу иш ни ҳам эплай  
олмадингизми, дейман, кейин ана бу ускуналарингизни 
нимага олиб чиқдингиз, бу нимаси, эрта кунда келибсиз, 
бирорта овқат қилиб қўйсангиз бўларди-ку?
Воҳид аканинг хотини гапга тушиб кетса, уни тўхтатиш