Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

— Бўлди, сен бола қам оқхона бош лиғи эк ан и м н и  
унитиб қўйибсан чоғи, — дсб Ойгулга қаради.
— О й г у л х о н , қ и з и м , б у я р а м а с а й т г а н г а п и н и  
қилдирмай қўймайди, кечагина шу ерга стол-стул ясайлик, 
озги н а рейка олиб келиб б ер и н г, м еҳм он и н ги з келса 
бафуржа салқинда гаплашиб ўтирасиз, деганди. Аксига олиб 
бугун сиз келиб турибсиз. Мен бошлиқманми ёки хўжалик 
м удирим анм и, тушунмай қолдим. М айли, ҳозир рейка 
топиб келамиз — деб кулимсираб юриб кетди.
— Ака, рейкага қўшиб мих ҳам олиш эсдан чиқмасин, 
— д еб Т ол и б ҳам ҳазиллаш ди, — яхши од а м , бун дай  
инсонлар кўпаяверсин, — деб қўшиб қўйди.
— Х ўш , О й гул , д у н ё д а н и м а гаплар? Ч а р ч а б си з 
ш екилли, к ўзи н ги з ҳам киртайиб қ олибди. Я хш илаб 
овқатланяпсизми? Бу кетишда турмушга чиқсангиз яхши 
она бўлолмайсиз!? — деб ўрнидан туриб, шлангни бошқа 
жўякка олиб қўйди. Ойгул ўйланиб қолди: «Тавба, бу қандай 
инсон, шу оддий саволни одамнинг кўнглига ботмайдиган 
қилиб айтиш, буни тўғридан-тўғри турмушга чиққанмисиз 
ёки йўқми деб қўя қолмасдан, шундай сўзни топиб айтиш, 
ҳамманингҳам қўлидан келавермайди. Ҳа, бу киши барибир 
бошқача».
— Толиб ака, кеча Санжар ака билан учрашгандим.
— Санжар дей си зм и , Ойгул.
Ойгулни га пи ичида қолиб кетди.
— Санжар! Сизга айтсам, менинг очил дастурхоним, 
ундайлар жуда камёб. У мана шу замонамизга мослаша олган 
о д а м . У и ш б и л а р м о н , п ул н и т о п и ш н и ҳам , қаерга 
сарфлашни ҳам билади. М еҳрибон дўст. Менга ҳам ака, ҳам 
ука. Ҳ о зи р қўл о с т и д а 50 га яқ и н одам и ш л а й д и . 
Тушунаяпсизми? Ойгул бу дегани 50 та оила рўзғори шу