Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

ҳафтада бир жума намозига одамларнинг кўзига бориб 
утириб олиб. Худо дейиш нинг ўрнига хаёлимда хоти ним 
тинчмикан. Турки яга кетганди, самолёти портламабдими, 
йўлдан эсон -ом он келармикан, ўғлимни, қизимни бозорда 
милиция ушлаб олмадимикан, деб минг хил хаёлда одамлар 
ўтирса, ўти ри б. турса туриб ўзимча н ам оз ў қ и гандай 
к ў р с а т а м а н . Я на ҳам Х у д о р а ҳ м д и л , б и з н и н г бу 
гуноҳларимизга кўзини юмиб қараб турибди. Ўйлаб қарасам, 
намоз ўқишни ҳам эплай олмас эканман. Лекин бугун бир 
нарсани аниқ эплайман. Мана бу ускуналаримни кўтариб. 
сен ҳукмронлик қилаётган, усти олтин билан ўралган ичи 
гуноҳга тўлиб кетган салтанатдан чиқиб кетишни эплай 
оламан. Агар шуни ҳозир эплай олмасам. Худо олдида, 
қилган гуноҳларим олдида жавоб бери ш н и ҳам эплай 
олмайман. Бу ишларда сенинг заррача айбинг йўқ, бунга 
фақат ўзим. ҳа нафс им айбдор. Хотин тутишни, рўзғор 
тебратишни эплай олмадим.
Саломат эрининг сўзлари шунчаки сўзлар эмас, балки 
ҳақиқий эркакнинг сўзи эканлигини тушуниб ўтирганди. 
Унга ҳам бу ҳаёт ёқмасди, лекин нима қилишини билмай, 
ноиложликдан яшаб юрганди. У эрига нима дейиш ини 
билмай гаранг бўлиб ўтирганди. Воҳид ака чўнтагидан 
машинанинг калитини, бўйнидаги олтин занжирни ечиб, 
унинг олдига қўйди. У орқасига ўгирилиб, энди кўча томон 
қадам та шла ганди ҳамки:
— Тўхтанг, дадаси, — деб хотинининг чақирганини 
эшитди.
Эрини бой, ўғлини бойвачча, қизларини бойқиз, ўзини 
бой хотин деб аташларига кўникиб кетган Саломатнинг бу 
чақириғи Воҳид акага ғалати туюлиб кетди. У орқасига 
ўгирилиб қараганда хотини ўрнидан туриб, унга яқинлашди. 
Қўлидаги боядан бери дириллаб чақираётган телефонини