223
α-Aminokislotalar suvda yaxshi eriydigan rangsiz kristall moddalardir.
Ularning ko‗pchiligi shirin ta‘mga ega.
Bu xususan, birinchi marta hayvon
yelimidan ajratib olingan α-aminokislota glikokolni (glitsin, aminosirka kislota,
aminoetan kislota) nomlashda asos bo‗lgan, u grekcha ―glycos‖ – shirin, ―kola‖ –
elim ma‘nosini anglatadi.
Tabiiy aminokislotalar asimmetrik uglerod saqlagani uchun optik aktivlikka
ega, ulardan glitsin xiral markaz saqlamagani uchun optik aktivlikka ega emas. L-
qatori α-aminokislotalar asosan achchiq yoki ta‘msiz, D-qatori aminokislotalar
esa, shirin ta‘mga ega. α – aminokislotalarning
nisbiy konfiguratsiyasi
gidroksikislotalar kabi standart hisoblangan glitserin aldegidiga nisbatan
aniqlanadi.
Oqsil tarkibidagi aminokislotalar α-holatdagi uglerodda turli funksional
guruhlar saqlagani uchun xirallik namoyon qiladi. Izoleytsin, treonin, 4-
gidroksiprolin molekulalari ikkitadan xiral markaz tutadi, ular to‗rtta stereoizomer
holatida bo‗lib, ikki juft enantiomerlar hosil qiladi. To‗rt
izomerdan faqat bittasi
oqsil tarkibiga kiradi. Sitsin molekulasi ham ikkita xiral markaz saqlaydi, lekin
sterioizomerlari soni uchta. To‗rtinchi holati mezoshakl bo‗lib, u optik faollikka
ega emas. Odam organizmidagi oqsil tuzilishida α –
aminokislotalarning bitta
stereoizomeri qatnashadi. Xususan, L- enantiomerlari oqsil fazoviy tuzilishini
shakllanishida muhim ahamiyatga ega bo‗lib, fermentlarning stereospetsefiklik
xususiyati shunda namoyon bo‗ladi. α–aminokislotalardan (ya‘ni xiral
224
molekulalardan) tuzilgan fermentlarning makromalekulalari
yaxlit xirallik
namoyon qilib, faqat ma‘lum konfiguratsiyaga ega bo‗lgan substrat bilan
ta‘sirlashadi. L-qatori α– aminokislotalarning ba‘zilari shirin ta‘mga ega, masalan,
alanin, serin, prolin. Bu xossa ularning diabet kasalliklarida turli ko‗rinishda
ishlatilish imkonini beradi.
Aminokislotalar bifunksional birikmalar bo‗lib, o‗zida saqlagan guruhlar va
radikal tabiatiga ko‗ra xilma xil kimyoviy xossalarga ega. Ular karboksil guruhi
hisobiga kislotali, aminoguruhi hisobiga
asosli hossalarni berib, asoslar va
kislotalar bilan reaksiyaga kirishadi.
Og‗ir metall kationlari
bilan aminokislotalar endogen kompleks tuzlarni
hosil qiladi. Yangi tayyorlangan mis gidroksidi cho‗kmasini
yumshoq sharoitda
eritib, ko‗k rangli mis (II) xelat kompleksini hosil qiladi.
Suvli eritmalarda α – aminokislotalar bipolyar ion shaklida bo‗lish bilan bir
qatorda kation va anion shakllarda ham bo‗ladi. Aminokislotalar tuzilishini
odatdagi formulalar bilan yozilishi qulayligi uchun qo‗llaniladi, aslida qattiq holda
va suvli eritmalarda ichki tuzlar hosil qilib, kation va anion shakllari
muvozanatlashgan holda bo‗ladi.
225
Umuman, pH=1-2 ga teng bo‗lgan kuchli kislotali muhitda ko‗proq
kation
shaklda, pH= 13-14 bo‗lgan kuchli ishqoriy muhitda esa, ko‗proq anion shakllarda
bo‗ladi.
Aminokislotalar
aminoguruhining
holatiga
ko‗ra,
geterofunksional
birikmalar
sifatida
qizdirilganda
to‗yinmagan
kislotalar,
dipeptidlar,
diketopiperazinlar va laktamlar hosil qiladi (bu reaksiyalar geterofunksional
birikmalar mavzusida ko‗rib chiqilgan).
A m i n o g u r u h g a x o s r e a k s i ya l a r. Aminoguruhga
xos
bo‗lgan reaksiyalardan biri – dezaminlanish reaksiyasidir. Bu jarayon ikki usulda,
oksidlanishli va oksidlanmaydigan dezaminlanish reaksiyalari ko‗rinishida boradi.
Aminokislotalarning
nitrit
kislota
bilan
reaksiyasida
ham
oksidlanuv
dezaminlanish sodir bo‗ladi.
Bu reaksiya α – aminokislotalarni miqdoriy tahlil qilishda ishlatiladi.
Dezaminlanish reaksiyasi aminokislotalarning uglerod skeletiga ta‘sir etmaydi,
hamda, boshqa organik kislota va uning hosilalariga (to‗yinmagan karbon kislota,
okso va oksi kislotalarga) aylanadi. In vivo sharoitida α – aminokislotalar
Do'stlaringiz bilan baham: