N iz o m iy n o m id a g I to sh k en t davlat ped a g o g ik a universiteti mamasoli jumaboyev

haqiqiy degan tushunchalar o'rtasida aniq chiziqlar tortilmagan. Ular hamma
narsaga ishonadilar, tabiiy deb qabul qiladilar. Hattoki, o'zlari o'yin uchun
yaratgan narsalami ham tirik mavjudlik kabi yaxshi ko'rib qoladilar
«Suvga oqib ketmasaydi 
Eh hayriyat, yomg'ir bu gal
Yo'lda qolgan rasmlar» deb, 
Suratlami o'chiribdi.
Dilshod tunda uxlay olmay 
Mashinalar, kaptariami
Tashvishlanib chiqdi hadeb, 
Cho'chitmabdi, uchirmabdi.
(«Asfaltdagi rasmlar»)
Taraqqiyot sari intilish — zamonlar uchun qonuniyat. Lekin taraqqiyot
munis o't-o'lanlar o'sgan jaydari yerlami bosib-yanchib o'tmasligi, bir-
biriga oqibatli mehnatkash chumolilaming uyini buzmasligi kerak. Fan-
texnika nechogii taraqqiy etmasin, inson bolasi, o'zini eng avvalo ona
tabiat bag'rida to'laqonli his etadi. Katta zamonaviy shaharlarda tug'ilib o'sgan
bolalar qishloqqa borib qolsa, mitti qo'ng'izcha bilan kun-tun o'ynab
zerikmasligida hikmat ko'p. Tursunboy Adashboyev she’rlarini o'qirkan,
yaxshi shoir bo'lmoq uchun, albatta, tabiatga yoshlikdan sirdosh, do'st
bo'lish kerakligi takror-takror dilingdan o'tadi. Misralardan bola qalbining
quvonchi, hayratlari, beg'uborliklari ufurib turadi:
Chaqmoq ko'kda yong'oq chaqdi, 
So'ng qovurib yedik yog'da
Qizg'aldoqlar selda oqdi, 
Bahor kelgach.
Quyosh yana kulib boqdi. 
Yalang'oyoq qirda chopdik,

---

Bahor kelgach. 
Savat-savat jag‘-jag‘ topdik,
Qo'ziqorin terdik tog'da, 
Ikki tandir somsa yopdik
Odil bormay qoldi dog‘da, 
Bahor kelgach.
(«Bahor kelgach»)
Tursunboy Adashboyev she’rlarining qahramonlari «Loyni bir oz tindirib