N iz o m iy n o m id a g I to sh k en t davlat ped a g o g ik a universiteti mamasoli jumaboyev

bog'lar bunyod qilinganligi, ayniqsa, qushlarning erkin parvoz qilib, quvnab
sayrab yashashlari uchun beqiyos katta imkoniyatlar muhayyo etilganligi
chiroyli ifodaga ega:
Keling, qushlar, 
Qanot yoyib
Keling, qushlar, 
Zerikmayin

---

Yangi bog'lar
Qildik biz,
Mirzacho ‘Iga
Noyob gullar
Ekdik biz■
Kelinglar!
Bizlar qurgan
Kanallami
Ko ‘ringlar!
Sizlar uchun
Oynangiz.
Xo‘p yoqimli
Kuylami siz
Kuylangiz.
Keling, qushlar!
Keling, qushlar!
Kelinglar!
Shu guliston
Chamanda sayr
Qilinglar!
Hayotda hamma bolalar ham parranda va jonivorlaiga muhabbat bilan
munosabatda bo'lavermaydilar. Ayrim bolalar, ayniqsa, qushlarning qishloq
xo'jaligida turli zararkunanda, qurt-qumursqalami yeb, bobodehqonlarga
katta madad berishlarini bilmaydilar. Adham Rahmat bunday holga beparvo
qaramaydi, «Qushcha o‘g‘risi» she' rini yozadi. Qosim o'jariik qilib na o'tkinchi
cholning: «qushning bolasiga ozor berma, uvol bo'ladi, xudo bu ishing
uchun seni jazolaydi», deyishiga, na ona qushning shoxdan-shoxga uchib
chirillab yalinib-yolvorishiga qaramay polaponlarni olayotganida daraxtdan
qulab, qo'li sinadi. Adham Rahmat o‘jar Qosimga ortiqcha pand-nasihat
qilmaydi. Aksincha, kimki o'jar, o'zboshimcha bo'lsa, o'zidan kattalaming
gaplariga quloq solmaydigan bo'lsa, unday bolalami hayotning o'zi