N a b ijo n qo dirov

XAZON BO ‘LGAN 0 ‘SMIRLIK
Ancha yengil tortib, shorn qorong‘isida uyga kirib 
keldim. N egadir eshiklarim iz ochiq edi. Hayron b o ‘lib 
ichkariga kirdim. K o ‘rpalar ostin-ustun, javondagi 
katta-kichik tugunlar atrofda sochilib yotar, uy obdan 
tintuv qilingan edi. Ham m asini y ig‘ishtirib joy-joyiga 
qo‘ydim. K.o‘rpalam i m ehrobga taxladim . Tavba, bu 
ishni kim qilgan b o ‘lishi mumkin. Q ishlog‘im izda 
o ‘g ‘ri yo‘q. Darov O tashning: «Dadam zayom jinnisi, 
uning tilla zayom lari k o ‘p», degani yodim ga tushdi. Ha, 
bu aniq O tashning ishi edi. Turfa xayollar og ‘ushida 
uxlab qoldim.
Ertalab kasalxonaga, keyin kulolchilik zavodiga bo- 
rishni rejalashtirib, nonushta qilib o ‘tirgandim , uyga 
ikki nafar m ilitsiya xodimi kirib keldi. Q andaydir 
noxushlik yuz berganini sezib, etim uvishdi. X odim lar 
meni so‘roqqa tutib, Otash haqida batafsil m a’lum ot 
berishimni s o ‘radilar. Uydagi bugungi holat va Otash 
haqida bilganlarim ni aytdim. 0 ‘sha kuniyoq qish- 
loqda har xil m ish-m ishlar bolalab ketdi. «Otash odam
o‘ldiribdi», «Otash o ‘g ‘ri ekan», «Q ishloqdagi o ‘g ‘ir- 
liklam ing ham m asi O tashning ishi ekan». M a’lum 
b o ‘lishicha, Otash sheriklari bilan bozorda «ish» qila- 
yotgan paytda, panada poylab yotgan dehqon yigit 
ularga qarshilik k o ‘rsatgan. 0 ‘rtadagi tortishuv katta 
janjalga, oxiri m ushtlashuvga aylanib, jinoyat bilan 
yakun topgan.
Dehqon ham anoyilardan emas, chapani, chayirgina 
ekan. Sunnat ikki kishi bilan basm a-bas olishayotgan
159

---

yigitning orqasidan pisib kelib tayoq bilan urgani ayon 
bo'ldi. Boshidan qattiq jarohat olib, hushini y o ‘qotgan 
dehqon yigitni tezda kasalxonaga yetkazilib hayoti saq- 
lab qolingan, o ‘g ‘rilar esa o ‘sha zahoti q o ‘lga olingan 
edi.
K asalxonaga bordim. Otam ning ahvoli o 's h a -o ‘sha, 
tepaga qarab k o ‘zini lo‘q qilib yotibdi. Davolovchi 
vrachning aytishicha, m uolajalardan so ‘ng asta-sekinlik 
bilan o 'zig a kelarmish. B o‘lib o 'tgan k o ‘ngilsiz voqeani 
onajonim ga aytib, ertalabda kayfiyatini buzgim kelma- 
di. U sta-kulolga shogird tushayotganim ni eshitib, xur- 
sandchilik bilan q o ‘llab-quvvatladi.
Kelishuvga binoan, 0 ‘ktam aka bilan k o ‘rishish 
uchun kulolchilik zavodiga y o ‘l oldim. U meni intiq 
b o iib kutib turgan ekan. Borishim bilan usta akaning 
do ‘koniga boshladi. Yo‘ldoshali usta 0 ‘zbekiston xalq 
rassomi Ibrohimjon Kornilov bilan to g ‘larda o ‘sadigan 
qirqbo‘g ‘in, gulobi atalmish giyohlardan bir paytlar 
y o ‘qolib ketgan ishqomi tiklash ishlari bilan band ekan. 
U stalar bizni kulib qarshi oldilar.
- Bu yigitcha mening ukam, ismi Davronbek. Siz- 
larga shogirdlikka olib keldim. 0 ‘ktam aka ustalarga 
meni tanishtirarkan, q o ‘shimcha qildi:
- Eti sizniki, suyagi bizniki.
Usta Ibrohimjon m enga sirli tabassum bilan boqib 
dedi:
- Eti sizniki deysiz, bu bolaning eti y o ‘q-ku.
H amm amiz baravariga kulib yubordik.
- H unam i asrabon netgum dir oxir,
Olib tufroqqam u ketgum dir oxir, - deganlar hazrat 
Navoiy.
Mayli, b o ‘ladigan bola k o ‘rinadi. Ertadan ishga 
kelaver, o ‘g ‘lim, - dedi Yo‘ldoshali aka m ehribonlik 
bilan yelkam ga qoqib, kutilm aganda sh e’r o ‘qiy bosh­
ladi:
160

---

Hunarlar ко 'p dunyoda,
Bir-biridan ziyoda,
Yigitga koni foyda,
Hunar о ‘rgan, bolajon.
Ilm-fanni qil e ’zoz,
Qancha bi/sang, shuncha oz,
Hunar qilsang yana soz,
Hunar о 'rgan, bolajon.
Zo ‘r naqqosh bo
7, 
о ‘ymakor,
Oshpaz yoki kandakor,
Mehnatdan hech qilma or,
Hunar о ‘rgan, bolajon.
Mayli, qiynalsin joning,
Bekor о ‘tmasin oning,
Butun bo ‘ladi noning,
Hunar о ‘rgan, bolajon.
Mehnat g ‘amni aritar,
Seni elga tanitar,
Bekorchilik qaritar,
Hunar о ‘rgan, bolajon.
Qani, o'glim , bog‘la bel,
Hunarlini suyar el,
Yengni shimar, beri kel,
Hunar о 'rgan, bolajon.