|
KULOLCHILIKKA QIZIQIB
QOLGANIM
Vrach yozib began qog‘ozni olib aptekaga chopdim.
Ro‘yxatdagi dorilam i topish oson b o ‘lmadi. Ketm a-ket
rad javobini olaverdim.
- Qizil ko'prikdagi aptekada bor, - dedi bir sotuvchi
menga yaxshilik qilgisi kelib.
155
Bordim. Qidirgan dorilarim ning ham m asi topildi.
Ammo narxini eshitib boshim qotdi. Bu yerda har
bir doriga bemalol ustama narx (shapka) q o 'y ib soti-
sharkan.
-
Jami sakson to ‘qqiz so ‘m-u ellik besh tiyin, - dedi
soluvchi.
Yonimda o ‘ttiz so‘m pulim bor edi. N ailoj, necha
pul bo ‘lsayam, baribir xarid qilishim kerak. Sotuvchiga
yigirm a so‘m berib, qolganini topib kelgunim cha
dorilam i bir chetga olib qo ‘yishini iltim os qildim.
Tashqariga chiqib, o ‘ylanib qoldim. Kim dan qarz
so ‘rasam ekan. To‘rtta non olib, to ‘g ‘ri to g ‘am nikiga
y o ‘l oldim. Uning eshiklari lang ochiq, qim tinibgina
ichkariga kirdim. Hovlida hech kim k o ‘rinm as, so‘ri
tagida q o ‘llari ustiga boshini q o ‘yib xomush yotgan
olapar m enga beparvo qarab qo ‘ydi-yu o ‘m idan jil-
madi. Qiziq, har safar bu xonadonga kelganim da
dumini likillatib m enga peshvoz chiqadigan, erkalab
oyoqlarim ga suykaladigan bu jonivorga nim a b o ‘ldi.
Kasai b o ‘ldimikan degan xavotir bilan unga yana
qaradim. Uning loqayd k o ‘zlaridan sizib chiqayotgan
yoshlar o ‘ziga xos iz qoldirgan u y ig ‘lam oqda edi.
Noxush xayollar girdobida eshikni ochdim. Xayriyat,
to g ‘am uyida ekan. Am m o uning ahvoliga havas qilib
boMmasdi. K elinoyim m ao rif boshqarm asiga to g ‘am-
ning ustidan shikoyat yozib ishdan haydatgan, endi
u butunlay ichkilikka berilib, hayoti barbod b o ‘lgan
edi. Uning ayanchli holatini k o ‘rib achindim. Taskin,
yupanch izlagani aroq oxiri to g ‘amni adoyi tamom
qilgan b o ‘lsa, yaram as xotin allaqachon uni qaro yer
qilib b o ‘lgandi.
So‘lg ‘in kayfiyatda uydan chiqib, beixtiyor yana
chorpoya tagida yotgan itga k o ‘zim tushdi. U menga
mungli nigohlarini qadab: Tog‘angga yordam bersang
b o ‘lmaydim i, deganday x o ‘mrayib bir boqdi-da, xuddi
156
xafa b o ‘lganday darrov teskari qarab oldi. Tog‘amni bu
botqoqdan chiqarish y o ‘llarini o ‘ylab birgina ilinjim
Saidxon akaning oldiga j o ‘nadim. U meni diqqat bilan
eshitarkan, qo 'lim ga yuz so‘m pul tutqazdi.
-
Mayli, Davronbek, xijolat b o'lm a. Topganingda
berarsan. 0 ‘gay b o ‘lsayam otang, unga yaxshi qara.
Savob b o ‘ladi.
Sevinganim dan qushday uchib, «Qizil ko‘prik»
m ahallasiga keldim. Dorixona berk. Eshikdagi yozuvni
o ‘qidim «O bed 13 dan 14 gacha» K utishdan boshqa
choram qolmadi. N im a qilishimni bilm ay atrofni kuza-
tib o ‘tiraverdim . D orixona ro ‘parasidagi katta darvoza
tepasida «K ulolchilik zavodi» degan yozuvga k o ‘zim
tushdi. Bekor o ‘tirgandan k o ‘ra o ‘sha yerni aylanib,
vaqtni o ‘tkazm oqchi b o ‘ldim.
Kiraverishda besh-olti nafar kishi tapillatib tandir
yasashayotgan ekan. K im dir to ‘z g ‘oq q o ‘shib, o y o g ‘i
bilan loyni tepib pishitar, kim dir tandir ichiga o ‘t yoqib
quritardi. Q iziqarli m ashg‘ulot. A sta ichkariga kirdim.
K o‘plab m en tengi bolalam ing usta-kulollar bilan
tengma-teng, sopol laganlarga chaqqonlik bilan naqsh
chizayotganlari e ’tiborim ni tortdi.
D astgohda o ‘tirgan oppoq soqolli chollam ing turli
tum an k o ‘za, guidon, boringki, m o ‘jiz a yaratayot-
ganlarini k o ‘rib hayratim oshdi. O ddiy loy ulam ing
sehrli q o ‘llarida har xil shaklga kirib raqsga tushardi.
Ertaklar m am lakatiga kelib qolganday sezdim
o ‘zimni. Bu k o ‘hna hunar meni butunlay rom etdi. Shu
paytgacha bu dargohga kirm aganim va shunday qizi
qarli hunar borligini bilm aganim dan afsuslandim va uni
o ‘rganishga qaror qildim.
Bir yigit shoh va shoir bobom iz Zahiriddin M uham
mad Bobur siym osini katta laganga berilib chizayot-
ganini k o ‘rib havasim ortdi. Bu iqtidor egasi kim b o ‘l-
diykin? N igohim ni lagandan uzib, m usavvirga qaradim.
157
Yigit k o ‘zimga issiq k o ‘rindi. Uni darrov tanidim. A xir
bu Dada M ishaning shogirdi 0 ‘ktam aka-ku.
- A ssalom u alaykum, 0 ‘ktam aka, - dedim hayajo-
nimni yashirolmay.
- Iye, Davronm isan? Tushimmi, o ‘ngim mi? Sen bu
yerlarda nima qilib yuribsan?
Q uchoqlashib k o ‘rishdik. Maza qilib suhbatlashdik.
0 ‘ktam aka Toshkent teatr va rassom chilik institutiga
o ‘qishga kirgani, birinchi kursni tugatib ta'tilg a chiq-
qach, shu yerda o ‘z ixtiyori bilan amaliy ish bilan
shug‘ullanayotgani haqida to ‘lqinlanib gapirdi.
M en ham boshim ga tushgan k o ‘rgiliklam i aytib
berdim.
- Xafa b o ‘lma, uka, - dedi 0 ‘ktam aka k o ‘nglimni
k o ‘tarib. - Bunaqa tashvishlar ham m am izning boshi-
mizda bor. Hech qachon tushkunlikka tushma. Osilsang,
baland dorga osil, - deganlariday, oldingga katta maq-
sadlarni q o ‘yib yasha.
G ‘afur G ‘ulom ning «Shum bola»sini o'qiganm isan?
- Yo‘q, - dedim sal o ‘n g ‘aysizlanib.
- Albatta, topib o ‘qigin. U senga hayot qiyin-
chiliklarini qanday yengib o ‘tishni o ‘rgatadi. 01g‘a
intilaversang, Yaratganning 0 ‘zi ham seni q o ‘llaydi.
Men bunga ishonaman. Eng yomoni m aqsadsiz yashash.
To‘g ‘rim i?
- To‘g ‘ri. Hozirgina bir narsani m aqsad qilgandim.
- Q anday m aqsad ekan? Bilsak b o ‘ladimi?
- K ulolchilikka ju da qiziqib qoldim. Birorta usta
meni shogirdlikka olarm ikin?
- Albatta, oladi. Ertaga ertalab shu yerga kelsang,
seni YoMdoshali aka degan z o ‘r usta bilan tanishtirib
q o ‘yaman. A dabiyotni yaxshi ko‘radigan, shoirtabiat
odam. Rosa o ‘zingbop, b a ’zan she’rlar ham m ashq qilib
turadi. Kelishdikm i?
- Kelishdik.
158
Ertaga, albatta, kelaman, - dedim va xursand b o ‘lib
0 ‘ktam aka bilan xayrlashdim .
Zavoddan chiqib, aptekadan dorilam i oldim-da, ka-
salxonaga shoshildim .
Do'stlaringiz bilan baham: | 
