suhbatimiz qizib, uning oldida uzoq qolib ketam an va
har safar katta m a’naviy ozuqa olam an. Shoirtabiat,
juda qiziqchi odam. Meni hazillashib «G avronbek»
deb chaqiradi. M endan m untazam qatiq sotib oladi va
har kuni q o ‘lim ga to ‘rt dona issiqqina b o ‘rsildoq non
tutqazadi.
To‘rtta nonni k o ‘tarib novvoyxonadan chiqayotgan-
dim, yupungina kiyingan olti-yetti yoshlar atrofidagi
qizaloq, q o ‘lida kichkina piyola k o ‘tarib
m enga qarab
kela boshladi. Q izchaning sochlari m ayda qilib o ‘rilgan,
boshida iroqi d o ‘ppi, xiyol qisiq k o ‘zlari doim kulib
turardi. U tushib ketgan tishlarini baralla k o ‘rsatib
so‘radi.
- A m akijon, qatiq boym i?
- M en amaki emas, aka, Davron aka! - dedim jilm a-
yib.
- D avyon aka, qatig‘ingiz boym i?
- Bor.
- M eng, ozgina beyaykansiz. P u lini...
ayam nafaqa-
layi chiqsa, beyaykanlar.
- Ayang qanilar?
г - Ayam kasal. Uyda yotibdilay. Pulim iz y o ‘q.
- Seni ism ing nim a?
- N odiya poshsho.
- N odira poshsho, sen uylaringga kirib, birorta katta-
roq kosa olib chiqqin, x o ‘pmi. M en senga a-ancha qatiq
quyib beram an.
- X o ‘p b o ‘ladi, Davyon aka. H oziy olib chiqaman.
Qizcha chopqillab uylardan biriga kirib ketdi va zum
o‘tmay, q o ‘lida kosa bilan qaytib chiqdi. Qizchaning
kosasiga to ‘ldirib qatiq quyib berdim.
- H avotiy olmang, pulini ettaga beyam iz ekan.
-
Puli kerak emas, ma, manaviniyam onangga bergin.
Ikkita issiq nonni uning q o ‘liga tutqazdim. Qizcha
xursand b o ‘lib uyiga kirib ketdi. Q atiqlam i sotib b o ‘lib
93
uyga qaytayotgan edim, panada sigaret chekayotgan
uch nafar bolaga k o ‘zim tushdi. U lam ing ikkitasi men
tengi, bittasi sal kattaroq k o ‘rinardi.
- Ey qatiq! Ey suzma! Bu yoqqa kel! - dedi
kattarog‘i d o ‘q urib. U larning oldiga bordim.
- Qani puldan ch o ‘z! - dedi yana o ‘sha bola.
Sheriklari m asxarom uz tirjayishib uni gijgijlashardi.
- N ega c h o ‘zarkanm an? - dedim b o ‘sh kelmay.
- O,
tiling burro-ku, qishlaqi! Sheriklari yayrab ku-
lishdi.
- Yaxshilikcha pulni ch o ‘z, aks holda bu tom onga
kelolm aydigan qilib q o ‘yaman.
- Q o ‘lingdan kelm aydi, - deb yuborganim ni o ‘zim
ham bilm ay qoldim. Q ayrilib asta ketayotgandim : To‘x-
ta! - dedi m enga xezlanib.
Sheriklari:
- Boss, sol! Jag ‘iga sol! - deya olovga y o g ‘ purka-
shardi.
Satillarimni yerga q o ‘yib to ‘xtadim. Boss oldimga
kelib iyagim dan k o ‘tardi. Q o‘lini olib nari itardim.
K utganim day yuzim ga zarba berm oqchi b o ‘lib
musht
otdi. Chaqqonlik bilan chap berdim . Boss usm a-ust
zarba y o'llab, nishonga urolm ay qiynalardi. Ilojini qi-
lolmagach, tepm oqchi b o ‘lib o y o g ‘ini k o ‘tardi. Fur-
satdan foydalanib, tuflisini ushlab, ilkis yuqoriga k o ‘ta-
rib yubordim . Boss tuproqqa orqasi bilan yiqilib voy-
voylay boshladi.
Sheriklari esa shu zahotiyoq
orqa-oldilariga qara-
may, juftakni rostlab qolishdi. B ir qarasam , qayerdan-
dir paydo b o ‘lgan N odira poshsho q o ‘lidagi kaltakni
silkib Bossga qarab:
- Ajab b o ‘sin, ajab b o ‘sin, - deganicha urgani chog‘-
lanardi.
- Shoshmaytur, hali m en senga urishni k o ‘rsatib
qo ‘yam an, - dedi Boss inqillab.
94
- M en seni urm adim -ku, oshna. Yoki urdimmi?
Boss indamadi. M en N odira poshshoni k o ‘tarib
ikki yuzidan o ‘pib xayrlashdim . 0 ‘ktam aka o ‘rgatgan
«pryom»lar ish bergandi. Yo‘lda ketyapm an-u,
negadir
kulgim qistardi. Shundan keyin hech kim y o ‘lim ni
to‘smay q o ‘ydi. K eyinchalik Boss - Baxtiyor bilan
qalin o ‘rtoq b o ‘lib ketdik.
Do'stlaringiz bilan baham: