Муратов Д., Алимова М., Каримов Ж., Нажмиддинов Ж., Жўраев Ш. Диншунослик ўзбекистон республикаси

ВЕРЕТРАГНА – зардуштийликда энг машҳур эзгулик язат­ларидан бири.
ВИДЕВДАТ – 22 бобдан ташкил топган «Авесто»нинг сақланиб қолган энг мукаммал бўлими.
ВИЖДОН ЭРКИНЛИГИ – кишиларнинг бирор динга эътиқод қилиш ёки ҳеч қандай динга эътиқод қилмасликдан иборат кафолатланган конституциявий ҳуқуқи.
ВИСПАРАД – «Авесто»нинг 24 бобдан ташкил топган маъбудлар шаънига ўқиладиган дуо ва панд–насиҳатлардан иборат бўлими.
ВИШНУ – ведаларда зикр қилинган ва кейинчалик унутил­ган худолар орасида абадий ҳисобланган ва ҳозирда бутун Ҳиндистонда улуғланувчи қуёш худоси.
ВОЖИБ – Қуръони каримда тўғридан–тўғри буйруқ келма­ган ҳолда бажарилиши шарт бўлган амаллар.
ВОҲУМАНАҲ (Беҳмен) – зардуштийликда ақл, эзгу фикр, тушуниш язати (фариштаси).
ГАЛАХА – яҳудийлик шариати.
ҒАРИБ – биргина ишончли одамдан ривоят қилинган саҳиҳ ҳадис.
ГАТ – «Авесто» таркибидан жой олган Зардуштнинг сўзлари ҳисобланадиган бўлим.
ГЕГИГ – тангричиликда Ер олами.
ГОВМАРД (форсча, ҳўкиз–одам) – зардуштийлик таълимо­тига кўра, биринчи инсон.
ГОҲИ – зардуштийликда куннинг муайян қисмида бажа­риладиган (Хаван гоҳ – тонгдан пешингача, Рапитвин гоҳ – пешиндан сўнг, Узарин гоҳ – кун ботишдан олдин, Аи­висрутрим гоҳ – кун ботгандан сўнг, Ушахин гоҳ – ярим кечадан тонгача ибодатлари.
ДАСТУР – Мобад оиласига мансуб зардушт руҳонийлари табақасининг юқори вакили.
ДАХМА – зардуштийликда ердан 4–5 метр баландликда ци­линдр шаклида бўлган махсус жой бўлиб, унга ўликлар устма–уст тартиб билан ётқизилади.
ДАЭН – зардуштийликда имон, яхши амал, у инсон вафо­тидан сўнг гўзал қиз қиёфасида кўриниб, уни Чинванда кўприкдан олиб ўтишга ёрдам беради.
ДЕВ ВИЗАРЕШ – зардуштийликда инсон вафотидан сўнг унинг қилмиши ёвузлик бўлса, жазо берувчи, дўзахга таш­ловчи маъбуд.
ДЕНКАРТ («Имон фаолияти») – IX асрда Сосонийлар ҳукмронлиги даврида ёзилган қомусий луғат бўлиб, у ўз ичига бадиий ва тарихий маълумотларни олган. Дастав­вал 9 бўлимдан иборат бўлган, кейинчалик унинг 2 қисми йўқотилган.