Муратбай нызанов ашык

« Б о л д ы ! Е н д и г э р и Х а н з а д а н ы т и л и м е б а с п а й м а н !
Б и й п а т п а н ы н с о н ы б о л с а
ia н э зе р
а у д а р м а г а н ы м б о л с ы н !»
Бул ан т-эм бузылды. |'Аш ыу-ыза д е ге н и н ж аксы керген 
и н с а н ы н н ы н а л д ы н д а б э х э р д е г и ы л а й р а ж а б ы с к а н
каб ы рш ак муздай демде ерип кетер екен ) Гуздиц аягында 
Таш кентке барды. А эропорттан тускенде о н ы н алдында еки 
ж о л ту р
е д и : 
— б и р и , 
и л и м л е р
а к а д е м и я с ы н ы н
м и й м а н х а н а с ы , е к и н ш и с и , Т а ш Г У д н н ж а т а к х а н а с ы . 
Жатакхана — мийманхана! М ийманхана я жатакхана?... Ойын 
балаларынын «койма-кош карма» ойн атаны н дай , усы еки сез 
он ы н кы ял ы н д а т ы н б ай т э к и р а р л а н а р ед и . А кы ры , бир 
шешимге келди. Таксиге отырды.
— Таш Г У днн ж атакхан асы н а айдан!
Ж атакхананын алдына келип м аш инадан тусти. Кун енди
кызарып батып ки яты р еди. Б ир зам ан д ем н н раслап алыу 
ушын ш ы нар тубиндеги aFam скам ейкара оты рды . Куннин 
ж елем ик аязы бар еди. К длтасы нан «Белом ор канал» алып 
ш ек т и . Х а н за д а м е н е н к э й т и п с э л е м л е с е д и ? Ол буны 
к е р г е н д е к ан д ай
ay xaaF a 
тусер е к е н ? « К е з - к е з г е туссе, 
мийрим жузге туседи» дейди. Барлы к е к п е-ги й н ен и умытып:
— Хау! С енбисен?! Р ас-ак е з и н бе?! М ени кайдан тауып 
алдын?! — деп к ек н реги халласлап кетсе я?
Сонда И см айы лды н б арлы к ек п е-гей н еси суу бетиндеги 
кеб и к тей би р д ем д е т а р к а п к етер еди. Х атлар ы н а жууап 
б е р м е г е н л е р и н д е к е ш и р и п ж и б е р е д и . А кы рш л м эрте 
жалбарынып жазган хатларына енди еки нбей ди . Бэлким , сол 
хат 
uibiFap 
оны гилтсиз кулплар илдирилген к еп и р устинде 
екеуи бир денеге айланы п сертлескен лери н есине салран!
Э тт ен , б у н ы н б эр и кы ял еди! П а й д а с ы ж о к ш ийрин 
к ы я л л ар еди бул! И см ай ы л д ы ж э н е к е у и л с и зл и к ж енди. 
«Бийкар келдим! М ийманханара кете б ериуим керек еди».
К ун геуги м тусе б ас л а д ы Б и р м э \ э л с к а м е й к а н ы н
а р т ы н а н е т и п т у р р а н т р о т у а р д а у ш - т е р т к ы з д ы н
сы н к ы л д а с ы п ку л и си п ки яты р р ан ы е с и т и л д и . Ол еркси з 
кы зл ар тэр еп к е кы ялап бакты Э уметти каран! Уш кыздын 
ортасы н да жузи дом аланган, а к там ак, айдай сулыу бир кыз 
И см айы лды н суйиклиси еди. Ханзада еди ол! Басы жаланбас, 
устине хауа р е к плащ ки й ген , о н ы н и ш и н д е а к , д ен гелек 
ж а г а л ы с в и т е р и б а р е д и . 0 з и а п п а к н а ш а р д ы б ет е р
130

---

жаркыратьш тур еди ол! Ханзада касындары кызлардын 
хаммесинен сулыу керинди оран. Бэлким, Исмайылдын 
кезине солай керинди ме билмеди. Як, хакыйкатында да 
сулыу еди ол: П ерий сымбатлы бул кыз ушын мын 
щакырымнан самолёт емес пияда келсе арзыр еди:
Кызлар скамейканы капталлап ете баслады. Исмайыл 
колындагы папиросын аяк астына таслап еширип, орнынан 
турды. 
Хэзир Ханзада оны кереди. Кериуи меттал, кезлери 
жайнап кетеди. Баранагы гэплер енди айтылады:
— Хау?! Сенбисен? Рас-ак езин бе? Мени кайдан...
Этген! Эттен! Кызлар OFaH кез шйьнын да салмастан
тусынан етип кетти. Кермеди. Мумкин емес кермеуи! Керди! 
Керип турып елестирмеди. Баска кызлардын OFaH итибар 
бермеуи тебийрый еди. Ал, Ханзада.. Неге енди ол кез 
кыйьшын да тасламады? Керген болса кзлайша журеги «дыз» 
етпеди? С онш елли тасбауырма еди ол?! Бул сауаллар 
жууапсыз хэм жарымсыз сауаллар еди.
Кызлар сол кулисиуи менен ишке кирип кетти. Исмайыл 
ки сеси н еп ж э н е бир «беломор» шыгарды. Экпесин 
толтырып-толтырып симирди Папирос демде таусылып 
калды. Ж эне биреуин алды. Лекин, онын ярымын шекти де, 
аяк астына таслап еширди. Енди Ханзаданы емес, езин 
айыплай баслады. «Сен ези жигитсен бе?! Кыз балара да 
адам екпелейме? Сенин Ташкентке келетурынынды кайдан 
билсин! Оннаншы бар. Есигин как».
— Кимсен? — дейди иштен.
— Мен Исмайылман, каракалпактан келдим дейсен.
— Хау, аш! —деп Ханзада аржагынан жетип келип, 
босаранын аузында пайда болады. Есик ашылады. Кезлер 
бир-бири менен тиллеседи! Сагынышлы кезлер бир-бири 
менен унсиз сейлеседи:
— Нима бало, йнгитингни рашк киляпсанми? Ичкарига 
таклиф кил, биз хам курайлик! — деп езбек кызлары капыны 
кен ашып жибереди.
Даура кызады. Студентлик дэстурхан жайылады...
Исмайыл кеуилленип подъездге кирди. Ауызда шок 
сакаллы еле раррылык женбеген бир киси памил шайды 
кесада шайкап ишип отыр еди.
— Ассалаума элей кум, — деп сэлем берди Исмайыл.
131

---

— Ва алейкум ассалам! — Fappbi сэлем ин алик алды.
Исмайыл бирден не айтарын билмей турып калды.
— Хуш, хизмат, болам? — деди иарры кесасы н столга 
койып. — Назаримда Тош кентлик эмассиз.
— Як, Ташкентли емеспен. Н екистен келдим.
— Синглинг бормиди буерда?
— А... ауа! —деп коя берди ол кууанып. «Кимин еди» деп 
сораса не айтаман? — деп ойланып киятыр еди куни менен. 
Бул кысыныспадан таррыньщ ези куткарды.
— Фамилияси канака?
— Мадиярова.
Fappbi столдын, тартпасынан журнал шытарып, оннан 
барматы менен «м» хэрибин излей баслады.
— М атякубова, М атчан ова, М а т с а п а е в а ,... ха мана, 
Мадиярова.. Исми ким?
— Ханзада.
— Ха, тутри, Ханзада. Хуш, сиз унинг кими буласиз?
— Жанагы айткандай, атасыман.
— Нима?
— Акасиман.
— Кдни, паспортингни курсатчи?
Исмайыл паспортын шытарып берди.
— Э! Кднака акаси буласиз?! Ж амалов-ку, фамилиянгиз!
— Тууры, бизин аталарымыз тууыскан.
— Кани, кузимга карачи! Алдамаяпсанми? — Fappbi OFaH 
теси ли п карад ы , бундай да ан ау -м ы н ау ети ри к ш и тура 
каш канын билмей калар еди. Бирак, Исмайыл албырамады. 
К езине тикке батып тура берди.
— Ха, майли, боракол. Диёнатли, хакгуй йигитга ухшайсан!
— Рахмет aFa!
— Эй, нечанчи хона эканини биласанми?
- Я к .
— Н имага шунда мункиллаб кетяпсан?! Эшикма-эш ик 
т а к и л л а т и б ю р м о к ч и м и сан ?! Б и л и б куй , бу ер кизлар 
ётокхонаси! Бир ш икоят тушса мени списайт киб юборади, 
билдинг ми?
— Билдим ага.
— Боринг булмаса, 412 хона!
132

---