Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

56

Chidayolmadim. Uni olib bobosinikiga, Oishaning otasinikiga bordim. Tortinibroq 

qo'llarini o'pdim. Onasi qo'lini bermadi.  

- Qo'li o'piladiganchalik tabarruk emasman, - dedi.  

Ular ham yig'lashdi. Shuhadoni yolg'iz qo'lim bilan quchoqlab turardim. Go'yo yillar 

intiqomini mendan olardi. Ayovsiz olardi. Qizimni yerga tushirmasdim. Bir payt: 

- Ota sizni qo'lingiz bittasi nega yo'q?  

Bu savol meni marhamatsiz yillar qo'yniga uloqtirdi.  

- Shuhadoni Istanbulga olib ketsam, - deya so'radim.  

- Yo'q, bo'lmaydi. Istanbul bizning nazarimizda hosiyatsiz shaharga o'hshab qoldi. 

Bolamni u yoqqa yuborolmayman. Hohglasangiz ora- sira kelib, uni ko'rib ketishingiz 

mumkin, - dedi otasi. Shundan keyin qishloqqa kelib qizimni ko'rib keta boshladim. 

Qizimni to'yib-to'yib hidlab ketadigan bo'ldim. Hech otalik hissimni bahsh eta olmagan, 

hech otalik qilolmagan bolam meni kechirishi uchun qo'limdan kelgan ishni qilardim.  

- Mendan nima istaysan, so'ra bolam, - dedim. U qo'llarini yozib: 

- Mana buuuuncha qo'girchoq istayman, - dedi - ammo unutsangiz, sizni yahshi 

ko'rmayman.  

-Ho'p, qizim olib kelaman, faqat sen meni yahshi ko'rsang bo'ldi.  

Bir oydan keyin katta qo'g'irchoq olib qishloqqa keldim. Unga qo'g'irchoqni bera 

qolsam, derdim. Qaynonamning uyiga yugurdim.  

- Shuhado-o-o-o!!! 

Tashqariga qaynonam chiqdi.  

- O'g'lim, baqirmang. Shuhado uhlayapti.  

- Mayli, -dedim. - Bolamning boshida uyg'onishini kutaman. To umrimning ohirigacha 

kutaman...