Microsoft Word ugay ona ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

30

oldidan chiqqan ovchiday yulduzlarni kuvlagan oy ba’zan birpas bulutlar orasiga 

yashirinib, yana umid va shiddat bilan olg‘a intilardi.... 

Qayga ketishmoqda? Qayoqqa boradilar? Har tun intizom bilan harakatlangan oy va 

yulduzlar nimani anglatadi, aslida? O’zlariga tayin etilgan vazifadan tashqari aslo 

chiqmagan, Yaratganning azamati va qudratiga dalolat etguvchi bu yulduzlarni bir 

muddat tomosha qilgan Fotimaxonim ichkari kirayotib yengilgina sovuq yeganiga sezdi. 

O’rniga yotarkan faqirlar har doim, har tun shunday junjikadi deya o‘yladi. 

Tashqarida xanuz shamol fig‘oni eshitilib turardi. Fotimaxonim shu fig‘on aro 

Xayriyaxonimni o‘yladi. Bir uyum tuproq holiga kelgan u xonim bu uyda necha yil 

yotgan? Mavluddan uning ruhi xabardormidi yoki kelganlarga Xayriyaxonim uchun 

o‘qiyapman deyishi soxtalik bo‘ldimi? Bir muddat shularni o‘yladi... 

 

* * * 

 

Oradan ikki yil o‘tdi. Fotimaxonimdan o‘zgasi bardosh qilishi qiyin bo‘lgan hodisalarga 

to‘la ikki yil. Fotimaxonim nafsidan sabri ustun kelgan ikki yil. Bu ikki yil ichida 

Fotimaxonim ham bir qizli bo‘ldi. Samiha... 

Samiha uch oyga to‘lgan kunlar edi. Fotimaxonim ikki daqiqaga qandaydir ish bilan 

boqqa chiqdi. Samiha o‘rnida yotar,Odila o‘yinchoq o‘ynar, ora-sira cho‘ntagidan 

qovurilgan no‘xat olib, og‘ziga tashlab qo‘yardi. Ikki daqiqadan so‘ng Fotimaxonim 

ichkari kirganida Odila chaqaloqning to‘shagidan tushib kelardi. Birdan yuragi shig‘ etdi. 

Ajabo, go‘dakka bir narsa bo‘ldimi? Bu savolga javob izlashga xojat ham, vaqt ham yo‘q, 

chunki Samihaning xirillashi yaxshi nafas ololmayotganiga ishora. Fotimaxonimning ichi 

yondi. Otildi. Samihaning og‘ziga ko‘piklar to‘plana boshlagandi. Barmog‘ini og‘ziga 

suqdi. Og‘zida hech yo‘q, ammo bolaning rangi va og‘zidagi ko‘piklar bo‘g‘ilayotganini 

ko‘rsatardi. Chaqaloqni bag‘riga bosdi. Ko‘kragidan og‘ziga ikki tomchi sut oqizdi. Bo‘g‘zi 

yumshaydi.Odila unga no‘xat yedirmoqchi bo‘lgani aniq edi. Bo‘g‘zidagi xirillash ortar, 

ko‘piklar ko‘payardi. Bolani olib, yo‘lga chiqib doktorga borguncha vaqt o‘tar, 

Fotimaxonim peshonasida paydo bo‘lgan terlar, ko‘zidan oqqan yoshlar hozir uning ne 

ahvolda ekanini bildirib turardi. Odilaga qaradi,narsa bo‘lmaganday o‘ynab o‘tiribdi.  

— Odila,singlingga,nima yedirding? 

— No‘xat yedirdim. Yig‘ladi-da... 

Fotimaxonimning ichidan kelgan bir his chaqaloqni ko‘yib Odilani yaxshilab kaltaklashni, 

hech qursa, bir shapaloq tushirishni amr etardi. Talvasa paytida qilinadigan eng qulay 

ish shu edi. Hech bo‘lmasa yuragiga biroz suv sepiladi. 

Lekin Odilaga tegadigan tayoqning Samihaga foydasi

 

bormi? Bola ikki shapaloq bilan 

tuzalib qoladimi? Odila bola bu holga tushsin deb shunday qildimi? Istab, qildimi? 

Urganda keladigan foyda, avf etganda keladigan zarar bormi? 

Fotimaxonim shularni o‘ylab, Odilani urishdan voz kechdi, Odila yana hech narsadan 

xabarsiz holda o‘yinchoqlarini o‘ynab ketdi. Uning shu mas’um holatini ko‘rib 

Fotimaxonim yolvordi. 

— Yo Rabbiy, bag‘ri yarim yetimlar, ko‘ngli mungli yetimlar xurmatiga, mening ikki 

yetim bolam hurmatiga bolamni qutqar! Kichik yoshda yetim va o‘ksik qolgan Habibing 

hurmati. Yetimlarga yelka tutgan, ko‘l uzatgan, haqqini qo‘rigan yaxshi insonlar 

hurmati... 

Fotimaxonim oradan qancha vaqt o‘tganini biladigan ahvolda emasdi. Bu uzrli holat. 

Bolasi bunday holga tushgan onalar uning nima his qilganini tushunadilar, vaqtni qanday 

o‘tganini bilmasligi ham ayb sanamaydilar. Qo‘lini chaqaloqning og‘ziga tiqqanidan keyin 

to‘rt-besh daqiqacha o‘tdi. Faqat bu vaqt bolasi bo‘g‘ilgan uchun yoki og‘riqlar, 

---

O’gay ona (roman). Ahmad Lutfiy Qozonchi