Microsoft Word ugay ona ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

27

—  Katta ona, nega yig‘laysiz?  

Fotimaxonim oldinroq harakat qildi: 

— Yig‘lamasinlarmi o‘g‘lim, qara, katta enang xasta-ku? 

Odila Fotimaxonimning kuchog‘ida, Husayin esa buvisining o‘rnida o‘tirardi. Momo bemor 

bo‘lishiga qaramasdan Fotimaxonimning bolalarga munosabatini ko‘zdan qochirmasdi. 

To‘g‘risini aytganda, Fotima bolalarni o‘ziga jalb etishni uddalardi. Husayinning «ona» 

deyishiga «labbay, onasining joni” deya javob berishi bunga misoldir.Unga “nima 

deysan” va hatto «jim, suhbatlashayapmiz» deya olishi mumkin edi. «Onasining joni» 

derkan, bunda o‘zini ko‘rsatishdan asar ham yo‘q, gapirishidan, ovoz ohangidan 

sezilmasdi. Aksincha, haqiqiy ona mehri, muomalasi bor edi unda. Kelganlar yana 

kelishni va’da etib hayrlasharkan,katta onaning ko‘nglida bir chimdim xuzur va 

xotirjamlik qoldirardilar. 

fotimaxonim birinchi kelganidan keyin Odilbekning ruxsati bilan yana bir necha bor keldi, 

har kelishida katta ona ko‘ngli yanada iliy boshladi. Mana bugun yana boryapti. 

Momoning ko‘nglini olishni o‘ziga burch deb bildi. Bemor buvi biroz tuzalgan, ularni turib 

qarshi oldi: 

— Marhamat qizim, xush kelibsiz, — der ekan, ovozi bu tashrifdan mamnunligini 

bildirardi. O’tirdilar, hol ahvol so‘rashishdi, suhbatlashishdi.  

— Fotima qizim, mana bu yerda ikkita olma bor. Birini o‘zingaz oling, birini bolalarga 

bo‘lib bering. 

Fotimaxonim turdi, olmalarni oldi. Kesdi. Bolalarga bo‘lishdi. 

— O’zingiz nega olmadingiz, 

— Shular yesa, men yegandayman. 

Bnrozdan so‘ng bolalar boqqa chiqib ketishdi. Ular chiqib ketishi bilan buvi: 

— Fotimaxonim, to‘g‘risini aytganda, kuyovimning uylanishi meni o‘lguday xafa qildi. 

Qizim vafot ztganiga nihoyat bir yil bo‘ldi. Uning o‘rniga, bolalar boshiga o‘gay ona 

keltiradi deb o‘zimni yeb ado qildim. Bu yerga ilk kelmoqchi bo‘lganingizni Odilbekdan 

eshitganimda, kelmasin, ko‘zim ko‘rmasin, dedim. Ammo men yanglishgan ekanman, 

qizim. Har kelganingizda birozdan sizga ilib bordim. Ilk kelib-ketganingizdayoq 

kechgacha xafachiligim yengillashdi, Ularga o‘z bolangizday qarashingizda kamchilik 

yo‘q.Albatta, bolalarni ko‘iganimda rahmatli farzandimni xotirlamay bo‘lmaydi. 

Chidayolmayman, ammo bu uning o‘limi tufayli paydo bo‘lgan g‘ussadir. Go‘daklarimni 

boshi egik holda qoldirmadingiz, yetim ekanini bildirmadingiz, ularga o‘gay 

bo‘lganingizni sezdirmadingiz. Men ularni yig‘latasiz, deb o‘ylasam ko‘zyoshlarini 

artdingiz. Dardlariga dard qo‘shadi deb taxmin etsam, siz dardini oldingiz,hamdadard 

bo‘ldingiz, dardlariga darmon bo‘ldingiz. Alloh sizdan rozi bo‘lsin, ikki dunyoda 

uyaltirmasin, Bu daraja ayollik — insoniylikni sizdan kutmagandim, to‘g‘risi. 

— Rahmat, sog‘ bo‘ling hola. Sizdan ham Alloh rozi bo‘lsin! Kuyovingizga turmushga 

chiqishimning eng asosiy sababi shu ikki go‘dakka qarash edi. Balki ishonmassiz, ularni 

o‘z farzandimday yaxshi ko‘raman. Hozir bog‘da o‘ynayaptilar, ammo mening xayolim 

ularda, yiqilib, bir yeri lat yemasin, og‘rimasin deb ich-etimni yeyman. Ertaga mavllud 

o‘qitmoqchiman, borsangiz juda mamnun bo‘lardim. 

— Yana biroz tuzalsam, boraman. Xayriyam vafot etgan uyga kirmagandim. Endi qanday 

kiraman, bilmadim. 

— Endi men qizingizman. Qarang, nevaralaringiz bor.Mavludni Xayriyaxonim ruhiga 

bag‘ishlash uchun o‘qitmoqchiman. Boring. Meni ranjitmang. Kutaman. 

Bolalar o‘yinga berilib ketdilar. Fotimaxonim derazadan chaqirdi: 

— Xusayin! Singlingni olib kel, ketamiz. 

— Yana biroa o‘ynaylik, ona. Xo‘pmi? 

---

O’gay ona (roman). Ahmad Lutfiy Qozonchi